Geheugenverlies {BTS ff}✔

Deel 19

Ik zag de rest van de jongens al op de grond staan te wachten tot we uitstapte. Namjoon en Jin waren al weg. 'Okeee Yoongi als we op de grond staan sleuren we de andere jongens mee en gaan we rennen!' Het karretje stopte en ik stapte uit. 'Rennen jongens!' Ik pakte twee handen vast niet eens kijkend wie het waren en rende weg. De rest volgde in de war. We kwamen aan bij de auto en stapte in. Jin en Namjoon zaten voorin. Wacht wat? WANNEER WAREN DIE HIER GEKOMEN?

~thuis jungkook POV~

"Dat was nog eens een avontuur!" Riep Luna en ze liet zichzelf op de bank vallen. Ik weet niet precies wat er aan de hand was maar ik ben er bijna zeker van dat ze me alweer heeft gered. Namjoon en Jin hyung stonden in de keuken te praten. Ik liep naar ze toe. "Wat was dat hyung?" Ze zagen mij en stopte met praten. "Geen idee Jungkookie maar maak je der maar geen zorgen over eomma en Namjoon zorgen ervoor dat alles goed komt." Jin gaf me een moederlijke knuffel. Zo was hij altijd al geweest. Zonder Jin zouden we niet meer bij elkaar geweest zijn. En ook Namjoon deed veel voor de groep. Daarom verbaasde ik me er ook over toen hij vroeg of Luna bij ons kon komen wonen. Maar natuurlijk vertrouwde iedereen hem en stemde ermee in. Ze is ook best aardig.

~Yoongi POV~

Ze lag op de bank te slapen. Iedereen was hyper nog van de adrenaline. Vooral Jimin. Natuurlijk. Ik keek naar Luna's gezicht die geen enkele emotie toonde. Zou ze dromen?

Ja ze droomde weldegelijk.

~Jou POV~

Ik rende door een steegje. Het was donker. Er zat een tiental mensen achter me aan. Ze riepen een naam. "Y-

Het licht scheen door de gordijnen. Ik werd wakker. Iemand moest me gister naar boven hebben gebracht want dit was mijn eigen kamer.

Wat zou ik aan trekken?

Ik keek naar mijn armen. De meeste blauwe plekken en littekens waren al vervaagt.

Hoe lang zat ik hier al.

Ik keek op mijn telefoon naar de datum. Damnn ik was hier al lang. Tijd gaat snel.

~een paar maandjes latersss~

"LUNAAA!" Ik zat te gamen toen Jin me riep. "WAAATT?" Schreeuwde ik terug. "HET IS JOU BEURT OM NAAR DE SUPERMARKT TE GAAN!!" Ik kreunde en stond op. "IK GA AL!" Ik liep naar de supermarkt. Met het lijstje van spullen die we mee moesten. HOEVEEL ETEN WE WEL NIET? Dacht ik toen ik op jet lijstje keek. Hoe ga ik dit in hemelsnaam meekrijgen. Ik kocht alles wat op het lijstje stond. Ik totaal had ik 3 volle zware tassen. Dat gaat nooit lang genoeg goed om naar huis te komen. Opeens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik draaide me in een reflex om en gaf hem een knietje in zijn buik. Hij klampte zich vast aan zijn buik. "Ook leuk om jou weer te zien Y/N..." Kreunde hij. Hij kwam vaag bekent voor maar ik negeerde dat. "Sorry ik denk dat je de verkeerde hebt ik ben Luna." Ik stak mijn hand naar hem uit. Hij kwam overeind met nogsteeds die gepijnigde gezichtsuitdrukking. Gij nam mijm hand aan en zei: "leuk om je te ontmoeten in ben Jackson." Die naam klonk ook bekent. Ik schudde de gedachte weg. "Dus heb je hulp nodig?" Hij gebaarde naar de tassen. "Ja graag!" Hij pakte 2 tassen. "Ik kan ook wel 2 dragen hoor!" Ik pakte de tas van Jackson over en we liepen naar het huis.

Ik opende de deur en Jackson vroeg: "Waar moeten de tassen heen?" Ik liep naar de keuken en hij volgte. "Zet ze hier maar neer." Ik glimlachte. Hij zette de tassen op de grond and Jin kwam de keuken ik lopen. "Jackson..." Hij gaf hem een doodstaar. "Hoe kom jij hier?" Jackson draaide zich om. "Oh hiiii~ Seokjinniee~ ook leuk om jou weer te zien!" Hij gaf een heeele zoete fake glimlach. "Cut the crap! Waarom ben je hier? Heb je haar gevolgt?" Ik zat er zo awkward bij terwijl ze naar elkaar aan het schreeuwen waren. (wanneer je bij een vriendin bent en ze ruzie krijgt met haar moeder) Ik begon een beetje duizelig te worden. Ik viel en was bewusteloos.

Jackson POV
"KIJK NOU WAT JE GEDAAN HEBT