Love Isn't A Game

Deel 14

POV Riele

'Ah! Jongens dit is te lief! Dit hoefden jullie echt niet te doen hoor!' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'We doen het graag.' Zegt Ella. Ik kijk naar alle cadeautjes die ik heb gekregen. Een hele fotoalbum met foto's van ons vieren, taart en een gevulde toilettas. 'We gaan je missen, Riele! Kon je maar hier blijven.' Zegt Jace emotioneel. 'Ja, zonder jou is onze vriendengroepje niks aan.' jammert Sean. 'Jij blijft voor altijd mijn beste vriendin! Vergeet dat nooit!' zegt Ella. Dan geven we elkaar een dikke knuffel. Zo blijven we even staan met z'n vieren.

Ondanks ik morgen ga vertrekken vond ik het een gezellige avond met mijn vrienden. We hebben taart gegeten en zelfs een moment heel hard gelachen. Jace wilde bij mij logeren. En ik vond dat goed. Sinds we samen zijn hebben we niet zoveel tijd met elkaar doorgebracht. Als ik straks in New York ben kan dat niet meer. Samen liggen we op bed. Ik lig op mijn zij en Jace op zijn rug, ook heeft hij zijn armen om mij heen geslagen. Ik vroeg of hij het niet erg vond dat wij samen in een bed gaan slapen maar dat vond hij geen probleem. 'Dus je vond mij al die tijd leuk?' grinnikt Jace. Ik word rood en kijk hem dan aan. 'Ja, is dat zo gek dan?' 'Nee, nee. Alleen ik dacht al die tijd dat je me maar niks vond.' zegt hij verlegen. 'Dat dacht ik ook over jou.' geef ik toe. 'En over Tyler betreft: wat een loser. Hoe heb ik me zo erg in iemand kunnen vergissen? Ik was blind. Ik dacht dat je me niet leuk vond dus gebruikte ik Tyler om jou te vergeten.' 'Het is niet jou schuld. Tyler moet zich schamen. Die vent wilde je vermoorden!'

POV Jace:

Opnieuw borrelt er woede in mijn lijf. 'Ah! Jace. Het is okay. Zonder jou had ik dood kunnen zijn.' 'Ja, het belangrijkste is dat we nu samen zijn.' Dan moet ik grijnzen. Hoelang heb ik hier naar verlangd dat Riele naast mij op bed zou zitten? Of dat we überhaupt verkering kregen? Op dit moment voel ik me de gelukkigste jongen op aarde. Riele is van mij, en ik ben van haar. 'Ik beloof je, als je in New York bent ga ik je sowieso opzoeken.' Zeg ik.

POV Riele:

Voor dat ik iets kan antwoorden gaat de deur open. Abrupt ga ik recht op bed zitten. Mijn vader is in de deuropening en trekt een frons. 'Riele, we hebben een slaapzak voor Jace geregeld.' Mijn vader gooit de slaapzak in onze richting. Ik rol met mijn ogen. Echt pap weer! Hij vind het geen goed idee dat ik samen met een jongen in een bed ga slapen. 'Verder nog iets, pap?' vraag ik. 'Oké, ik doe alsof ik dat niet heb gezien. Maar jongens, de politie heeft gebeld. Dus we moeten morgen met zijn allen op kantoor komen voor een gesprek. We nemen een dag later de vliegtuig..'

POV Jace:

Dat betekent dus dat ik nog een dag met Riele heb! Ik kan wel springen van vreugde. Voor deze ene keer ben ik blij dat we bij de politiebureau moeten komen. Thank God! Ik zie aan haar gezicht dat ze zich zorgen maakt. 'Waarom eigenlijk? Is er iets gebeurd?' vraagt haar vader.

POV Riele:

Ik kijk mijn vader bang aan. 'Ik vertel het jullie morgen wel, wanneer mama ook erbij is.' 'Oké, maar ik hoop dat er niks ernstigs is gebeurd.' Met die woorden sluit hij de deur. Ik ruk de slaapzak uit Jace's handen. 'Natuurlijk hoef je niet op de grond te slapen, mafkees.' Jace moet grijnzen. We hebben nog even doorgepraat tot 0.30 A.M.

POV Jace:

Het is 1.00 A.M. Riele is al aan het slapen. Ik grinnik even. Wat is ze toch mooi als ze slaapt. 'Goodnight, Riele.' fluister ik. Dan sluit ook ik mijn ogen dicht.

De volgende dag...

POV Riele:

Jace, ik en mijn ouders zitten gezellig te ontbijten. Ik heb mijn ouders alles verteld. Ze haten Tyler en willen weten of hij echt in de gevangenis zit. Ik heb hun gegarandeerd dat hij daar echt zit. Jace en ik zitten naast elkaar. Nonchalant raakt zijn voet de mijne aan. Daarna pakt hij mijn hand onder de tafel vast. 'Wat zijn jullie stil.' Glundert mijn vader. Ik rol lachend met mijn ogen. Precies op dat moment kijken Jace en ik elkaar aan en dan schieten we in de lach. 'Wij gaan heel snel boodschappen doen. Als we terug zijn brengen we jullie naar de politie bureau.' Roept mijn moeder. Als we alleen zijn moet ik lachen. 'Wat?' Jace kijkt me lachend aan. 'Er is.. het is gewoon dat ik heel gelukkig ben. Wist je dat je mij gelukkig maakt?' Jace geeft een kus op mijn neus. 'Jace! Je had jam op je lippen! Sukkel!' proest ik het uit. Mijn neus is nu vol met jam. 'Het staat je best wel goed hoor!' grinnikt hij. Hij ontwijkt een pak slaag op zijn hoofd. Dan gaat de telefoon af. Jace gaat staan en neemt op. Als hij klaar is gilt hij het uit. 'Raad eens wie zijn baan terug heeft bij Henry Danger?' Ik spring op hem af. Dan draait hij mij in het rond. 'OMG! Jace! Ik ben zo blij voor je! Hoe heb je je baan terug gekregen?' 'Heel simpel. Ik hoefde eigenlijk helemaal niks te doen. De politiebureau heeft contact opgezocht met Dan Scheidner. Omdat, Tyler alles heeft opgebiecht. Maar Riele ik ben zo blij!' roept hij blij. We houden elkaar nog steeds vast. 'Je verdient het! Niemand kan jou vervangen!' 'En niemand kan jou vervangen...' zegt hij zacht. Hij laat me los. Het is even stil. Ik schraap mijn keel. 'Ik wou dat ik kon blijven, Jace. Echt waar!' Morgen moet ik echt weg! Het idee al maakt me misselijk! 'Hoe moet het dan met Henry Danger. Hoe moet het dan met ons?' Hij duwt een lok achter mijn oor. 'Dan zal niet veranderen.' Zeg ik. 'Maar Riele, straks zijn we mijlenver van elkaar. Iedereen heeft een eigen leven dan. Wie weet vind je wel iemand anders...' 'Nooit!' zeg ik resoluut. 'Zal jij iemand anders vinden, denk je?' 'Natuurlijk niet! Wij blijven voor altijd bij elkaar. Waar we ook zijn!'

Wezijn net bij de politiebureau geweest. We hebben even gepraat over de situatieen alles doorgenomen hoe en verder. Omdat, Jace en ik niks kwalijks aan desituatie hebben worden we verder niet lastig gevallen. Ik zag op mijn telefoondat het net op het nieuws was. Heel veel fans schreven op mijn foto van laatstzeiden dat ze het heel erg vinden. Jace is net weggegaan. Ik loop in het parkvlakbij mijn huis. Na alles wat er gebeurt is heb ik behoefte voor wat tijdalleen. De laatste paar dagen is zo snel voorbij gegaan. Ik vertrouwde Tylereerst. Hoe kon hij? Ik voel me gebruikt! Hij wilde alleen maar Jace'sverwoesten! Dat was zijn plan. Het is zo moeilijk om dit los te laten. Maar dangaat mijn hart tekeer... ik zie iets wat ik liever niet had willen zien. Jacegeeft een ander meisje een knuffel... met tranen in mijn ogen ren ik weg. Ik haatje Jace! Ik haat je! Ik ben het zat! Eerst was het Tyler die zogenaamd van mehield en nu Jace! Morgen vertrek ik naar New York en ik vind het niet eens zojammer! 

.............................................................................................................................................

Thanks guys for reading! X