'Roep je me als er iets is? Rare mannen of grote honden.' Zo gaat het heel de weg richting het park. 'Ik weet niet of het wel zo'n goed idee is. We kunnen nog omdraaien?'
'Het is het park Niall.. Voordat ik jullie kende zat ik zovaak in het park.' Hij lijkt zenuwachtiger dan ik. Wat bijna onmogelijk is.
'Dat was voordat.. Het gevaarlijk werd in je leven.' Hij parkeert de auto op het zandpad voor het park. Het park is niet zo groot, maar goed genoeg.
'Er gebeurt niks. Dat beloof ik je.' Ik geef hem mijn grootste nep-glimlach en stap uit de auto. Voordat ik de deur dichtgooi hangt Niall over de stoel en kijkt me aan.
'Weet je het zeker? Ik kan naast je gaan zitten? Ik zal niks zeggen.'
'Nee ik ben goed Niall. Haal me op over iets minder dan een uurtje, alsjeblieft?'
'Natuurlijk.' Glimlacht hij. Hij leunt naar de deur om hem dicht te slaan, maar ik duik ertussen en plant een kus op zijn wang. 'Tot straks.' Of nooit..
Overrompelt knikt hij alleen maar terwijl zijn wangen rood gloeien. Ik sla de deur dicht en kijk hoe Niall wegrijd. Dan is de parkeerplaats leeg.
Ik klem het boek strak tegen me aan als ik het park inloop. De bomen, die normaal mooi zijn, zien er alleen maar angstaanjagend uit nu.
Ik ken het park van vroeger. Marieke.. Ik bedoel mijn moeder en ik speelde hier vaak.
Ik ga op een bankje zitten en leg het boek op mijn schoot. Ik open het boek. De bladzijden zijn eruit gesneden en in het gat zit een mes. Ik denk terug aan de dag dat ik het ontdekte in Harry's kast.
'Wat dacht je van dit boek?' Vraag ik en haal een dik rood boek uit de kast.
'Dat.. is geen boek.' Zegt Harry en grist het uit mijn handen. Ongemakkelijk stopt hij het terug in de boekenkast bij de andere boeken.
'Geen boek?' Ik haal mijn wenkbrauwen naar hem op. 'Wat is het dan?'
'Niks. Vergeet het.' Harry haalt een ander boek uit de kast. Het ziet er interessant uit, toch gaat mijn aandacht naar het rode boek. Geen boek? Wat dan wel.
Harry ziet me kijken naar het boek. 'Oké. Fack. Het is een mes.' Ademt Hij. Hij haalt het boek uit de kast en maakt het open.
'Je hebt hem uitgehold?' Lach ik.
'Nee, mijn vader. Ik heb het van hem gekregen. Tegen bescherming.'
'Voor wat?' ik neem het mes uit het gat in het boek en voel aan de scherpe kant.
'Voor van alles. Ik was niet altijd zo, weet je.' Grinnikt Harry. 'Ik heb hem nooit weggedaan. Als herinnering.'
'Het is een mooi mes.' Geef ik toe. Het is geen gewoon keukenmes. Het is een dolk met ijzeren versiering.
'Geef hier. Dadelijk snijd je jezelf.' Harry neemt het voorzichtig van me over en stopt het terug in het boek. 'Vergeet het maar.' Glimlacht hij.
Het boek was het eerste waar ik aan dacht toen ik iets zocht om mezelf mee te beschermen. Ik kijk het park rond. Geen teken van een auto, of Noah.
Ik vouw het dicht en sta op. Misschien dacht hij dat ik het over een ander park had.. Misschien komt hij niet.
Het is doodstil in het park, op het geluid van mijn zware ademhaling na. Vijf minuten gaan voorbij. 'Kom op..' Adem ik.
Ik loop het pad verder af als ik opeens een zwarte auto aan zie komen rijden. De kiezelsteentjes knarsen onder de auto banden.
Ik houd het boek stevig tegen me aan. Daar gaan we dan..
Ik probeer naar binnen te kijken, door de zwarte ramen van de auto. Geen teken van Noah.
De deur zwaait open.
Ik haal diep adem en loop naar hem toe. Dit is het dan.. Erop of eronder.
Een middeljarige man stapt op me af. Ik scan zijn gezicht, een onbekende.
Hij draagt oude kleding. Zijn verrimpelde handen zijn vies van de modder. Ik slik.
'What the fuck is dit?' Gromt hij. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk om me heen.
'Wat?' Het komt er minder angstig uit als ik had verwacht. Of zoals ik me van binnen voel.
'Ik dacht dat we een deal hadden.' Als hij praat zie ik zijn gele oude tanden. Als hij aan mijn zoon heeft gezeten.. Ik krijg een rilling over mijn rug.
'Hebben we. Hij is hier bij me. In de buurt.' Lieg ik.
'Aha..' Hij zet een stap in mijn richting en kijkt me aan. Ik houd mijn adem in terwijl zijn ogen over mijn lichaam gaat.
'Ik weet dat je mijn zoon hebt.' Barst ik uit. 'Geef hem terug, ik smeek het je.'
Weer geen reactie, alleen een grijns.
'Wie ben je?! En waarom heb je mijn zoon ontvoert?!' Schreeuw ik. Als ik geen reactie krijg open ik het boek en grijp het mes. Ik steek hem dreigend naar hem uit. 'Geef mijn zoon.' Sis ik door mijn tanden.
Alles behalve geïntimideerd stapt hij op me af. 'We hadden een facking deal.'
'Ik wil hem zien. Laat hem zien.' Ik probeer de ruimte tussen mij en de man zo groot mogelijk te houden door mijn mes ertussen te houden.
'Wie? Die baby die ik vond? Wat je gevonden hebt, mag je houden.' Zijn stem snijd door me heen.
'Waar heb je hem gevonden?' Ik moet het weten. Ik moet weten of hij in ons huis geweest is.
'Naast jou. Je lag zo mooi te slapen.' De kippenvel loopt over mijn lichaam. Hij lacht zijn gele tanden bloot.
'Geef hem terug! Wat wil je van me!' Schreeuw ik. Misschien was het toch niet zo'n goed idee om alleen te gaan. Ik had moeten wachten op Harry. Ik had hem tenminste moeten vertellen waar ik heen ging.
'Ik wil die vampiers van je!' Schreeuwt hij in mijn gezicht. Hij loopt naar me toe, ik zet een stap naar achter om afstand te houden.
'Die krijg je!' Roep ik. Mijn hart bonkt in mijn keel. 'Maar eerst geef je mij mijn zoon terug.' Eis ik.
Hij knikt en sjokt naar zijn auto. Ik hou het boek stevig in mijn handen. Klaar om te openen.
Dan klinkt er opeens het harde geluid van de motor van zijn auto. Hij wil wegrijden, nee!
Zonder na te denken gooi ik mezelf voor de auto, ik klap tegen de motorkap en val pijnlijk op de grond. Een pijnscheut schiet door mijn rug. Kreunend duw ik mezelf omhoog, maar val weer terug op de harde kiezels.
Het boek is op de grond gevallen en ligt opengeklapt naast me. Net te ver om bij te kunnen.
Ik strek me arm uit om hem te pakken. De twee centimeter tussen mijn vingers en het mes lijken zo groot als ik de man aan zie komen lopen.
Hij roept iets, maar door de klap van net klinkt alles verdoofd. Hij zet zijn voet op mijn hand. Ik schreeuw het uit van de pijn.
__________________________
Heeyy,
Ik doe het in twee delen, anders werd het te lang.
De rest komt er heel snel aan, ik beloof het xLizz
