Harry's POV
Ik ren de deuren van het ziekenhuis weer in. Ik ontwijk een vrouw met een kinderwagen en storm op de Bali af.
'Waar moet ik heen voor.. Mijn vriendin is aangereden en hierheen gebracht. Ik moet erheen'
Dezelfde vrouw met haar chagrijnige gezicht als de vorige keer zit aan de Bali. Als ze opkijkt lijkt ze me te herkennen. 'U weer.' Zegt ze.
'Nu gaat het om een aanrijding. Fack, ik ga zelf wel zoeken.' Ik wil wegrennen, maar bots tegen een man aan.
'Styles?' Vraagt hij met een zware stem. Ik frons mijn voorhoofd.
'Ja?!' Bijt ik hem toe, hier heb ik geen tijd voor.
'Een oude man in elkaar slaan, omdat hij je vriendin perongeluk heeft aangereden. Een ambulance in elkaar stampen. Schreeuwen naar een werknemer achter de Bali, waar ben jij mee bezig!' Sist hij.
'Hoe weet je dit allemaal? Laat me met rust.' Grom ik. Ik loop langs hem af. Een geluid van voetstappen volgt me in de lift.
Ik draai me niet om, want ik weet dat hij achter me staat. 'Wat ben je? Politie?'
Ik hoor hem grinniken 'Nee.'
Ik wacht totdat de deuren open gaan en storm langs hem af. Met beide handen pakt hij mijn schouders.
'Zorg dat je al je shit bij elkaar raapt anders zorg ik er persoonlijk voor dat je hele bende eraan gaat. We kunnen geen prutsers zoals jij gebruiken in onze vampier wereld.' Sist hij in mijn oren en loopt de lift in.
Hij groet me met een hand in de lucht. Ik kijk hem na totdat de deuren gesloten zijn. Wie was dat?
'Harry!' Ik draai me om. Liam loopt op me af.
'Wat doe jij hier?' Verward zoek ik naar zijn emoties. Is hij nog steeds boos? natuurlijk is hij nog steeds boos.
Fack, hij heeft geen reden om boos te zijn. Ik sloeg die man omdat hij mijn Jessica aangereden-'
'Ze word geopereerd. Haar ribbenkast is verbrijzeld, dat word nu weer recht gezet. Verder zit er een scheurtje in haar schedel.' Onderbreekt hij mijn nutteloze gedachte.
'En de baby?' Fluister ik. Ik durf hem niet aan te kijken.
'De baby.. is uhm.. Ze zien hem niet meer ademen en het hartje is gestopt.' Liam's woorden steken in mijn hart als en scherp mes.
'Hij is dood?' Fluister ik. Ik voel Liam's hand op mijn schouder.
'Luister Harry. Ze zagen mijn hart ook niet kloppen, niet dat er echo was vroeger. Maar ik gaf geen tekens van leven.'
ik probeer me omhoog te houden aan Liam's armen om niet in te storten, letterlijk.
'Ik probeer te zeggen, geef de hoop niet op. Misschien is het een vampier kind, net zoals ik was.'
'Wat als ze boos is. Als ze wakker word.'
'Waar moet ze boos om zijn?' Vraagt Liam. Ik haal een wenkbrauw op. Hij weet het niet. Natuurlijk niet, het was mistig.
'Boos op.. Op die man die haar aanreed. Hij heeft geld gekregen van de verzekering om zijn auto te fixen. Jessica had wel dood kunnen zijn!'
'Ik denk niet dat ze daar mee bezig is. Ze is, denk ik, vooral blij dat ze het heeft overleefd.' Zegt Liam.
'Niall, Louis en zayn? Waar zijn ze?'
'In de wachtkamer. Ik geloof dat Zayn probeert Louis rustig te houden. Het ruikt hier veel te erg naar bloed voor een nieuwe vampier' Grijnst hij. Hij wil weglopen.
'Liam, wacht.' Zeg ik. 'Blijf hier. Ik kan het niet alleen.'
Liam glimlacht en loopt terug. 'We gaan wachten totdat Jessica terug komt. Gefixt.' Lacht hij.
We gaan op de twee oncomfortabele stoeltjes zitten naast de operatie kamer en praten, en praten.. en praten.
'Hoelang duurt het nog. Ik kan het niet meer aan.' Zeur ik.
'Het kost tijd om iemand te opereren.' Hij haalt zijn mobiel uit zijn broekzak. 'Twee uur is er al voorbij.'
Ik staar de lange ruimte in. Een ziekenhuis is zo vreselijk deprimerend. Niet alleen de sfeer ook de inrichting.
Waar gaat het heen met mij. Ik zit hier na te denken over de inrichting van een facking ziekenhuis.
Ik vang iets op in mijn ooghoek. Meteen herken ik dezelfde man als in de lift. 'Liam, we worden in de gaten gehouden' Ik wil hem aan stoten, maar hij is weg.
'Li-' Hij staat in het midden van de gang. Geschokt kijkt hij naar dezelfde hoek als ik.
'Harry..' Fluistert hij. 'Dat was mijn vader.'
