'Het spijt me Niall. Ik wilde het niet.. Ik moest Josh vermoorden'
'Waar heb je het over? Welke brand heb je gesticht. Leg het me uit' Zegt hij. Hij gaat zenuwachtig met zijn handen over zijn knieën.
'Ik dacht.. Ik dacht dat je het al wist.'
'Jessica. Wie is er dood?' Sist hij door zijn tanden.
'Je moet me beloven dat je me niet gaat haten. Ik kon er niks aan doen. Ik wist niet dat die brand zo groot zou worden. Ik wilde gewoon dat Josh voorgoed weg zou zijn. Ik wist niet dat dat kon. ik bedoel heel de kroeg is afgebrand. Wat als Harry er nog was.-' Ik praat zo snel dat de woorden in elkaar overlopen,
'Jessica rustig!' Roept Niall. 'Wat heb je gedaan?'
'Ik heb Josh vermoord. Eerst met een mes, maar ik dacht dat hij weer bij zou komen dus heb ik.. ik heb zijn huis in brand gestoken' Zeg ik, de tranen lopen over mijn wangen.
'Zijn huis?' Zegt hij droog. Waarom word hij niet boos op me. Waarom gooit hij me niet buiten!
'Zijn huis daar ligt in dezelfde straat als die kroeg. Zeven huizen verderop geloof ik'
'Jessica.. Het is onmogelijk dat het vuur zich door een hele straat heeft bewogen terwijl de rest van de huizen niet afgebrand zijn' Stelt hij me gerust. Toch gaat de druk op mijn schouders niet weg.
'Het moet wel. Het is te toevallig dat daar ook brand uitbrak.'
'Wacht' Zegt hij terwijl hij zijn wijsvinger in de lucht houd. Hij haalt zijn mobiel uit zijn broekzak. 'Hier heb je het al. De brand is veroorzaakt door een kapotte neon lamp. Kortsluiting dus'
'Dat betekend..'
'Dat betekend dat jij er niks mee te maken hebt.' Hij veegt met zijn duimen de tranen uit mijn ogen.
Ik barst in snikken uit. Van opluchting, maar ook verdriet. Ik heb max en Alex nooit kunnen bedanken voor wat ze deden toen de jongens weg waren. Zonder max had ik dat mes doorgeduwd. Zonder Alex was ik die avond alleen geweest.
Niall slaat een arm om mijn schouder en wrijft zijn hand troostend over mijn rug. Er klopt iets niet.. Ik zou hem moeten troosten.
Hij moet het weten..
'Er is nog iets' Fluister ik. Ik pak een kussen en leg hem op mijn schoot. Frunnikend aan de stof wacht ik op een reactie van Niall.
'Wat is er dan?' Hij schuift een paar centimeter dichterbij me. Niet omdat hij me wil versieren.
'Jij en Harry moeten het tegelijk horen..' Ik pak zijn hand en zwaai zijn arm van mijn schouder.
Fronsend kijkt hij toe hoe ik opsta. 'Ik ga hem halen' Zeg ik.
Ik loop de gang op en sluit de deur achter me. Mijn hart maakt een sprongetje als ik Harry tegen de muur aan zie leunen. Hij heeft staan luisteren..
'Waarom heb je het me niet gewoon verteld. Waarom wel aan Niall?' Zegt hij boos.
Zuchtend pak ik zijn handen. 'Dat heeft niks met jou te maken. Niall las mijn gedachten'
Hij zet een stap in mijn richting en legt zijn handen op mijn rug. 'Toch wil ik dat je alles tegen me zegt. Ik kan je helpen' Zegt hij. Hij houd zijn wijsvinger onder mijn kin zodat ik hem aankijk.
Hij leunt naar me toe en plaatst een zacht kusje op mijn lippen. Wanhopig voor meer leg ik mijn handen in zijn nek en trek hem naar me toe. Alles om even te vergeten wat er gaande is. Ik voel zijn tong tegen mijn mondhoek.
'Harry..' Kreun ik in zijn mond. Hij trekt niet weg. Elke kus voelt als de eerste. Zijn mond versplaats naar mijn nek waar hij een rij van kusjes achterlaat.
'Ik hou van je' Fluister ik in zijn oor. Hij kijkt op.
'Ik meer van jou' Zegt hij met een glimlach. Zijn lippen raken de mijne weer en zo staan we even. Niall wacht..
'Harry er is iets.. Iets wat je moet weten' Zeg ik.
'Wat? Ben je zwanger. Dat wist ik al' Grinnikt hij. Hij leunt weer naar me toe, maar ik hou hem tegen.
'Het is ernstig' Zeg ik. Zijn glimlach verdwijnt en maakt plaats voor een frons.
'Het gaat om-'
'Jessica. Hier ben je!' Hoor ik zayn roepen. Hij komt de trap op gerend en stopt voor ons. 'Woah, stoor ik?' Grinnikt hij.
'Ja, dus flikker op' Gromt Harry.
'Nee, ik moet Jessica spreken. Het is facking belangrijk'
'Zeg het dan hier. Waar ik bij ben' Zegt Harry.
'Nee, ik kom wel mee..' Als er nog meer slecht nieuws is dan explodeer ik. Ik laat een boze en gefrustreerde Harry achter in de gang en loop achter zayn aan een slaapkamer binnen.
'Het gaat om Alex en max. Liam heeft ze gezocht, maar ze zijn nergens te bekennen. Eerst dachten we dat ze dood waren. Ze kunnen niet dood zijn, want er zijn geen lichamen'
'Waar heeft hij gekeken dan?'
'Hij is de lijst afgegaan van overleden mensen, geen Alex en max. Hij zag de lichamen, geen Alex en max.' Hij gaat op het puntje zitten van het bureau.
'Maar.. Waar kunnen ze dan zijn?'
'Er zijn twee opties. Één; ze zijn meegenomen door facking onderzoekers omdat ze anders waren dan andere.'
'Twee?' Vraag ik.
'Twee; ze leven nog'
__________________________
Heeeiii,
Aww al die berichtjes van jullie zijn zo lief. Ik kan jullie niet genoeg bedanken voor het maken van mijn dag en die glimlach op mijn gezicht!! Ik hou van jullie hierdoor ookal ken ik jullie niet :))
Xx Lizzi
