Hoofdstuk 122

12.7K 391 59
                                    

'Ik snap het niet!' Schreeuw ik.

'Dat hoeft ook niet! Ik ben hier zodat ze niet dood gaan!' Schreeuwt hij terug. Jessica's ogen vliegen open.

'Jessica.' Ik pak meteen haar hand. Haar blik is wazig, niet alleen wazig. Haar blik is leeg. Ze staart me aan. 'Maak je geen zorgen. Je bent veilig. Ik ben bij je.'

'Niall?' Kreunt ze. Haar stem klinkt schor.

'Niall? Nee, ik ben het.' Waarom noemt ze zijn naam. Ik ben er, niet die klootzak van een Niall.

Niall is geen klootzak.. Mijn jaloezie is hier de grootste klootzak.

'Ik heb pijn.' kreunt ze. Ze staart naar haar kapotte handen.

'Ik weet het. Geen zorgen. Ik zorg dat het ophoud.' Ik hou haar handen bij elkaar, zolang ze de buik niet ziet-

'Harry! Harry!' Begint ze te gillen. 'Harry, mijn buik!' Ze doet een poging om rechtop te zitten, maar valt kreunend terug in het ziekenhuis kussen.

'Blijf rustig. Ik wil dat je rustig blijft, oké.' Mijn handen bedekken beide wangen. Ik staar in haar bange ogen. 'Dit komt goed.'

'Hoe kan dit..' Fluistert ze.

'Ik weet het niet, maar Liam's vader lost het op. Hij weet hoe dit moet.'

'Liam's vader.. Is dood?' Ze kijkt langs me af, haar gezicht trekt wit weg. Snel draai ik me om zodat ik kan zien waar ze naar staart. Liam's vader houd een scherp mes de lucht in.

Mijn maag draait om. 'Wat ga je daarmee doen?'

'Dit moet, anders gaan jullie allebei dood. Dat daar, in je buik. Is een kleine vampier.' Zijn oude hand wijst naar Jessica.

'Ze bloed dood als je in haar snijd! Ik laat dit niet gebeuren!'

'Wil je haar dood hebben? Wil je de baby dood hebben?!' Schreeuwt hij in mijn gezicht. Ik wil hem het liefst tegen de muur aanslaan, maar wat moet ik anders?

'Is er geen verdoving?' Zeg ik, kalmer dan verwacht. Het kleine ziekenhuis kamertje lijkt te krimpen met de seconde, ik word gek..

Even kijk ik richting Jessica. Ze heeft haar handen op de bolle buik gelegd en staart naar het witte plafond.

'Ja, dat is er. In het ziekenhuis.'

'Haal het dan!' Roep ik.

'Best. Blijf bij haar, ik ben zo terug.' Zonder moeite schuift hij de kast weg, draait het slot eraf. 'Schuif deze terug, ik klop twee keer op de deur.'

Ik knik en doe wat hij zegt. Niemand mag Jessica nu vinden, ze worden gek en gaan allemaal proberen haar te redden. Wat het alleen maar erger

maakt.

'Wat gebeurt er.' Piept Jessica. Ik kijk naar haar gezicht, haar wangen zijn nat van de tranen. 'Ga ik dood?'

Jessica's POV

'Nee, natuurlijk niet. Jullie overleven deze shit allebei.' Hij komt naast me staan. Ik vraag me af wat er gebeurt is.. Ik herinner me alleen dat ik bij Liam was en daarna werd alles zwart.

Oh god.. Liam!

'Is Liam ook gewond. Hij zat bij mij in de auto!' Weer probeer ik rechtop te gaan zitten, maar heel mijn lichaam protesteert met een brandende pijn. Harry's handen gaan naar mijn schouder en drukken me zachtjes terug op het kussen.

'Liam is niet gewond.' Is het enige wat hij zegt. Ik wil hem vragen waar hij is, maar een pijnscheut overspoelt me. Ik voel de baby bewegen in mijn buik.

Bad 2Where stories live. Discover now