Jessica's POV
Het eerste waar ik aan denk is mijn kindje. Noah is terug en ik kan niet wachten om hem in mijn armen te sluiten. Ik storm naar buiten, met Louis achter me aan richting Harry.
'Waar is hij?' Hijg ik, buitenadem door al de adrenaline. Mijn ogen gaan over zijn armen en alles wat hij bij zich draagt, maar Noah is nergens te bekennen.
Harry kijkt me verward aan, alsof hij me niet eens kent. 'Wie?'
'Noah!' Roep ik. 'Je hebt hem niet?' Mijn hand gaat naar mijn mond. Waar is hij dan?
'Waarom zou ik hem hebben. Hij was bij jou?' Vraagt hij. Hij zet een stap in mijn richting maar ik deins naar achter. Ik ben niet vergeten wat hij gedaan heeft en heb hem zeker niet vergeven.
'Hij was bij jou.' Probeer ik nog. Het begint langzaam tot me door te dringen dat Harry hem echt niet had. Hij heeft geen idee waar hij is, toch?
Hij zou hem nooit iets aandoen, toch?
Ik heb het gevoel dat ik flauw ga vallen en zo zie ik er ook uit, denk ik, als Louis mijn arm vastgrijpt. Harry trekt zijn arm weg en slaat zijn armen om me heen.
De wereld om me heen begint te draaien, mijn beeld word wazig en het enige wat ik hoor is Harry's stem. Hij verteld me dat alles goed komt.
..
Ik word wakker door het geschreeuw van Niall gevolgd door een harde dreun en een hard geklingel wat lijkt op het vallen van pannen.
"Harry is bij hem." Is het eerste wat ik denk. Ik trek het kleedje dat op me gelegd is van me af en ren op het geluid af.
'Niall! Is alles goed?' Ik trek de deur open.
Hij staat op met een paar pannen in zijn handen. 'Ja, ik liet ze vallen. Ik geloof dat dat kastje nog niet zo stevig is.' Hij wenkt met zijn hoofd richting het scheef hangende kastje.
Ik scan de keuken, maar Harry is nergens te vinden. Opgelucht haal ik adem en neem plaats op een keukenstoel.
Ik kruis mijn armen voor me op tafel en laat mijn hoofd erop rusten. Ik moet nadenken.
Ik moet alles recht zetten voordat ik instort. Mijn eerste probleem is Noah.
Hij is verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik dacht dat Harry hem had, maar hij is weg. Ik kijk op naar Niall. 'Wat gaan we doen om hem terug te krijgen?' Snik ik.
Hij legt al zijn spullen neer en loopt naar me toe. 'Zoeken. We gaan hem zoeken. Hij kan toch niet zomaar verdwenen zijn.'
Liam en zayn komen de keuken ingelopen. Terwijl Liam twee pakjes uit de koelkast grist neemt zayn plaats op de stoel naast me. 'Alex en max zijn terecht, we gaan er heen.' Zegt Liam. Hij knijpt het pakje leeg in zijn mond en verdwijnt uit de keuken.
'Dat was ik helemaal vergeten.' Zucht ik. 'Ik ben zo'n slechte vriendin. Ik was er niet eens voor jullie.' Ik kijk Zayn aan.
'Je bent geen slechte vriendin. Je had andere dingen aan je hoofd. Teveel dingen.' Glimlacht Zayn.
'Toch spijt het me.. Ik heb er niet eens meer aan gedacht.' Ik leg mijn hoofd weer op mijn armen.
'Niall, we gaan zoeken naar Noah. Laat alles vallen.' Zegt Zayn. Niall doet letterlijk wat hij zegt en de kamer vult zich met het harde geluid van de pannen.
'Niet letterlijk.' Zucht Zayn. Hij staat op. 'Jij blijft hier. Wij zoeken Noah.'
'Mag ik niet mee?' Vraag ik.
'Dat lijkt me beter van niet. Misschien word het wel gevaarlijk.' Zegt Zayn en duwt Niall de keuken uit.
..
'Jess?' Hoor ik na een half uur voor me uit gestaard te hebben. Ik veeg de mascaravlekken onder mijn ogen vandaan en kijk op. Harry gaat tegenover me zitten.
Zuchtend sta ik op; ik heb hier geen zin in. Ik voel zijn vingers om mijn pols.
'Praat met me.' Zegt Harry.
'Want?'
'Want.. Ik heb heel wat uit te leggen. Geloof ik' Zegt hij. Hij laat mijn pols los als ik gewoon tegenover hem blijf staan.
'Ik hoef geen uitleg. Het is goed.' Lieg ik.
'Nee, nee dat is het niet.' Hij staat op waardoor ik naar boven moet kijken om zijn ogen te zien. 'Je hebt gehuild.' Zegt hij.
'Weet ik..' Piep ik. Langzaam voel ik mijn ogen nat worden van de tranen. 'Het is niks.. ik ehm..' Probeer ik uit te brengen, maar het lukt niet. Het voelt alsof iemand mijn keel dichtknijpt.
'Ik ga douche.' Besluit ik dan om weg te komen van Harry. Ik ben te in de war om nu bij hem in de buurt te zijn.
Ik stap van hem vandaan en vervolg mijn weg naar de badkamer. Ik verzamel mijn spullen en kijk op de klok. Half vijf in de avond en ik ben nu al doodmoe.
Ik stap uit mijn kleding en spring onder de warme straal van de douche. Dan hoor ik twee bonken op de deur. 'Nu kan je niet weg.' Hoor ik Harry zeggen.
'Oké, luister Jessica.' Ik hoor twee zachte bonken op de deur. 'Luister je?'
Ik zucht en maak dat 'hmm hm' geluidje zodat hij weet dat ik hem hoor.
'Katy heeft ons bespioneerd. Ik weet dat dat facking vaag klinkt, maar het is waar. Ze had allemaal foto's en shit. Ik weet zeker dat zij achter die verhalen zat in de krant!' Hoor ik hem zeggen.
Wat heeft dat te maken met het feit dat hij vreemdging.
Alsof hij mijn gedachte kan lezen begint hij. 'Ze wist alles. Dat ik een vampier ben en hoe ze me moet verleid-'
'Ik snap hem.' Onderbreek ik hem.
'Ik niet.' Ik hoor Harry zuchten. 'Mag ik binnen komen? Ik wil je gezicht zien.'
'Mijn gezicht, ja..' Grinnik ik. Alsof dat waar is.
Ik trek een handdoek uit de la en bind hem om. 'Oké, maar houd je handen-' Zodra de deur opengaat voel ik Harry's lippen op de mijne.
Ik zet mijn handen op zijn borst en duw hem van me af. 'Wat doe je nou.' Fluister ik. Zijn groene ogen zoeken de mijne op.
'Ik laat je zien hoeveel het me spijt.' Hijgt hij. 'En hoeveel ik van je houd.'
Zonder iets te zeggen loop ik langs hem af, onze slaapkamer in. Ik trek een la open en begin erin te rommelen. Ik hoor de deur achter me open en dicht gaan.
Ik haal een zwarte trainingsbroek en een oversized shirt uit de kast en gooi ze op het bed. Daarna loop ik naar de andere kant van de kamer en haal ondergoed uit mijn tas.
'Kun je even weggaan?' Vraag ik zonder Harry aan te kijken.
'Weggaan? Omdat je omkleed?' Grinnikt hij. 'Ik heb je wel vaker naakt gezien.'
'Draai je dan om.' Beveel ik. Harry zucht en gooit zijn armen in de lucht. Als hij eindelijk omdraait laat ik de handdoek van mijn lichaam vallen.
Net als ik in mijn onderbroek stap draait hij zich om. 'Harry!' gil ik. Ik zet een stap naar achter en struikel over mijn voeten.
'Auwts' Hoor ik Harry zeggen. Ik barst uit in lachen. Harry trekt de dekens van het bed en gooit over mijn lichaam.
'Gaat het?' Lacht hij.
'Niet lachen.' Probeer ik te zeggen met een serieus gezicht, maar dan begin ik ook te lachen. Ik sla de dekens om mijn lichaam en sta op. 'Sukkel.'
'Sorry? Wat zei je?' Vraagt Harry. Hij stapt naar me toe en zet zijn handen op mijn heupen. Hij trekt me naar zich toe. 'Hè?'
'Ik zei; Harry je bent fantastisch.' Glimlach ik.
'Dus je hebt me vergeven? Het zal niet meer gebeuren, ik beloof-' Ik onderbreek hem met een kus.
Hij beantwoord hem meteen en trekt me nog dichter tegen zich aan dan eerst. 'I wouw wan jwe' Mompelt hij.
Ik trek weg. 'Ik wouw meer van jou, Harry.' Glimlach ik en verbind onze lippen weer.
