Geheugenverlies {BTS ff}✔

Deel 16

Jungkook zette de film aan en gelijk kroop Jin dichter tegen me aan. Je mag me misschien gemeen noemen maar ik verheugde me er heel erg op om hem te horen schreeuwen. De film was leuk! Ik kon zien dat Taehyung bang was maar hij probeerde het te verbergen. Jungkook vond het leuk. Ik was vergeten dat Yoongi bestond omdat hij zo stil was. Jin had me bijna in een houdgreep zo hard knuffelde hij me. Jimin zat al droge opmerkingen te maken en Hoseok zat verstopt onder de dekens. Namjoon had de schaal popcorn gebroken en was nu een nieuwe aan het halen. Letterlijk!! Hoeveel er kan gebeuren in 5 minuten. jumpscare! Jin hield me zo hard vast dat ik bijna geen adem kreeg. Hobi schreeuwde en Taehyung verstijfde.

Taehyung's POV

Neee!!! Ik haat horrorfilms! Ze zijn zooo eng. Maar Luna lijkt niet eens bang. De films is ook nog nauwelijks begonnen maar toch. Ik ga niet aan haar hangen zoals Jin. Ik moet het gewoon nog even volhouden.

Jou POV

Ik keek achterom naar Yoongi. Hij was al aan het slapen. Namjoon kwam terug. 'Hehe de popcorn was op...' Niemand reageerde omdat we te gefocust waren op de film. Namjoon ging zitten. Intussen in de film werden het hoofdpersoon achtervolgt. We hadden expres een film gekozen die enigszins realistisch was. De moordenaar verscheen opeens voor je en je viel. Taehyung schrok en kroop tegen me aan. Zoo schattig. Hoe kunnen ze gewoon 24/7 allemaal mooi zijn terwijl ik gewoon een awkward potato ben. Het leven is niet eerlijk.

Een half uur verder in de film. Het was al twaalf uur. De jongens vonden de film echt eng maar persoonlijk vond ik het nog al zinloos gevlucht voor iets wat toch wel zou komen. Iedereen behalve Jungkook en ik zat of degene naast zich dood te knuffelen of onder de dekens. Of gwn te slapen zoals Yoongi. Little did i know Yoongi sliep niet maar lachte zich dood om de jongens en bewonderde me van achteren. Weer een jumpscare en toen werd het beeld zwart. Taehyung liet me langzaam los. 'Is het afgelopen?' Ik schudde mijn hoofd en het beeld ging weer aan. Ik verstijfde.

Een kleine donkere kamer.
Met een deur op een kier.
Het hoofdpersoon zat op een stoel.
Het leek erg veel op mijn droom.
Te erg veel.

Toen kwam iemand de kamer binnen. Gekleed in her zwart. Achter hem aan rolde een soort karretje die je wel in het ziekenhuis vind. Het was natuurlijk wel duidelijk wat hij ermee zou doen. Ik zag mezelf al zitten in die stoel. Hij ging achter et hoofdpersoon staan zodat die niks kon zien

Na de film waren Jungkook, Yoongi niet, Jin en Namjoon al inslaap gevallen. Ik had ook niet echt zin om naar boven te gaan en omdat er toch lakens en slaapzakken op de grond lagen bleef ik hier. Jin die me in mijn slaap nogsteeds aan het knuffelen was legde ik voorzichtig op de vloer. Taehyung liet me niet los dus fluisterde ik om de rest niet wakker te maken. 'Tae? Kun je me loslaten?'

Taehyung's POV

Ik bloosde maar omdat ik bang was vroeg ik het toch maar. 'Kan ik alsjebliefd bij jou blijven ik ben bang.' Ik zweer het. Ik was doodsbang. Ik huilde bijna. Ze zuchtte en pakte me vast. Ze pakte een extra grote slaapzak. 'Kom maar...' Ik kroop in de slaapzak bij haar. Ze ruikt lekker... Oh shit wat denk ik. Ik bloosde. Gelukkig was het donker. NEE WACHT NIET GELLUKIG. Ik haat het donker. Je kunt niks zien. Ik knuffelde haar harden en ze sloeg haar armen om me heen. Waar haar huid mijn huid raakte voelde ik electrische schokjes. Ze is zo zacht. En zoo comfertabel.

Yoongi's POV

Hij vroeg of hij bij haar mocht slapen. Ik voelde een jaloerse woede in me opkomen. Waarom? Ik had mijn ogen nogsteeds dicht en luisterde naar haar ademhaling. Zelfs haar ademhaling was mooi. Alles was gewoon zoo perfect. Ik wil haar vasthouden. Ik wil haar voelen. Ik luisterde naar haar ademhaling totdat hij langzamer ging en ik er zeker van was dat ze sliep. Toen kwam ik van de bank af en kroop in bij haar in de slaapzak. Aan de andere kant van haar. Ik knuffelde haar van achteren. Ze is zoo breekbaar. Dacht ik terwijl ik mijn ogen sloot. "I'm gonna protect her... No matter what."