Ik hielp Jungkook met zijn gezicht en liet hem toen alleen. ~nee julie nasty kindjes alleen het gezicht!~ ik ging naar beneden en keek op de klok. 5 uur. Lunch heeft geen zin meer. 'We moeten nog boodschappen doen.' Ze draaiden zich allemaal om. 'Wat?' Vroeg Namjoon 'Jungkook heeft de kans niet gekregen om boodschappen te doen.' Nu begrepen ze het. 'Oh ik ga wel.' Zei Taehyung. 'Ik zou wel iemand meenemen.' Zei ik. Ze begrepen het niet dus voegde ik eraan toe. 'Nadat wat er met Jungkook is gebeurt.' Taehyung glimlachte naar me en sleurde Jimin mee naar buiten.
~magical time skip!! Het is nu avond :)~
Je kleedde je om naar je pyjama. Je keek in de spiegel. Misschien was het wel beter dat je je geheugen was verloren. Je lichaam zat onder de littekens. Sommige van gevechten. Anderen duidelijk door jezelf. Je vroeg jezelf voor de duizendste keer af wat er in hemelsnaam gebeurt was voor je he geheugen verloor. Maar er was niemand die dat wist. Lola had je je naam en andere belangerijke informatie verteld maar als je over de tijd voor het ongeluk vroeg zei ze dat ze niet precies alles wist omdat ik blijkbaar nogal stil was. Ik had ook geen ouders die ik iets kon vragen. Volgens Lola waren ze gestorven in het ongeluk waardoor ik mijn geheugen had verloren. Ik zuchtte en ging op bed liggen.
~je droom ^^~
Ik zat in een donkere ruimte op een stoel. Ik kon niks zien. Toen je probeerde op te staan merkte je dat he vastgebonden zat. Opeens klonk er een lach. Je voelde iets op je voorhoofd. Water? Zweet? Bloed?... Gek genoeg was je niet bang. Het was toch maar een droom...
~toch een klein stukje gemaakt ~(^^~) Ik ben mijn inspiratie een beetje verloren maar die vind ik wel terug.~
YOU ARE READING
Geheugenverlies {BTS ff}✔
FanfictionJe hebt een ongeluk gehad en je bent je geheugen verloren. Of tenminste dat heeft de dokter je vertelt. Je word wakker bij 7 jongens. Waarom ben je daar? En wat gebeurt er als je langzamerhand je geheugen terugkrijgt? Lolol ik kan dus echt geen sa...
