Samen een - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 2

Bij thuiskomst hang ik mijn jas aan de kapstok en trap mijn schoenen uit. Chagrijnig loop ik de keuken in waar Frank al staat te koken. 'Hee' zeg ik alleen maar. Hij groet me terug en komt naar me toegelopen om kort zijn lippen op de mijne te drukken. 'Een nieuwe werkpartner?' Raad hij wanneer hij mijn gezichtsuitdrukking ziet. 'Een Amsterdammer.' Ik hoor hem grinniken. 'Dat is niet grappig Frank.' 'Ach Eefke maak je niet zo druk, waarschijnlijk houdt hij het niet langer dan een week vol en dan ben je alweer van hem af.' Ook Frank weet inmiddels hoe het gaat met mijn werkpartners. Kom ik vrolijk thuis dan heb ik of met Marion en Romeo gewerkt of alleen. Kom ik, zoals vandaag, chagrijnig thuis dan heb ik een nieuwe werkpartner gekregen. 'Mechels zegt dat ze zo ongeveer op beginnen te raken in Nederland, de rechercheurs die geen werkpartners hebben.' Weer grinnikt hij. 'Dat vind ik niet zo gek, hoeveel heb je er gehad de afgelopen maanden?' Kijkt hij me met een grote glimlach aan. 'De afgelopen twee maanden veertien werkpartners zonder die van vandaag erbij geteld' zeg ik dan toch maar eerlijk terwijl een zucht mijn mond verlaat. 'Maar kunnen we er alsjeblieft over ophouden, ik ben er echt helemaal klaar mee.' Hij knikt en geeft me nog een kus. 'Het eten is bijna klaar, ik moet zo wel beginnen met werken.' Dat pension dan ook van hem. Een paar jaar geleden heb ik Frank ontmoet. Hij zei wel een ding duidelijk. Als ik iets met hem nam zou ik wat het allerbelangrijkste voor hem is erbij krijgen. Ik had het goed gevonden omdat ik dacht dat we het over een kind hadden. Maar blijkbaar hadden we het over pension de Ponti samen met het restaurant erbij. Ik vind het niet erg dat hij zijn grote droom waarmaakt al baal
ik er wel van dat ik iedere avond alleen zit en vaak alleen moet eten. 'Vraag anders of Marion vanavond komt, misschien kan ze je wat opbeuren' doet Frank een voorstel. Voordat ik kan antwoorden hoor ik de deur al gaan. 'Ik ben zo terug' zegt hij en loopt naar boven. Het duurt even voordat hij weer beneden komt. Waarschijnlijk weer gasten voor in het pension. 'Zo weer twee nieuwe gasten erbij' zegt hij trots. Ik snap hem wel, hoe meer gasten hoe beter het pension loopt, net zoals het restaurant. 'Komen ze ver hier vandaan?' Vraag ik geïnteresseerd. 'Amsterdam, ze blijven hier tot ze een huis gevonden hebben' antwoord Frank terwijl hij de pannen van het gasfornuis haalt en op tafel zet.

'Morgenavond ben ik een avondje vrij' zegt Frank ineens als we zitten te eten. 'Aah nee ik
heb precies morgen met Marion afgesproken om bij de chinees te gaan eten. We zouden bij gaan kletsen over haar nieuwe vriend.' 'Maakt niet uit lieverd, daarna hebben we toch nog tijd om gezellig met zijn tweetjes hier beneden te zitten.' Daar had hij gelijk in. 'En dan kan ik nog even kijken of er nog nieuwe recepten zijn dus ik vermaak me wel hoor' stelt hij me gerust. 'Vind je het echt niet erg?' Vraag ik voor de zekerheid. 'Nee hoor, vind jij het niet erg?' Stelt hij de vraag terug omdat hij weet dat ik ook eens een avondje met zijn tweeën wil hebben. 'Ik kom wat vroeger naar huis zodat we nog even hebben voordat we gaan slapen.' 'Dan zal ik zorgen dat het hier gezellig is en dat er wat lekkers op tafel staat goed?' Zegt hij met een glimlach. Knikkend neem ik nog een hap van mijn eten. Me al verheugend op morgen avond.