I Love You Miss Maarte

Chapter 1

Hugo Alonzo Mondragon, Enzo to family and Boss to his friends and colleagues, (from the perfume Hugo Boss), walked out of the plane into the arrival area, habang nag lalakad ay biglang sumagi sa isip nya ang nang yari sa airport na ito noong palabas sya ng bansa, mahigit anim na buwan na ang nakararaan. Napa ngiti sya ng bahagya sa pag sagi ng nakaka amuse na alaalang iyon sa buhay nya.

It wasn't his intention to took advantage of the girl, he was suppose to just swap flights with her, dahil kahit may ka sungitan ito ay Ewan nya ba, pagka kita nya pa lang dito ay tila may kung anong pang hatak na ito sa kanya. He purposely bumped her luggage that day, just a way to get her attention, pero may kasungitan nga ito at di nya magamit ang karaniwang style nya sa babae at lalo pang di naka tulong na inasar ito ng mga kaibigan at ka trabaho nya.

Pero ng marinig nya itong na gagalit, naisip nyang maydahilan naman pala ang pag susungit nito. Na awa sya dito kaya naisip nyang maki pag swap na lang dito, pero lalaki lang sya, madaling madarang sa tukso, kaya natukso syang tikman ang mapupulang labi nitong naka tampok sa isa sa pinaka magagandang mukhang nasilayan nya sa buong buhay nya. Mukha at mga labing di mabilang na mga gabi ring laman ng isip nya. There was appoint in time na feeling nya na ho home sick sya sa barko just because of that girl, sayang lang dahil di nya nakuha man lang ang pangalan nito, his only consolation was he was her first kiss, so may palagay syang hindi lang sya ang hindi makatulog sa kaiisip dito at alam nyang hindi sya nito basta malilimutan.

She was very young at sa ganda nitong iyon malamang sa ngayon may boyfriend na ito at maraming ulit ng nahagkan ang labing datiy sya lang ang naka halik. Ewan nya ha pero sa isiping iyan ay biglang na palis ang ngiti sa labi nya at marahan syang napa buntong hininga. Saka may bahagyang kunot sa noong nagpatuloy sa paglalakad, and half an hour later ay sakay na sya ng taxi pauwi sa Condo nya sa Katipunan.

**

"Geez ate! I can't believe I need to go home to make boto sa kung sinong candidate, I don't even know them!" Eksahiradong tumirik ang matang sabi ni Adrie, habang ka Skype ang kapatid.

Ka tatawag kasi ng mama nila at pina uuwi sya nito, dahil butohan a couple of days from now, utos daw ng lolo Ismael nila na tatay ng papa nila. Lolo Ismael is a firm believer na everyone on their right age should register and vote para naman daw may pakinabang sa kanila ang gobyerno.

"Like as if I have pakibang sa mga politicians no? Duh I'm studying in a prestigious university and it's not public, like as if they make bayad of my tuition fee, eh hindi naman kasi im schoolar kaya, and my Schoolarship is privately funded." Dagdag pa ni Adrie.

"Ay naku, sis we can't do anything dyan, you know lolo naman diba?" Sabi naman ni Georgia, sympathizing with Adrie, maging nong nasa Pilipinas rin naman kasi sya ay napipilitan syang umuwi kung eleksyon para bumoto, pero in her case sa Unibersidad ng Pilipinas naman kasi sya nag aral from grade school to College kaya dapat lang na bumoto sya kasi public funded ang school nya, habang si Adrie naman ay ever since, Ateneo talaga.

"Pero ate, it's so Init and so layo kaya, what will happen na lang to my skin? Gosh baka mangitim ako or worse ma dry ang skin ko!" Naka pout na maktol ni Adrie.

"Hay naku! I don't know Adrianna Marie Zaragoza! Kahit mag maktol ka dyan, pauwiin at pauuwiin ka parin ni lolo kaya mabuti pa mag empake ka na." Tila na uubusan ng pasensyang sabi ni Georgia sa kapatid.

"But ate! ..."

"No more buts! You know lolo naman, saka gusto mo bang si mama nanaman ang mapag-initan ng ulo non? You know lolo naman, everytime na di na susunod ang gusto si mama ang pinag iinitan." May finality sa tinig na sabi ni Georgia.

May pagka Salbahe kasi ang lolo nilang si Ismael Zaragoza sa mama nilang Georgina, dahil sinisisi nito ang manugang sa maagang pagkamatay ng nag iisang anak na lalaki nitong si Ismael Junior. Kung hindi daw kasi dahil sa mama nila na isang Manilenya ay malamang buhay pa ang anak nito at hindi sana namatay ng maaga. Minalas kasing na bangga ng isang Pam pasaherong bus ang kotseng minamaneho ng papa nila, nang minsang umuwi ito sa Quezon province para dalawin ang pamilya. Mabuti na nga lang at hindi sila kasama. Kung sa probinsya daw sana naka pag asawa at nag pamilya ang papa nila di sana ay hindi nito kinailangang mag maneho, dahil sa probinsya puro kalabaw at kabayo lang walang sasakyan, di daw sana na aksidente ang papa nila.