Love Isn't A Game

Deel 2

POV Jace:

Ik kijk naar de felrode cijfers van mijn wekker. Het is 3 uur s'nachts. Sinds ik van Riele's huis weg ben gegaan kan ik nergens anders aandenken dan Riele, Riele en nog eens Riele. Isabela had het voornamelijk over haar hoofdrol in een nieuwe film. 

Ze vroeg niet eens hoe het met me ging. Bij Riele kletsen we over alles en nog wat. Hebben we lol met elkaar, lachen we samen. Niet dat ik het niet leuk vind om bij Isabela te zijn. Het is gewoon meer zovan: bij Riele is het anders. Ik weet niet hoe maar het is en voelt anders.

'Riele!' Roep ik de volgende morgen blij als ik haar op de set zie. Ik zie hoe haar mooie haren krullen op haar schouder. Ik zie haar verlegen naar mij glimlachen. We komen dichter naar elkaar toe en dan kussen we. Op dat moment word ik wakker. Wacht, ik heb zojuist gedroomd dat ik Riele heb gekust! 

Begin ik nou verliefd te worden op mijn beste vriendin? Ik zucht. Natuurlijk ben ik dat. Ze is het leukste, mooiste, knapste en grappigste meisje ever. Maar ik kan het wel vergeten. Riele ziet me vast alleen maar als een vriend. Nee, ik moet haar vergeten. Hoe moeilijk het ook is. Mijn wekker geeft aan dat het tien over 6 s'ochtends is. Ik ben niet op Riele. Ik ben gewoon in de war.

POV Riele:

Ik haal diep adem. Ik heb geen oog dicht gedaan vanacht. Ik kon alleen maar aan Jace denken. Maar waarom voelt het dan zo verkeerd? Alsof het een misdaad is om aan Jace te denken. Ik kan hier met niemand over kwijt. Meestal vertel ik Jace wat mij dwars zit maar nu is het probleem juist Jace dus dat gaat niet. Vandaag heb ik niet echt iets gepland om iets te doen. 

Mijn ouders komen naar mij toe. 'Lieverd, er is iets wat we je moeten vertellen.' Er klinkt zenuwachtigheid in mijn moeder's stem. Ik weet niet waarom maar op de één of andere manier word ik bang. Mijn onderlip begint te trillen.

 'Wat?' Piep ik. Mijn ouders kijken elkaar gespannen aan. 'Je vader heeft een baan gekregen op de beste kantoor van de wereld...' Ik vlieg mijn vader om de hals. 'Maar dat is toch geweldig?' Roep ik opgewonden. Mijn ouders blijven stil. Ik laat mijn vader los als ik geen reactie terugkrijg. 'Dit is goed nieuws. Waarom zijn jullie niet blij?! Mijn hartslag gaat tekeer. Rustig, Riele! Misschien moeten ze gewoon wennen aan het feit op verandering. Er zal toch niks aan de hand zijn? 

Dan gaat mijn mobieltje af. 'Sorry, ik moet dit even opnemen.' Verontschuldigde ik me. Ik loop naar de hal. 'Hé, Riele! Met Jace!' Hoor ik Jace aan de andere kant van de telefoon zeggen. 'Natuurlijk ben je Jace!' Lach ik. 'Kan ik zomenteen naar je toekomen?' Dan denk ik aan wat mij ouders mij wilde vertellen. 'Eh, misschien. Ik spreek je later wel, oké?' Zeg ik snel. 'Oké, RiRi!' Grinnikt hij. Ik rol lachend met mijn ogen. Hij weet dat ik het heel vervelend vind dat hij mij RiRi noemt!

 Ik ga terug naar de woonkamer waar mijn ouders nog steeds op me staan te wachten. 'Dus...' zeg ik. 'Wat wilde jullie me zo nodig vertellen?' 'De baan die jou vader werd aangeboden is in New York. Ja Riele, we vertrekken over een maand naar New York en zullen daar wonen...' 

Op dat moment begon mijn hele lichaam te shaken. Hoe moet het met Henry Danger dan? En mijn vrienden? Mijn hele fucking leven is hier! En Jace nog! Ik zal Jace misschien nooit meer terug zien. En als ik hem zie dan is het voor een korte tijd. De tranen rollen over mijn wangen...

..........................................................................................................................

Hey hey! Dank jullie wel voor het lezen van mijn tweede deel! Ik weet het, dit is best wel een korte deel maar het was meer een bruggetje naar het volgende deel. Ik hoop dat jullie het leuk vonden! Ik probeer zo snel mogelijk verder te schrijven! Bye Guys! X