Geheugenverlies {BTS ff}✔

Deel 13

Hoseok POV

Ik zag haar de keuken in lopen en plofte op de bank neer. 'Veel geluk he!' Zei ik lachend. Ze begonnen te mopperen. Ghehehe gelukkig hoef ik niet mee naar dat programma. Ik kan hier lekker blijven babysitten. We hoorde getoeter buiten. Ze pakte hun spullen en in zwaaide ze uit. 'Doeeeeiiii!!!' Toen ze uit het zicht waren ging ik weer naar binnen en trof ik Luna aan in de keuken. Ze glimlachte. 'Wat ga jij vandaag doen?' Vroeg ze. Hmm goeie vraag... Misschien wat dansjes doornemen voor ons volgende concert... Maar dat duurt nog heel lang. Ach gewoon iets met dansen. 'Ik ga zo naar boven.' Ze keek sip. 'Aahw maar daar mag ik niet komen.' Het kan toch geen kwaad om haar mee te nemen? Vast niet! Ik lachtte. 'Nee maar met mij wel!' Ze leek van haar stuk gebracht. 'Je bedoelt dat he de regels gaat breken?'
Jou POV
'Je bedoelt dat je de regels gaat breken?' Wat waarom zou hij de regels breken? En dan zou ik de rest niet kunnen verkennen. Hij haalde zijn schouders op. 'Ja en nee, het is niet echt de regels breken als je ze zelf hebt gemaakt.' Hij grijnsde. Zou ik het doen? 'Nee sorry ik denk dat ik andere dingen ga doen.' Hij haalde zijn schouders op en ging naar boven. Nogsteeds lachend en Hyper. Iets in zijn eeuwige vrolijkheid stond me niet aan. Ik zette het van me af en ging op mijn kamer wachten tot ik muziek van boven hoorde. De muziek ging aan en ik sloop naar boven. Er waren boven 10 kamers. Uit de tweede kwam muziek en de deur stond open. Ik keek natuurlijk eerst in de eerste ruimte. Het was klein en deed aan een opslagruimte denken. Misschien was dat het ook maar dan voor muziekinstrumenten. En holy shiteu er waren veel gitaren. Nou ja niks bijzonders... Ik sloop richting de kamer waar Hoseok in zat. Ik keek door de kier in de deur. Hoseok was aan het dansen. Hij bewoog ritmisch op de maat van de muziek. Om de een of andere reden kon ik je ogen niet afwenden. Het was hypnotiserend. Mijn gedachten dwaalde af naar een fage afwezige herrinering.

Ik stond door een deur te kijken naar iemand die aan het dansen was. Het was vaag en donker maar ik kon zien dat het een vrouw was door de lange jurk die ze aan had. Ik voelde een tinteling in mijn zenuwen. Iets zei me dat ik haar zou moeten kennen. Ze danste door de ruimte op een melodie die me vaag bekend voor kwam... Toen begon ze te zingen. Zo mooi dat er tranen in mijn ogen kwamen. ook al kon ik de woorden niet verstaan.

Hoseok's POV

Ik oefende wat liedjes die ik allang kende. Toen ik klaar was zette ik de muziek uit en wou naar buiten gaan om wat water te halen. Toen zag ik haar staan. Ze keek maar leek niks te zien. Ik wuifde mijn hand voor haar gezicht maar ze reageerde niet. 'Hey! Luna!' Ze knipperde een paar keer en keek me toen aan. Ik zag tranen in haar ooghoeken. Ik zette mijn glimlach op. 'Wil je misschien meedansen?' Ze keek me verbaasd aan. 'Ehh...ik... Eh... Wat?' Vroeg ze ik lachtte. 'Ik vroeg of je mee wou dansen ik ken ook wel wat meisjesdansjes.'

Ze lachte. En knikte. Ik pakte haar arm en sleurde haar naar binnen. 'Kies jij maar een liedje uit. Ze scrolde door de liedjes een koos uiteindelijk voor dope. 'Gewoon freestylen hoor!!' Lachte ik haar toe. Ze glimlachte ze danste gewoon het hele liedje alsof het niks was! Ze kende BTS toch niet. Hoe kan ze dit? 'Hoe ken je dit liedje?' Ze haalde haar schouders op. 'Ik was aan het kijken toen jij hem danste.' Wie is ze?? Zelfs ik moest weken oefenen! 'Ik heb nog een leuk liedje gevonden!!!' Ze zette hem op en ik werd weer de muziek in gesleurd.

~time skiiipppp!!!! En jou POV~

Ik lag in bed na te denken over het dansen. En Hoseoks gezicht toen ik het hele dansje kon. Hij leek niet te weten hoe ik het deed. En ik eerlijk gezegd ook niet. Ik deed het gewoon. Ik keek op de klok. Het was al 12 uur en de rest van de jongens was nogsteeds niet terug. Ik moest maar gaan slapen.

Jungkook's POV

We waren net teruggekomen en lagen nu allemaal in bed. Ik was er beina helemaal zeker van dat iedereen al sliep. Maar iets hield me wakker. Luna. Het meisje in ons huis. Nee dat zeg ik verkeerd ze is ouder dan mij maar dat maakt niet uit. Ik kan het niet helpen maar ik voel me ongemakkelijk in de buurt van vrouwen. Ja ze is aardig en ze heeft me gered. Misschien moet ik me eroverheen zetten. BANG! Ik hoorde iets op de gang voor mijn deur. Ik sloop naar de deur en deed hem open. Daar lag ze. Onwillig begon ik een beetje te trillen. Ik keek naar haar. Haar gezicht straalde doodsangst uit. Waarschijnlijk een nachtmerrie. Misschien moet ik een van mijn hyungs vragen haar terug naar haar kamer te brengen. Nee dan merken ze dat ik weer bang ben. Net nu ze denken dat het beter gaat en ze zich geen zorgen mee maken. Ik doe het zelf wel. Ik zetten een stap in haar richting. Mijn bange gevoel werd sterker en ik begon meer te trillen. Nog een stap. Mijn hele lichaam schreeuwde dat ik weg zou moeten gaan. Weg... Nee! Ze heeft mij ook geholpen toen ik het nodig had! Nu ik haar. Ik zette de laatste stap en tilde haar op. Dat kostte me niet veel moeite ze was zo licht als een veertje. Ze zag er zoo breekbaar uit. Bewusteloos in mijn armen. 'Nee Jungkook je mag niet vergeten wat ze je aan hebben gedaan' zei het stemmetje in mijn hoofd. Ik trilde meer bij elke stap maar gelukkig was ik bij haar kamer. Ik deed de deur open en legde haar in haar bed. Toen begaven mijn benen het van het trillen. Mijn hoofd raakte de vloer en alles werd zwart.