Claustrofobie - Niall Horan [Don't read this please ]

26

Ik wordt wakker van het licht dat de kamer inschijnt. Ik knipper met mijn ogen. Ik voel een strakke arm om mij heen geslagen. Voorzichtig kijk ik om hoog. Niall ligt nog vredig te slapen. Ik heb hem zo gemist. Ik vraag me af als mijn vader me ook aan het zoeken is. Zou hij me uberhaupt missen? Misschien alleen omdat hij nu alles zelf moet doen. Ik ben blij dat Niall me mee heeft genomen naar Londen. Ik ben hem echt heel erg dankbaar. Vandaag gaan we naar de jongens. Die weten nog van niks. Ik heb mijn haar ontkleurd. Ik ben heel erg blij dat het weer blond is nu. Ik hoop maar dat het snel groeit. Ik zie nu pas in wat voor grote fout ik heb gemaakt. Ik ben best blij dat mijn vader me ontvoerd heeft naar Ierland. Ik had Niall misschien nooit weer gezien anders. Het afscheid van Mia was moeilijk, maar ze komt snel naar Londen. Ze heeft bijna vakantie. Waarschijnlijk komt ze in Londen wonen. Ik hoop het want ik mis haar vreselijk. Niall beweegt wat en hij opent zijn ogen. De mooie blauwe ogen die ik zo lang gemist heb. Hij trekt me nog wat dichter naar hem toe. Ik leg mijn hoofd weer tegen zijn borst aan. ''Goodmorning Sky.'' Zegt ie met z'n heerlijke ochtendstem. ''Goodmorning Ni.''  Ik zou hier wel voor altijd kunnen blijven liggen. In zijn armen voel ik me zo... zo veilig. 

-