Claustrofobie - Niall Horan [Don't read this please ]

30

Verbaast kijk ik naar de meiden. Ik had echt gehoopt dat het Niall was. Niet dat ik Harry niet mag hoor. "Ga je mee?" Zal ik dit wel doen? Vragend om hulp kijk ik naar de meiden. Die alle 3 hun duimen opsteken. Ik knik voorzichtig, nog steeds niet helemaal zeker. Ik loop achter Harry aan, naar zijn auto. Hij houd de deur voor me open, vervolgens loopt  hij naar de bestuurderskant. De hele weg hangt er een ongemakkelijke stilte in de auto. Ik weet niet wat ik moet zeggen, en Harry  blijkbaar ook niet. Harry stopt de auto op een grote parkeerplaats. Als ik naar buiten kijk zie ik iemand staan. Ook met een zwar pak aan. Ik kan nog net de kuif van Zayn herkennen. Een glimlach vormt op mijn gezicht. Harry grinnikt in zich zelf. ''Wat?'' ''Je dacht dat ik je mee nam op date of niet soms?''  Ik voel dat mijn wangen rood worden. Harry begint nog harder te lachen. ''Kom hier.'' Harry slaat zijn armen om me heen. ''Veel plezier. Je ziet er super mooi uit.'' ''Dankje Haz.'' Ik maak de deur open. Zayn komt naar me toe gelopen. Ook hij slaat zijn armen om me heen. ''Je ziet er prachtig uit Sky.'' ''Dankje Zayn.'' Samen lopen we richting een pad. Volgens mij lijd het pad ons naar het strand. Voordat we de duinen overgaan stopt Zayn. ''Vanaf hier moet je alleen verder Sky. Gewoon recht door!'' ''Okay..'' Zeg ik twijfelend. ''Het komt wel goed! Veel plezier.'' ''Dankje Zayn.'' Ik sla mijn armen nog een keer om hem heen.''Dankje voor alles.'' ''Geen dank. Ga nu!'' Ik grinnik, en draai me om.  Geen idee wat me te wachten staat.

Als ik de duin beklommen heb en boven op sta, kijk ik verbaast voor me uit. Mijn ogen zijn groot. ''Wow.'' fluister ik zacht. Het pad tot het strand is helemaal verlicht. Niall staat aan het eind met een roos in zijn handen. Ik weet niet hoe snel ik mijn slippers uit moet schoppen. Ik ren zo snel als ik kan op Niall af. Als ik eindelijk bij hem ben sla ik mijn armen om hem heen. ''Ni, dit is het beste dat iemand ooit voor me gedaan heeft. Ik weet niet hoe ik je moet bedanken.'' ''Je hoeft me niet te bedanken, je verdient het allemaal. Ik ben blij dat je het mooi vind.'' Niall stopt de roos in mijn haar. Ik druk een kus op zijn wang. Niall pakt mijn hand vast en verstrengeld onze vingers. Samen lopen we verder het strand op. In het midden staat een groot kampvuur. Niall pakt zijn gitaar en gaat naast me zitten. Hij begint te tokkelen. Ik herken de mooie klanken van 'Little Things'

Your hand fits in mine

Like it's made just for me

But bear this in mind

It was meant to be

And I'm joining up the dots

With the freckles on your cheeks

And it all makes sense to me

I know you've never loved

The crinkles by your eyes when you smile

You've never loved

Your stomach or your thighs

The dimples in your back at the bottom of your spine

But I'll love them endlessly

I won't let these little things slip out of my mouth

But if I do,

It's you,

Oh it's you,

They add up to

I'm in love with you,

And all these little things

You can't go to bed,

Without a cup of tea,

And maybe that's the reason that you talk in your sleep