Claustrofobie - Niall Horan [Don't read this please ]

Chapter 11

Zayn loopt naar de deur. Ik hoor Zayn praten en even later komt hij de kamer weer binnen lopen. Tot mijn schrik zie ik wie er achter hem aanloopt. Niall... maar niet alleen Niall. Zij is het meisje uit het artikel. Niall's vriendin. Ik voel een brok in m'n keel opkomen. Als Niall mij ziet zitten lijkt hij te schrikken. Ik kijk naar het meisje. Ze is super knap en super dun. Geen wonder dat Niall haar gekozen heeft. Ze lijkt wel een model. Ze komt naar me toe lopen. "He, jij bent vast dat oude vriendinnetje van Niall? Nou ik snap wel dat hij het heeft uitgemaakt." Ouch die hakt erin. Niall zegt er niks van. Hij staat daar maar wat toe te kijken. Ik slik de brok in m'n keel weg. Ik kan het niet helpen maar de tranen staan in m'n ogen, en ik weet niet als dat komt door het feit dat Stacey me belachelijk maakt of omdat Niall er gewoon niks aandoet en me nog geen blik waardig schenkt. "Doe normaal Stacey! Ze ziet er beter uit dan jij ooit zou doen!" Schreeuwt Zayn boos naar haar. Ik schenk hem een dankbare glimlach. Stacey haalt haar schouders op. Ze gaat op Nialls schoot zitten en begint hem te zoenen. Ik kijk snel de andere kant op en bijt op m'n lip. Na een poosje gaat de bel weer. Zayn loopt naar de deur en komt terug me pizza's. Gaver dit meen je niet. Ik wil echt geen pizza eten. Daar zit veel te veel in. "Als je het eet moet je het uitkotsen!" Ik zucht. Ik wordt gek van de stemmen in mijn hoofd. Zayn geeft mij een doos aan. Met een knoop in m'n maag eet ik de pizza half op. "Ik ga naar boven." Iedereen knikt behalve Stacey. Even ontmoeten mijn ogen die van Niall. Er staat een blik in z'n ogen die ik niet kan thuis brengen. Misschien verdrietig? Nee waarom zou die. Ik loop naar de badkamer en boven en doe de duur opslot. Ik ga op m'n knieën voor de wc zitten en buig voorover. Ik steek m'n vinger in m'n keel tot er niks meer uit komt. Ik spoel door en poets m'n tanden. Ik doe m'n trainingsbroek en een sweater aan. Ik heb het nog steeds koud. Snel ga ik in bed liggen. Ze heeft gewoon gelijk. Ik snap ook wel waarom Niall het heeft uitgemaakt. "Misschien moet je gewoon dood?! Niemand geeft om je. Iedereen doet alsof." Zou het waar zijn? "Natuurlijk is het waar!" Ik slik. Ze heeft gelijk. Ik kan er maar beter een eind aanmaken. Gewoon terug naar mijn moeder. Ik ben mijn hele leven al gepest. Mijn vader mishandelde me. Niall heeft me 'vervangen' zo voelt het teminste. De jongens doen alleen maar aardig. Ze mogen me toch niet. Waarom heb ik hier in godsnaam nog niet eerder aangedacht?! Ik loop naar m'n bureau en pak een pen en papier. Ik begin met het schrijven van een afscheidsbrief.  Ik ga het doen. overmorgen..

--

Opgedragen aan : @Roza142

Sorry kort stukje, maar heb het druk, kon het alleen niet laten om iets te uploaden, nouja beter iets dan niets toch ;)

Bedankt voor alle votes en reacties!

Jullie zijn geweldig! Geen idee of jullie dit überhaupt lezen, maar ik kan jullie niet genoeg bedanken!

loveyouuguys xx