Geheugenverlies {BTS ff}✔

Deel 18

Jou POV

We sloten ons aan bij de groep en ik vergat de gestalte die ik had gezien die ochtend compleet.

Yoongi's POV
Ik had de hele tijd het gevoel alsof we achtervolgt werden. 'Het is al bijna donker!' Riep ik naar de rest van de groep. 'Laten we terug naar huis gaan.' Luna keek me aan. 'Maar ik wil nog in het reuzenrad...' Ik zuchtte. 'Oke dat is het laatste wat we doen. Wil iedereen mee?' Iedereen knikte van ja. Behalve Jimin. 'Ik heb hoogtevrees.' ~note: sideships and idc als Jimin geen hoogstevrees heeft :3~ voor de rest ging iedereen in een karretje. Er konden twee personen in een karretje. Ik mocht met Luna. Om de een of andere reden werd ik daar blij van. het was onze beurt en we stapten in een karretje. Ik zat tegenover haar. Ze keek omhoog en ik keek naar haar. Zoo mooi. We gingen omhoog en ze kreeg een lach op haar gezicht.

~Jou POV~

Ik keek naar ze sterren. Ze kwamen steeds dichterbij. Ik wist dat Yoongi naar me zat te staren. Ik kon het voelen. Een tintelend gevoel. Maar het maakte me niet ui. 'KIJK DE GROTE BEER!' Riep ik een ik wees naar een sterrenbeeld. Ik ging verder mer sterrenbeelden laten zien aan Yoongi. (Ik kan geen normale zinnen maken rn) tot we bijna boven is waren. Toen keek ik naar de grond. Allemaal lichtjes. Het zag er zoo mooi uit. Maar toen spotte ik allemaal figuren in het zwart. Ze leken meer op schaduwen. Als het er 1 was geweest had ik me geen zorgen gemaakt maar ze stonden overal. Jimin stond nog beneden te kijken naar hoe wij in het reuzenrad zaten. De zwarte figuren kwamen dichterbij Jimin maar waren alsnog nog ver. Het werd een beetje zwart voor mijn ogen maar ik schudde het weg. Niet nu. Ik belde Jimins nummer terwijl ik mijn vinger op mijn lippen lechte zodat Yoongi geen vragen stelde. Ik wees daarna naar de mensen in het zwart. Nu zag hij ze ook en werd zo mogelijk nig bleker. Jimin nam op. 'Hey Jimin.' Fluisterde ik. 'Wat is er?' Vroeg hij. 'Niet zo hard praten. En niet schrikken maar je bent omsingeld. Kijk niet!' Waarschuwde ik. Terwijl ik het plein scande voor een uitweg. Ik zag een suikerspinkraam met daarachter bosjes. (Omdat die aan de rand staad en het park is omringt met van die hoge struiken) 'ok Jimin ik heb een plan. Doe alsof je een suikerspin gaat kopen. Loop snel. Achter de kraam zij bosjes. Als ik je het zeg probeer je je door die boshes heen te wringen oke?' Hij zei oke en begon snel naar de kraam te lopen. Gelukkig deed hij het ook voorzichtig. Ze mensen in het zwart hadden het nog niet door. Tegen de tijd dat hij bijde kraam was hadden ze het pas door. Ik zag ze rond kijken en toen ze niet in Jimin's buurt waren zei ik dat hij moest gaan. Ik liet een opgeluchte zucht onstnappen en ging weer relaxed zitten. Maar toen realiseerde ik me. We waren bijna op de grond...