"Ma, bakit mo naman kami pinaghiwalay ni Irene dati? Alam mo naman na mahal ko sya diba? Akala ko pa naman, okay na kami sa inyo." dissapointed na sabi ko sa mama ko.
Tumingin naman sya sa akin. Nakataas pa ang kilay. "Nagkabalikan na kayo?"
"Hmm." tumango ako. "At hindi mo na kami mapaghihiwalay. Can you explain kung bakit mo kami pinaghiwalay? Bakit mo kinausap si Irene? Kaya pala bigla kang bumait sa akin nung maghiwalay kami."
She sigh, "I just want the best for you."
"But she's the best for me," tumayo ako. "Now, kung hindi nyo kami matatanggap, it's fine. Nakaya kong mabuhay na wala ka. At alam kong makakaya ko pa. Si Irene lang ang kailangan ko. Im sorry mom." sabi ko at humalik muna sa pisngi nya bago lumabas ng bahay namin. Pupunta na nga ako sa bahay namin ni Irene.
Miss ko na sya.
YOU ARE READING
parallel lines // seulrene
Short StoryMath series #01: we were nothing but two parallel lines who could walk together but never meet for unison. Thanks @DizasterX for the cover and @Bearchuism for the plot.
