Icy Destiny (Completed)

Chapter 40- Fooled

Ara's PoV

Nagising ako na ang ingay ng paligid ko pero hindi ko iminulat ang mata ko.

"Nasaan na nga kaya si Prinsipe? Kailangan siya ni princess"- I heard Vin said

"Hindi ko din alam"-Edmond

"He has a reason."-boses ni Rence

"Ano namang reason?"-tanong ni Hazel

"Ha? A-ano... k-kasi"-nauutal si Rence

"Nathaniel Terrence Cortez, may hindi ka ba sinasabi sa'min?"-narinig ko pang tanong ni Hannah.

"Ha? W-wala noh!"-Rence

Iminulat ko agad ang mata ko.

"Tell us Rence. Parang awa mo na"-I pleaded.

"P-pero kasi....."-kinakabahan siya.

"Tell me Rence, mas kailangan bang matupad ng promise mo kay Prinsipe? O ang mabuhay ng matagal si Princess?"-Vin

"Pero... hindi ko pwedeng sabihin. Pasensya na talaga"-Sabi ni Rence at tumungo.

Nakita kong tulala si Daph pero nagsalita din agad.

"I tried to communicate with him through my magic pero sa panaginip niya, he's not speaking"-Daphne

Biglang nagring yung phone ni Edmond.

"Yes mom? A-ano po? Sige po. Pupunta kami"-Edmond

"Anong nangyari?"-Vin

"Nakatakas daw sina Jen at Jin. Kailangan tayo sa Permagen pero dapat ang pinakamalakas sa'tin ang maiwan dito para kay princess."-Edmond

"I can handle myself. Go."-Me

"No. I'll stay with you. Hindi ko pwedeng sirain ang pangako ko kay Prinsipe"-Rence

Tumango na sila at nagsialisan hanggang sa kami nalang ni Rence ang naiwan.

"Rence. Nasaan kasi siya?"-tanong ko

"Sa totoo lang, hindi ko alam kung saan siya pumunta. Ang alam ko lang, umalis siya"-sabi ni Rence. Alam kong totoo ang sinabi niya pero parang.... may kulang

"And?"-tanong ko na ikinagulat niya

"*sigh* umalis siya dahil siya ang dahilan kung bakit ka nagkakaganyan"-Rence

"Ano'ng ibig mong sabihin?"-kinakabahan kong tanong.

"Ikaw ang dahilan kung bakit humaba ang buhay niya. Siya naman ang dahilan kung bakit ka mawawala."-sabi niya

Kumunot ang noo ko. Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya.

"May nagsabi sa kanya pero hindi niya sinabi sakin kung sino. Sa tuwing magkalapit kayo ng nilalang na pinahaba mo ang buhay--unti-unti kang mamamatay kaya siya na mismo ang lumayo."-Rence

Hindi ako makapaniwala. Nagalit ako sa kanya pero ang desisyon niya pala..... ay para sa'kin din.

"Mahal ka niya Princess. Kaya niyang gawin lahat para sa'yo. He needs to let you go so he can also let you live."-sabi niya.

G-ginawa niya yun?

Naramdaman ko nalang na tumutulo nanaman yung luha ko.

"N-namimiss ko na siya Rence."-Me

"Alam ko. Alam ko din na miss ka na din niya."-Rence

Pero sana sumilip man lang siya diba?

"Pero ang hindi ko maintindihan, siya din yung kailangan para mabuhay ka pa ng matagal."-Rence

Hindi ko din nagets. Unti-unti akong mamamatay pag malapit siya sakin pero siya din ang kailangan ko para mabuhay pa ng mas matagal? Bakit? Kukunin ba yung buhay niya bilang kapalit ng buhay ko?

Hindi naman ako makakapayag dun.

Love's Magic.

Tama pa ba talagang minahal ko siya at minahal niya ko? Love's magic ang kailangan ko para mabuhay ng mas matagal.

Sa kanya ko yun makukuha. Ganon ba yun? Kukunin ang kanya kapalit ng sa'kin? Edi wala ding kwenta yung ginawa kong pagpapahaba ng buhay niya!

"Tell him to go near me. Mas mamamatay ako ng madali pag wala siya sa tabi ko. Hindi ko kayang malayo sa kanya,masyado ng matagal Rence"-Me

"Pero... hindi ko siya nakakausap"-sabi niya.

Nasaan ka na ba Ken?

...

Nagising ako ng may maramdaman na parang may nakatitig sakin. Nilibot ko ang paligid at nagulat ako ng makitang bukas ang bintana ng kwarto ko at...

nakaupo si Ken dun.

Shet! Am I dreaming?

"KEN!"-sigaw ko pero agad siyang tumalong sa bintana.

"KEN SANDALI LANG PLEASE! LET ME TALK TO YOU!"-sigaw ko ulit pero bago ko pa man siya tingnan sa baba ng bintana ay agad siyang nawala sa paningin ko.

Muli akong bumalik sa kama pero umupo lang ako at pumikit.

"Ken."- I uttered as tears roll down my cheeks.

"I hate to leave you but what I hate the most is to see you cry...because of me"-agad akong napamulat ng maramdaman kong may pumunas ng luha sa pisngi ko at marinig ang boses niya.

And then I saw him standing infront of me.

Agad akong tumayo at akmang yayakapin siya pero napatigil ako. H-hindi ko siya pwedeng yakapin dahil sa oras na dumapo ang kamay ko sa kahit anong parte ng katawan niya..maaari siyang mabalutan ng yelo.

Ilang inches nalang ang pagitan namin ng umatras ako.

"What's wrong baby? Why don't you hug me? Don't you miss me?"-tanong niya.

"I-I miss you."-nautal ako as I felt something weird. Bakit kinakabahan ako bigla?

"Yun naman pala eh. Want to come with me? Lumayo na tayo sa lahat. Let's live together."-sabi niya at unti unting lumapit sa'kin pero lumalayo ako.

"W-why are you avoiding me?"-nagtatakang tanong niya.

"I--might hurt you"-sabi ko.

"Don't think about it baby, come to me"-sabi niya.

I cleared my thoughts at lumapit sa kanya ng dahan-dahan hanggang sa ilang inches nalang ulit ang pagitan namin. And then he smirked, w-what was that for?

Hindi ko namalayang may hawak siyang gamot at nakontrol niya ang tubig mula sa baso sa tabi ng kama ko at naisubo't naipainom niya agad sakin at gamot at tubig.

"Mga nagmamahal nga naman. Parehong pareho kayo ng boyfriend mo. Sorry babe but you got fooled"-yan ang huli kong narinig mula sa kanya until he changes his appearance.

"Jin."-I whispered and everything went black.

That fvcking medicine! Sh!t..

~~~~****