Geheugenverlies {BTS ff}✔

Deel 9

'Gaan we eerst eten of eerst shoppen?' Vroeg Yoongi 'ETEN!!' Schreeuwde ik 'SHOPPEN!!' Schreeuwde de rest behalve Yoongi. Hij lachte geamuseerd. 'Dat word dus shoppen.' O nee. Ik liet me meesleuren door de jongens.

~3korte broeken 1lange broek 7tshirts en 4 hoodies later~

'VOEDSEL!!!! Ik heb voedsel nodig.' Je was half dood van het lopen. Hoe houden ze het vol. 'GEVONDEN!!' Schreeuwde Jimin terwijl hij naar een snackbar wees. 'Eindsprint!!!' We rende naar de snackbar. Jimin was als eerste en Jungkook als laatste want hij had nog last van toen hij was geslagen. We gingen aan een tafel zitten en bestelden eten. Ik keek naar hun en moest opeens lachen. 'Wat?' Vroeg namjoon als eerste. 'Hoe willen julie in hemelsnaam eten met die mondkapjes?!' Toen moesten ze ook lachen omdat ze de mondkapjes compleet vergeten waren.

~magical time skip brought to you by Behind The Scenes~

We waren nog even aan het praten toen we het eten op hadden. Toen hoorde ik opeens iemand schreeuwen. 'JIMIIIIINNNNNN.' Jimin keek om en mompelde. 'Hell no niet nu.' Toen begonnen ze te rennen. Ik moet een sportief type zijn geweest want ik kon ze makkelijk bijhouden. 'KAN IK UITLEG KRIJGEN???' Schreeuwde ik. Namjoon antwoordde. 'Thuis.' Even later sprongen we in de auto en racete we naar huis.

Ehh.' Jimin haalde een hand door zen haar. 'Ben je een soort model??' Je grijnsde. 'Ja... Ehh iets is die richting...' Omggg ik was bij een model in huis!!!!! Hij ziet er inderdaad goed uit.

Yoongi POV ~as promised. :3 en een timeskip Yoongi ligt nu op zijn bed~

Gelooft ze echt dat Jimin een model is? Het ziet er wel zo uit. Ze is echt raar... De manier waarop ze dingen doet alsof ze zelf niet weet dat ze het kan. Ja echt raar. 'Ga slapen Yoongi en stop met denken over een meisje dat je nog geen week kent.' Zei het stemmetje in mijn hoofd. Ugh het is niet alsof ik haar leuk vind. Maar wel mooi. En interessant.
A/n: als ik dingen ~ tussen golfjes zet dat zeg ik die zelf een soort bijdrage van mij aan het verhaal😂 ok continue
~yaayy another time skip!! Omdat hij slaapt... En das saai. Nou ja TIS NOGSTEEDS YOONGI's POV~

'WAKKER WORDEEEEENN!!!' Ik draaide me om en mompelde 'Flikker op.' Tegen de jongens en Luna die nu al een kwartier aan het schreeuwen waren ofzo. Echt waar kan ik voor een keer niet normaal slapen. Ik hoorde Tae's stem. 'Ik zei toch dat hij niet wakker zou worden.' Luna lachtte. 'Hij is wakker hij wil er gewoon niet uit. Hij heeft een beetje motivatie nodig. Ik hoorde haar weglopen en haar even later weer terug komen. 'Yooongiii...' Zei ze zangerig. 'Kom uit je ben of ik gooi een glas water over je hoofd. En geloof me dat doe ik graag!' Nu hoorde ik meer mensen lachen. Ik ging overeind zitten en opende mijn ogen. Taehyung keek teleurgesteld wat ik beantwoorde met een doodstaar. Wat dachten ze wel! Mij bedreigen! Ik kwam uit mijn bed, pakte het glas water en gooide het over Luna heen. Ze moest alleen maar meer lachen. Wie lacht nou als er water over je heen word gegooit en je in een nachtjapon staad?? 'Fijn dat je zo'n goed humeur hebt hoor maar we maakten je wakken omdat er vallende sterren zijn.' Ze sprong bijna van blijdschap. 'Ja? En? Heb ik daar wat mee te maken?' Haar glimlach zakte een beetje maar haar mondhoeken gingen al snel weer omhoog. Al was het ditkeer niet echt. 'Ik dacht dat we met zijn allen konden kijken.' Ze werd weer enthousiast en haar lach was weer echt. 'Nou ik ga verder slapen.' De jongens keken me een beetje verdrietig aan. Opeens pakte Luna mijn hand en sleurde me mee. 'Echt niet! Ik ga voor het eerst sterren kijken en ik wil dat jij mee gaat! Bovendien mag je anders geen wens doen.' Ze huppelde bijna door de gangen en ik betrapte mezelf erop dat ik een beetje blij werd van haar enthousiasme. Ik trok aan haar hand. 'Deze kant op Pabo!' Ik begon steeds sneller te lopen en al gauw rende we lachend door de gangen. De rest was er nog wel maar ik merkte ze nauwelijks op. Ik opende de deuren van het dakterras voor haar. Ze keek naar de hemel en haar mond zakte meteen open. Het was echt haar eerste keer sterren kijken. Hoe kun je als volwasse persoon nooit eens omhoog hebben gekeken. In wat voor wereld had ze wel niet geleefd. Hoe zag hààr wereld eruit. Allemaal vragen die ongevraagd mijn hoofd binnendrongen. 'KIJK KIJK KIJK!! Doe een wens!!' We deden allemaal onze ogen dicht om een wens te doen. Op dat moment merkte ik dat ik haar hand vasthield. Ze was zo blij zou ik haar humeur verpesten als ik los zou laten? 'Nee' zei het stemmetje in mijn hoofd. 'Je vind het zelf fijn. Daarom wil je haar niet loslaten.' Ik lachte om mijn gedachten en ze draaide zich om. 'Wat is er grappig?' Oeps dat was hardop.