Lucky ARMY (continuation)

Chapter 37

"LUMABAS KA DITO DALI!!!" Sabi ng ate kong mukhang gurang madaling madali kala mo naman kung anong meron!

"Ano ba yun?! Makasigaw ka naman kala mo may kung ano jan sa labas!"

"BASTA LABAS KA DITO!!! DALIAN MO!"

Dahil sa kakamadali nya, walang ganang lumabas na ako ng kwarto ko para tignan kung ano ba ung walang kwentang sinasabi ng baliw na ate ko para namang manahimik na sya.

Wala akong ganang naglakad papunta sa sala at.....

WTF

TANG

WT

H

.

.

.

.

BANGTAN?!!!!!!

P

U

T

A

SERYOSO ?!

PANO

BAKIT

ANONG

ANO TO? BAKIT SILA NANDITO? ANO GINAGAWA NILA DITO? EH KANINA LANG KA-VIDEO CHAT KO SI TAEHYUNG AH!

ANO TO? PAKI EXPLAIN!

WAAAAAAAAAH!

Nang makita ko sila, parang tumigil nanaman ang mundo ko. At sabay sabay silang nagtinginan sakin ng slow mo at ngumiti ng pagkatamis tamis.

Sa pagkakataong ito parang ayoko na matapos ang araw na to, sana hindi na magbago't maglaho ang magagandang tanawing nasa harapan ko ngayon.

Hindi ako makapaniwalang nandito sila, paano ko sila kakausapin? Ba't parang wala akong ibang kasama dito kundi ang buong BTS lang? Nasaan na sila? Talaga bang sinadya nilang magtago sa bawat sulok ng bahay na ito para maibigay sa akin ang pinaka aasam kong mangyari?

Pero bakit ako lang? Diba dapat kasama ko si ate? Pareho kaming baliw na baliw sa BTS eh, pero bakit wala sya? Dapat pareho kaming nandito't magkasamang ninanamnam ang bawat paggalaw, paghinga at pagngiti ng buong BTS samin.

Pero siguro may dahilan si ate kaya hindi ako sinamahan dito.

Pero hinding hindi ko parin talaga palalampasin ang araw na to. Eto na ung time na hinihingi ko, ng masabi sa kanila lahat ng nasa loob ko, at sadyang sila na talaga ang lumapit pa sa akin.

Talagang hindi ko malaman kung ano ang aking nararamdaman ngayon dahil halo halong emosyon ang pumapasok sa aking puso't isipan.

Gustung gusto kong ikwento sa kanila ung bawat araw na naging masaya ako nang dahil sa kanila at, gusto ko silang pasalamatan sa lahat ng naidulot nila sa akin, gusto ko silang i-congrats sa mga achievements na natanggap nila.

Kaso ni lahat yun hindi ko alam kung saan sisimulan dahil hindi pa natatapos ang mga emosyong bumabalot sa aking damdamin at hindi ko rin alam kung saan sisimulan.

Oras na siguro ngayon para ako naman ay lumakad na ng ala-bride na para bang ikakasal sa pitong lalaking ito ngayon. Pero sadyang ako'y napaka assumera naman at parang tanga kung gagawin iyon.

Kaya naglakad nalang ako ng dahan dahan na para bang ninanamnam ang bawat segundong paghakbang ko upang maabot at makamit ang matagal ko nang pinapangarap.

Ako ngayon ay unti unting lumalakad ng deretso papunta sa mga lalaking nag uumapaw ang kagwapuhan, kabaitan, kakulitan, at pagmamahal ko para sa kanila.

Isa..

Dalawa..

Tatlo..

Tatlong hakbang palang ang natatahak ko pero ito ako ngayon kinakabahan lalo, na mas kabado pa sa ikakasal. Ewan ko ganto naman talaga lahat ng tagapag hanga sa kanilang iniidolo diba?

Daig pa ang ikakasal sa sobrang kasabikan na mahawakan at mahagkan ang kanilang pinakamamahal na iniidolo.

Apat..

Lima..

Anim..

Sa wakas naabot ko na rin sila. Nandito na ako mismo sa harapan nila na unti unting ngumiti na parang timang.

Hindi ko alam kung saan ako uupo dahil sa bawat tabi nila ay may malalaking bakante na pwede kong maupuan kaya maari na siguro na dito nalang akong nakatayo.

Ok lang na mapagod ako wag lang sila. Handa akong magsakripisyo wag lang silang mahirapan.

Kaso napansin ko na napakalalim ng pinagsasabi ko kaya ititigil ko na ang kalokohang ito.

Pero ewan ko ba hindi ko magawang mag magwala sa harapan nila ngayon. Kaya ok na sigurong umakto ako ng simple dito at tinitignan ang mga mukha nilang mas makinis pa sa akin.

Unti unti ko namang natuklasan ang pagbuka.. Ang pagbuka.. Ng bunganga kasi!!

Unti unti ko namang natuklasan ang pagbuka ng bunganga ni Kim Taehyung na bias ko, at unti unti kong narinig ang mga salitang lumalabas sa bibig nyang napaka ganda at ang sarap halikan.

"HOY RAE LUMABAS KA DITO MAY PIZZA KUMAIN KA!"

Ba-- bakit ganun? Iba ang boses nya? At pasigaw pa? Pero, ung boses nya, boses ni ate eh. Tsaka bakit nya sinabi yun? Nakapagtataka lang.

"HOY RAE LETSE BA'T KA BA TULALA???!!"

Biglang nagbago ang lahat nang maglaho ang Bangtan sa harapan ko't unti unting nawala ng parang bula. At pagtingin ko sa paligid ay nandito nanaman ako sa kwarto ko't naka upo sa aking kama at nasa harapan ko ang ate ko at parang galit na galit ng itsura.

Nagtataka ako anong nangyayari? Bakit biglang ganito? Nasaan ang BTS? Bakit sila nawala? Hunginaaa.

Wag nyo sabihing.

Nagde daydream nanaman ako?

"HOY RAE! NGINA KA KANINA PA KO SALITA NG SALITA DITO AT PARANG WALA KANG NARIRINIG!!"

"TULALANG TULALA KA JAN!"

"NAG IIMAGINE KA NANAMAN!"

"UMAYOS KA NGA!"

Naririnig ko ung pinagsasabi ng ate ko pero diko pinapansin kasi nasa utak ko parin ung kanina, parang totoo kasi na nandito ung Bangtan sa bahay eh. Talagang di ako makapaniwala.

Pero ung ano eh!

"HAHHAHAHAHAHAHAHA"

"TINATAWA MO JAN?" tanong ni ate sakin.

"HAHAHA HINDI KASI KANINA, NUNG NAGSALITA NA SI V, BOSES MO UNG NARINIG KO HAHAHAHAHA MUNTANGA HAHA AKALA KO SYA UNG NAGSALITA INGAY KO MO KASE!" Sabi ko sa kanya.

"EWAN KO SAYO LUMABAS KA NA JAN! ASA KA NANAMAN NG ASA JAN EH."

Bigla naman akong napasimangot sa sinabi ni ate. Ang saya ko na eh, kasi naimagine ko talaga ung itsura ni Taehyung na nagsalita pero boses ni ate ung lumabas letse. Saya ko na sana eh kaso bigla nanaman sinabi netong babaeng to na asa pa ko?!

Aba!

Bigyan mo naman ako ng time para tumawa!

Lagi nalang ako nalulungkot ng dahil sa BTS eh, asa kasi ako ng asa.

Tapos ngayon natatawa na ko, medyo ok na ko, bigla nanaman susulpot yan?!

Bwiset talaga tong ate kong to kahit kelan talaga ang hilig kontrahin lahat ng kasiyahan ko.

Makakain na nga ng pizza😭😭