Love Isn't A Game

Deel 12

POV Riele

Een uur eerder...

Tyler en ik zitten in de auto op weg naar onze 'date.' Iets in mij zegt me dat het niet goed voelt. Ik heb opeens een hele rare vermoeden dat Tyler niet te vertrouwen is. Dat zegt mijn hart tenminste. 'Gaat het?' vraagt Tyler. 

'Je lijkt zo zenuwachtig!' Ik knik. 'Ja, sure! Het gaat.' 'Okay.' Tyler maakt dan een scherpe bocht. Als hij Jace was zou hij weten dat ik daar niet van houd. Maar hij is Jace niet! 'Mag het wat rustiger? Ik houd niet zoveel van scherpe bochten.' Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Het zal wel.' 

Ik tuur afwezig uit het raam. Waarom ben ik ook al weer in zijn auto gestapt. Oh ja, weet het weer. Omdat, ik geen enkele kans maak bij Jace en hem probeer te vergeten. Tyler ziet dat ik er niet prettig bij voel. 'Sorry, ik eh, zal het niet meer doen.' 'Fijn.' Knik ik. 

Dan zet Tyler muziek op. Het is niet zozeer mijn stijl maar ik probeer het leuk te vinden. 'Nice music!' zeg ik. 'Ja hé?' Tyler swingt met de beat mee. Dan stel ik me voor dat Jace en ik in de auto dansen net als vroeger. 

Op de muziekstijl die wij allebei leuk vinden! Ik moet grijnzen. Dan realiseer ik me dat ik naast Tyler zit. 'Hoelang is het nog rijden?' vraag ik. 'Nog 5 minuten.' Thank God! Over vijf minuten ben ik verlost!

POV Jace:

Eindelijk is het zo ver! Isabela en ik gaan Tyler ontmaskeren. Ik wil zijn gezicht zien als hij ziet dat niet hij maar wij gaan winnen. Isabela ploft naast mij in de auto neer. Herinneringen komen op dat Riele en ik in de auto zitten. Ik grijns even. 

Ik mis die tijd dat Riele en ik zo close waren. Dat we bijna elke dag afspraken. Nu voelt het alsof we in een heel andere wereld leven. Het beeld dat ik aan haar telefoon zat komt in mijn hoofd. Ik had het ook moeten weten. Riele denkt heel snel dat mensen haar niet vertrouwen en daar kan ze niet tegen. 

Dat weet ik omdat ik haar beste vriend ben. Haar beste vriend was... Riele heeft nu vast onwijs veel lol met Tyler. Jaloerse gevoelens borrelen in mijn maag. Zelfs als ik weet dat Tyler niet echt om haar geeft ben ik jaloers. 

Ik kan het gewoon niet aanziet als zij om grapjes lacht van een andere jongen. Of dat ze meer tijd besteedt met hem dan met mij. 

Isabela zwaait met haar handen. 'Ga je nog rijden?' Ik schrik op uit mijn gedachten en word rood. 'Oh ja. Sorry.' Zeg ik. 'Welke muziekstijl houd je van?' Isabela haalt haar schouders op. 'Maakt niet uit. Het is tenslotte jou auto.' 'Nee, het is cool! Kies jij maar.' 

'Oké, in dat geval. Iets van Drake.' 'Goede keuze.' Lach ik. 'Jace wat ben je toch weer een gentleman.' Dan haalt ze haar hand voor haar mond. 'Sorry. Ik wilde niet...' 'Het is okay. Als je maar weet dat jij en ik echt over zijn.' 

'Ja, weet ik. Alleen het is gewoon moeilijk soms. Zeker omdat je zo lief bent. Maar ik ben veranderd. En ik gun het jou en Riele echt.' Meent ze. 'Riele en ik zullen nooit iets worden.' Ik maak een rustig bochtje naar links. 

'Hoezo?' 'Omdat, ze niks voor mij voelt. Waarom zou ze anders met Tyler op date gaan. Of zou ze anders niks laten horen voor haar vertrek. Ze vind me een loser. Misschien ben ik dat ook wel.' 

'Nee joh. Een loser zou zijn geheime liefde laten barsten. Jij doet dat niet! Je gaat helemaal naar de set om haar leven te redden. Dat heeft geen enkele jongen ooit voor me gedaan.' Ik moet blozen. Misschien heeft Isabela wel gelijk.

POV Riele:

'Wauw! Dit is echt lief, Tyler!' meen ik. Tyler heeft speciaal voor ons een dinner gemaakt op het dak. Hij heeft een tafel gezet met twee stoelen met een roden tafelkleed erbovenop. Daarop staan er twee borden. 'Surprise!' lacht hij. 

Op dat moment begin ik te ontspannen. Mijn hart heeft het vast verkeerd dat hij niet te vertrouwen is. 'Dus.. heb je genoten van het leven?' vraagt hij. Huh? Wat bedoelt hij daarmee? 'Genoten van het leven?' Ik trek een frons. 

'Ja, ik bedoel of je genoten hebt van je leven hier. Je leven hier in Los Angeles. Wil je nog wat drinken? Goed idee!' Zenuwachtig schenkt hij Fanta voor me in. 'Kijk, Los Angeles is mijn thuis. En dat zal nooit veranderen. 

Ik ben hier opgegroeid en heb hier al mijn vrienden en familie. Ik heb hier zelfs een baan gekregen. Ik zal nooit vergeten wat ik hier heb meegemaakt.' Zeg ik een beetje emotioneel.

POV Tyler:

Oké. Zelfs ik heb een hart. Dit is zielig. Maar ik moet dit eenmaal doen. Jace Norman heeft mijn leven verwoest dus moet ik wel de zijne verwoesten ook al kost het Riele's leven. 

'Riele! Ik wil nog met jou naar de stad kijken. Is het niet mooi?' Ik neem haar mee naar de rand van het dak. Gelukkig is het een open dak dus makkelijk word het zeker. Plotseling geef ik haar een zetje zodat ze wankelt en bijna van het dak valt. Op dat moment komt Jace aangesneld! WAT KRIJGEN WE NOU?!

POV Jace:

'Riele!' schreeuw ik. Mijn adem stokt. Zo snel als ik kan ren ik naar haar toe. Isabela en ik zijn hun vanaf Riele's huis gevolgd. Ik kan nog net Riele's hand vasthouden. 'Jace!' huilt ze. 'Je bent er!' 'En ik zal er altijd voor je zijn!' roep ik. 

Paniekerig probeer ik Riele's hand omhoog te krijgen maar het lukt niet. Ik heb hulp nodig. Mijn hart bonst. Als ik er niet was . geweest had ze nu wel dood kunnen zijn. Haar beide benen zweven in de open lucht van Los Angeles. Dan komt Tyler met woede passen naar ons toe gelopen.

.......................................................................................................................

Ik blijf het zeggen maar dankjewel voor het leezuhh! :) Deze deel werd ik geïnspireerd door @MarisolVanderLindenL dus super dankjewel! :) Ik hoop dat jullie niet teleurgesteld zijn dat dit deel weer het einde is van deel 11 maar dat heb ik bewust gedaan, haha. Bye guys! X