Harry's POV
'Je lult.' bijt ik haar toe. Als dit waar is moet ik iets tegen de muur aanslaan, Of iemand.
'Als jij het zegt.' Zucht ze. Met haar handen in de lucht loopt ze richting de deur.
'Wacht.' Grom ik. Ze draait om met een grijns op haar gezicht. 'Hij sprak de waarheid over die steekwond, toch?' Waarom vraag ik dit aan haar.
'Natuurlijk niet.' Lacht ze. 'Ze heeft het gevraagd aan hem. Ze zijn hier samen heen gekomen en toen gebeurde het.'
'Wat?'
'Hij beet haar. Zoals gevraagd.' Ze loopt naar Jessica toe en legt op een enge manier haar hand op haar voorhoofd. 'En nu veranderd ons kleine meisje in een bloeddorstige vampier.' Grinnikt ze.
'Ik vermoord hem.' Sis ik door mijn tanden.
'Niall? Die kon er niks aan doen. Jessica bleef maar smeken en smeken. Ze heeft zelfs een mes in haar buik gestoken zodat hij haar wel moest bijten.' Ze kan er nog steeds om lachen.
'Dat zou ze nooit doen.' Ik ken haar. Een mes in haar buik steken is praktisch zelfmoord als je weet wat er mis kan gaan. Ze wilde geen zelfmoord plegen. Ze was gelukkig.. Toch?
'Ze wist dat Niall haar zou redden. Je kent Niall toch.' Zegt ze.
'Je moet niet denken dat ik deze shit geloof. Ik ken Jessica en dat doet ze niet. Fuck off.' Ik draai mijn rug naar haar toe in de hoop dat ze weggaat, maar ik hoor niks.
'Rot op zei ik!' Roep ik. Ik grijp een boek en gooi het haar richting in.
'Ik snap dat je boos bent, maar reageer het niet op mij af. Je weet wie ervoor gezorgd heeft dat ze-'
'Houd je bek!' Schreeuw ik. Het volgende boek vliegt haar richting in. Als ze nog één woord zegt, pak ik die hele boekenkast op en gooi naar haar toe.
'Je kan de waarheid gewoon niet aan! Je denkt dat Jessica van jou houd, maar dat is allemaal een leugen. Jessica en Niall gaan al maanden samen om jou rug om.' Schreeuwt ze. Ik ga met mijn handen naar mijn oren en blok al het geluid. Dit is niet waar.. Het is niet waar..
'Als je dit al niet aankan, wat als je hoort dat Noah niet van jou is. Noah is van Ni-'
'Kop dicht! Alsjeblieft.' Ik zak op mijn knieën, mijn oren nog steeds dicht geknepen. Zo zit ik, ik blijf zitten totdat ik zeker weet dat Lisa weg is.
Ik kijk richting het baby'tje dat tegen Jessica aanligt te slapen. Hij heeft een pluk haar van haar om zijn handje gedraaid en sabbelt op zijn duim. 'Van Niall?' Herhaal ik Lisa's woorden.
Het kan niet. Wanneer dan.. Ik snap het niet.
Jessica's POV
'Van Niall?' Hoor ik iemand zeggen. De eerste stem die ik hoor sinds.. Hoelang? Ik probeer mijn ogen te openen, maar mijn oogleden zijn te zwaar. Een kreun verlaat mijn mond en meteen voel ik een hand op mijn wang.
'Jessica?' Hoor ik de stem weer. Hij is dichterbij dan net. 'Ben je wakker?'
In een flits komen alle herinneringen terug die ik even dacht kwijt te zijn. Ik zie Niall, die me uitzwaait terwijl ik met het boek het park in loop. De oude man.. Het mes.. Noah!
Ik open mijn ogen en knijp ze meteen weer dicht. Het is te fel in de kamer voor mijn ogen. 'Jessica, ik ben het.' Hoor ik.
'Harry?' Kreun ik. Langzaam kijk ik tussen mijn wimpers door totdat ik gewend ben aan het licht. Ik zie dat het alleen een lamp is, het is compleet donker buiten. Harry's gezicht hangt ongerust boven me.
Ik wil rechtop gaan zitten, maar iets houd me tegen. Mijn haren blijven hangen in de handjes van.. 'Noah. Het is gelukt. Je bent veilig.' Ik leg mijn hoofd terug op het kussen en begin te huilen. Uit opluchting.
'Hoe voel je je?' Vraagt Harry. Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd.
'Vreemd.' Geef ik toe. Ik ga met mijn hand over mijn nek totdat ik een wondje voel. 'Wat is dit?' Het zijn twee korstjes naast elkaar, een vreemde plek voor een wond.
'Jess, je bent-' Voordat Harry zijn zin kan afmaken sta ik op mijn benen. Noah slaapt rustig verder. 'Kom terug in bed, dit is niet verstandig.' Zegt Harry.
'Wat is er gebeurt.' Ik bekijk mijn handen voorzichtig. Ze zien er niet anders uit dan normaal. Toch voelt het anders. 'Ik heb koppijn, man.' Zucht ik. Ik neem het glas wat op het bureau staat in mijn handen en breng het naar mijn mond. Plotseling hoor je het harde gekraak van het glas dat ik kapot knijp en de scherven die op de grond vallen. Ik slaak een gil en spring naar achter.
Harry springt richting Noah en houd hem tegen zijn borst. 'Jessica. Je kent je krachten niet. Ga zitten.'
'Mijn krachten?' Ik doe wat hij zegt en neem plaats op de rand van het bed. Ik bekijk mijn handen nogmaals. 'Wat gebeurt er met me?'
'Vertel jij het me maar.' Snauwt Harry. Verward kijk ik hem aan.
'Ik snap niet wat je bedoeld.' Stotter ik. Hij loopt naar me toe en legt het baby'tje in mijn armen.
'Is het een idee dat ik Niall erbij haal? Met hem gaat praten blijkbaar veel beter, tenzij jullie te druk zijn met andere dingen.' Bijt hij me toe.
'Niall? Wat heeft hij hiermee te maken?' Vraag ik, schouder ophalend.
'Dat kan ik beter aan jou vragen, niet?' Sist hij.
'Wat doe je nou raar? Het gaat slecht met me en je gaat er meteen vanuit dat ik iets met Niall heb? Je bent altijd zo snel jaloers! Met zo'n iemand wil ik geen relatie!'
Harry blik veranderd. Alsof zijn hart stopte met kloppen. Ik heb meteen spijt van mijn woorden als hij knikt. 'Duidelijk.' Fluistert hij en draait om.
'Wacht!' roep ik. Ik spring op. Zodra ik mijn arm uitsteek gebeurt er iets. Alsof er een harde windvlaag is schiet Harry naar voren en knalt tegen de muur aan. Hij valt op de grond, bewusteloos.
