Samen een - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 5

Niet veel later hoor ik de deur open gaan. 'Eva?' Hoor ik een mannenstem maar het is niet Frank. 'Wolfs, wat moet je?' Vraag ik op een botte toon terwijl ik met mijn rug naar hem toe blijf liggen. 'Sorry, Tanja en ik hadden nog geen slaapplaats geregeld toen we hierheen kwamen. En toen zagen we dit pension, wist ik veel dat dit van jouw vriend was' verontschuldigde hij zich. 'Wolfs, alsjeblieft ga gewoon weg. Het is al erg genoeg om je op het werk te moeten zien laat staan met je te werken.' 'Wat heb ik misdaan, zeg me het dan, dan kan ik mijn excuses aanbieden of erop letten.' Zuchtend draaide ik me om en keek hem aan. 'Ga gewoon weg, is het zo duidelijk genoeg?!' Schreeuw ik zowat uit. Blijkbaar heeft het geholpen want zonder nog wat te zeggen staat hij op de loopt de slaapkamer uit. Daar gaat mijn gezellig avondje met Frank. Waarschijnlijk zit hij beneden met Tanja en Wolfs gezellig wat te drinken en te praten terwijl ik hier lig. Hij komt ook niet eens naar boven toe maar laat Wolfs komen. Snapt hij dan niet dat ik niet Wolfs maar juist hem nodig heb. Na een tijdje krijg ik toch enorme zin in chocomel waardoor ik toch maar opsta en naar beneden loop.

Zonder Wolfs, Frank of de voor mij onbekende Tanja een blik te gunnen loop ik naar de koelkast om de chocomel te pakken. 'Dit meen je tocht niet, is nou serieus de chocomel op. Frank je hebt daarstraks nog boodschappen gedaan. Je weet toch wel dat je dan chocomel mee moet nemen' zucht ik. Wolfs staat op en komt naar de koelkast gelopen. Hij schuift een stapel snijwaren opzij waardoor er een pak chocomel tevoorschijn komt. 'Sorry Frank' zeg ik dan ook tegen hem omdat ik het pak niet zag liggen en hem wel een hele uitbarsting geef. 'Maakt niks uit liefje, ik moet morgen opnieuw naar de winkel want ik heb alleen noodzakelijke dingen gehaald, dan neem ik meer pakken mee' zegt hij en komt naar me toegelopen. 'Wolfs en ik willen je graag voorstellen aan Tanja. Zoals je weet is ze de vriendin van Wolfs en komt ze hier werken' zegt hij waarna hij me een beetje richting de tafel duwt waar Wolfs en een onbekende vrouw zitten. 'Aangenaam, Tanja van der Hei' stelt ze zichzelf voor. 'Eva' antwoord ik alleen maar. 'Jezus Eef stel jij je zo aan iedereen voor' hoor ik Frank zijn commentaar achter me. 'Ja, deed ze bij mij ook' geeft Wolfs al voor mij antwoord. Hier heb ik dus echt geen zin in. Snel pak ik een glas en schenk er chocomel in. 'Ze is de laatste twee dagen zo chagrijnig' hoor ik Frank zeggen. 'Ik sta gewoon hier hoor' laat ik dan ook weten dat ik zijn woorden ook gewoon kan horen. 'Zouden wij niet een gezellig avondje met zijn tweeën hebben' zeg ik op een botte toon waarna ik mijn glas pak en naar boven toe loop. 'Volgens mij mag ze me niet' hoor ik Tanja zeggen. 'Het ligt niet aan jou, voel je daar niet schuldig over. Het is gewoon Eva ze doet ineens zo anders. Ook al tegen Wolfs vanmiddag dus trek je er maar niet te veel van aan' neemt Frank het voor haar op. Wat fijn dat ik overal weer gelijk de schuld van krijg. En dat terwijl er helemaal niemand voor me is en ik er helemaal alleen voor sta. Waarom begrijpt niemand dat ik nu iemand nodig heb, iemand die ik vertrouw niet een of andere wildvreemde. Ben ik dan zo'n slecht persoon?