Samen een - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 8

'Frank en Tanja moeten vanavond tot laat werken. Dus we eten waarschijnlijk met zijn tweetjes of ga jij ergens anders eten?' Kijkt Wolfs me vragend aan. Zo te zien heeft hij niks van het gesprek tussen mij en Marion opgevangen. 'Kan jij koken dan?' Kijk ik hem vragend aan. Misschien moet ik Wolfs toch maar een kans geven. 'Tuurlijk, het is mijn hobby' 'Waarom ben je dan rechercheur geworden en geen kok net als Tanja' vraag ik hem uit interesse. 'Omdat ik ontspannend wil komen, geen presteer- en tijdsdruk wil hebben. Klaarmaken wat ik wil en niet wat andere mensen bestellen. Al maak ik voor jou een uitzondering' zei Wolfs terwijl hij naar me glimlacht. 'Maak maar bami voor d'r' antwoord Marion in mijn plaats. 'Ik ga, jullie redden je wel met zijn tweeën, ik neem deze mee en gooi hem thuis weg goed?' Het laatste fluistert ze zodat Wolfs het niet hoort. Als antwoord knik ik en neem afscheid van Marion. 'Dus, bami?' Kijkt Wolfs me vragend aan. 'Als je dat maakt dan ben je echt een held' zeg ik glunderend. Gisteren had ik dan wel bami gegeten bij de chinees. De rest van de afgelopen week heb ik helemaal geen bami op omdat Frank weigerde om dat voor me te maken en iedere keer al kets gekookt had waardoor ik het wel moest eten en geen chinees kon bellen. 'Ik hoop wel dat de bami een beetje zal smaken anders heb je een groot probleem Floris Wolfs.' 'Dat komt helemaal goed Eva van Dongen voor jou doe ik extra mijn best.' Met een glimlach schonk ik mijn glad chocomel opnieuw vol en ging ermee aan tafel zitten. Ik bladerde door een tijdschrift terwijl ik wachtte tot het eten klaar was.

'Eva, zou jij de tafel willen dekken?' Wordt ik uit mijn gedachte gehaald. 'Ooh ja tuurlijk' antwoord ik als ik tot het besef kom wat Wolfs daarnet aan me vroeg. 'Nog een paar minuutjes dan is het klaar, zal ik het eten gelijk opscheppen op borden of de pan op tafel zetten?' Vraagt hij me. 'Frank schept altijd vanuit de pan op dat kost minder moeite.' 'Dan doen we dat' glimlacht hij terwijl hij twee borden uit de kast pakt. Blijkbaar heeft Frank hem al verteld waar alles ligt aangezien hij alle spullen die hij nodig heeft zo uit de kast kon pakken zonder iets aan mij te vragen of te moeten zoeken. 'Dan hoeft de tafel trouwens niet gedekt te worden. Alleen bestek moet gepakt worden.' Ik knikte en stond op. Aangezien hij al zou zorgen voor het avondeten was het bestel pakken het minsts dat ik kon doen. Nu ik wist dat ik niet zwanger ben valt er een enorme last van mijn schouders af. 'Stiekem ben je wel blij dat ik hier ben komen wonen' grijnst Wolfs als hij de borden op tafel gezet. Als ik de borden bekijk zie ik fat er bij mij veel meer bami op ligt dan bij hem. 'En waarom zou ik blij zijn dat jij hier bent komen wonen?' Kijk ik uitdagend zijn kant op terwijl ik wel benieuwd ben naar het antwoord. 'Dan had je geen privé kok gehad, althans je hebt Frank wel maar die staat te koken voor het restaurant en dan had je nu geen gezelschap gehad.' Daar had hij gelijk in. 'Oké dat is waar' geef ik dan toch toe terwijl ik een hap neem van de bami. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat is er?' Kijkt hij vragend terug. 'Hoe kan jij zulke lekker bami maken, dit overtreft de chinees bijna.' 'Zie je wel dat wij wat aan elkaar hebben' grijnst hij terwijl hij verder eet. Hij had gelijk. We hebben meer aan elkaar dan we denken, gezelschap en lekker eten. Op dit moment was dat alles wat we nodig hadden.