Samen een - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 16

Een stuk zelfverzekerder dan toen ik vertrok kom ik terug aan bij de ponti. Er is nog licht aan dus ik vermoed dat Frank en Tanja nog aan het werk zijn. Ik loop naar beneden naar de keuken waar ik ze inderdaad allebei zie staan. Dicht op elkaar, té dicht voor twee mensen die allebei met een ander een relatie hebben.
'Hee, ik ben weer terug, moeten jullie nog lang werken?' kijk ik van de een naar de ander. Beide knikken ze.
'Het restaurant zit nog stampvol en er komen nog steeds gasten binnen dus ik vermoed dat het een latertje gaat worden,' neemt Tanja de leiding. Ik kan haar echt niet uitstaan en het verbaasd me dan ook dan Wolfs het wel kan. Hij heeft zelfs een relatie met haar en moet iedere avond bij haar in bed liggen. Hoe in hemelsnaam houd hij het vol?
'Ik moet dus vanavond weer alleen in slaap vallen,' zucht ik terwijl ik naar Frank kijk omdat ik antwoord van hem wil en niet van Tanja. Met een verontschuldigende blik kijkt hij me aan. Alsof hij het erg vindt dat hij tot zo laat moet werken en tot die tijd met Tanja opgescheept zit. Dat vind hij vast allemaal niet zo erg.
'Ja, sorry Eefje maar jij wil toch ook dat het pension en restaurant goed loopt. Nu lopen ze allebei goed. Als ik eerder sluit blijven sommige klanten weg want ik heb inmiddels vaste klanten die pas na een uur of negen binnen vallen en dan wel een tijdje blijven plakken. Dat is toch juist goed?' kijkt hij me aan met een kleine glimlach omdat hij weet dat ik hem hierin gelijk moet geven. Tuurlijk snap ik hem ook wel maar het is niet leuk om iedere avond weer alleen in slaap te moeten vallen. Maar waar windt ik mezelf eigenlijk over op. Zoals Marion zei is Wolfs ook verliefd op mij en kunnen we samen verder. Hij zou tenminste wel een aantal avonden per week vrij voor me hebben of in ieder geval een dag in de week vrij voor me willen maken. Met die gedachte loop ik de trap op zonder nog wat tegen Tanja of Frank te zeggen. Die twee zoeken het zelf maar lekker uit. Als ik voorbij de kamer van Wolfs en Tanja loop besluit ik toch even te gaan kijken wat wolfs aan het doen is en loop terug naar hun kamerdeur. Ik klop kort maar het duurt even voordat ik antwoord krijg. Uiteindelijk roept hij dat ik binnen mag komen waarna ik voorzichtig de deur open en naar binnen loop. Ik hoor een zucht uit zijn mond komen als hij ziet dat ik het ben. Vind hij het dan zo erg om met mij om te moeten gaan? Heb ik het dan zo erg verpest en gaat het echt niet meer goed komen tussen ons terwijl ik nog hoop houdt. Twijfelend ga ik bij hem op bed zitten en zie een boek op zijn nachtkastje liggen. Waarschijnlijk was hij dat aan het lezen en moest hij even zijn boekenlegger ertussen leggen toen ik op de deur klopte.
'Was je aan het lezen?' vraag ik waarna hij knikt waarmee mijn gedachte bevestigt worden. Zonder het te vragen pak ik het boek van het kastje en lees de achterkant.
'Spannend, zou ik het na jou mogen lezen?' vraag ik terwijl ik hem diep in zijn ogen kijk. Hoe heb ik ooit kunnen denken dat ik deze man zo snel mogelijk uit mijn leven wilde hebben en hoe heb ik ooit kunnen denken dat het beter was om gewoon vrienden met hem te blijven.
'Is er iets?' kijkt hij me doordringend aan. Aan alles is te zien dat hij liever heeft dat ik gelijk weer weg ga maar ik wil dat we gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
'Wolfs, ik weet dat ik je afgewezen heb en heb gezegd dat we beter vrienden kunnen blijven. Je doet alleen maar afstandelijk en tuurlijk is dat niet gek maar ik wil je niet verliezen als vriend. Niet nu ik je net begin te vertrouwen en geloof me dat is bijzonder dat je dat hebt kunnen bereiken als werkpartner. Kan je alsjeblieft weer proberen om normaal tegen me te doen want ik voel me echt schuldig en ik wil je echt niet kwijt. Op marion na heb ik in zo'n korte tijd met niemand ooit zo'n vertrouwensband opgebouwd. Je hebt me een moeilijke ervaring van je leven vertelt Wolfs. Dat moet toch iets zeggen? We hebben naast elkaar geslapen dat was toch ook niet omdat we elkaar niet vertrouwde, dat was juist omdat we elkaar wél vertrouwde, ook zo snel al dus wil je alsjeblieft vergeten wat ik allemaal voor slechts gedaan heb en weer gewoon normaal tegen me doen en normaal met me omgaan?' eindig ik waarna ik hem met angst in mijn ogen aankijk.