Hermosa Señoritas' 1: Those Three Words

Chapter Forty One

Natatawa si Tessmarie habang tumatakbo sila ni Sushi. "Com'on. I want you to meet my dad."

"Slow down kid. Baka madapa tayo." Napapalingon pa siya sa paligid niya. Mabuti at tapos na ang event.

Malapit na sila sa Lobbyng may malaking palad ang humawak sa braso niya. "Hon!"

Hawak ni Maurice ang kanang braso niya habang hawak naman ng isang kamay nito ay bouquet ng bulaklak. "Where are you going? At sino 'yang kasama mo?" His eyes set down to sushi na gaya niya ay natigilan din.

Binitiwan niya saglit ang kamay ng bata at hinarap ang mister. Tumingkayad siya at hinalikan ito sa pisngi. "She's sushi. Anak yata siya ng isa sa mga guest speaker kanina." Ang tinutukoy niya ay ang maliit na program kanina.

Sumabat si Sushi. "No! Lola ko ang may ari ng Shelter na ito."

Tumango tango nalang silang mag asawa. Niyuko niya si Sushi. "Well, darling. Mukhang di na kita masasamahan papunta sa daddy mo eh."

She pout her lips. "But why?"

Tumingin muna siya sa asawa niya. "He is my husband. At nandito siya para sunduin na ako. Anyways, His name is Maurice." Agad namang ngumiti si Maurice sa bata. Pero sumimangot lang si Sushi.

"Mas gwapo ang daddy ko sayo." And she marched away.

Nagkatinginan silang dalawa. Inakbayan muna siya ni Maurice bago sila tumalikod. "How's the job? Have you enjoy it here?" Yumakap ang isa niyang braso sa baywang nito.

"Nakakapagod. Pero masaya." She replied. "Oo nga pala, where's Lance?"

"He's in the car. You know our Son, he's busy with his laptop." Tumirik ang mga mata niya at saka umikot. "Siya nga pala. I've received an invitation card for us."

"Para saan?"

"Thanks giving party for Peñafranda Foundation." Naalala niya iyon. 'Yon ang pinakamalaking foundation na nabigyan nila ng medical mission.

"Okay. Pupunta ba tayo?" she asked lazily. Kahit kailan ay hindi niya nakahiligan ang pagpunta punta sa kung saan saang party. She rather choose to stay at home.

Binitiwan ni Onie ang cellphone ng makitang papalapit na sa kanya si sushi. "Hello sweetheart. How's your day?"

Nakasimangot na lumapiy ito sa kanya. "Hey! What's wrong?" Nakanguso lang ito at hindi nagsasalita. "Princess, what's the matter? Don't you want to go home yet? Have you met a new friends here? Kimchi is in the car right now." He tried everything he can pero nakasimangot lang ang anak niya.

Napabuga siya ng hangin. Kapag ganito si Sushi ay mabilis siyang matakot. Nang mag umpisa si Kimchi na wag magsalita ay noong inililibing si Yana. Kimchi was there. Sitting in her chair. Nakatingin lang ito sa paligid niya. Partikular sa kabaong ng ina na ibinababa sa lupa. While sushi has a lot of questions. Like, why her mother had to leave and left them alone? At nasasaktam siya para sa mga anak niya. They shouldn't have to feel this kind of pain yet. O mas tamang di nila dapat maramdaman. Pero may magagawa ba siya? Pain was drew in the most beautiful canvass. Masakit kapag itinakda na ang panahon.

Imbes na sagutin siya ay yumakap nalang sa braso niya si Sushi. "Dad, When will you gonna find our new mommy? I really like Dra. Tessmarie, she's like the fairy in my dreams."

Natigilan siya sa sinabi nito. "T-Tessmarie?"

Tila balewalang sumagot si Sushi. "I saw her earlier. And i supposed yo introduce you to her. Pero dumating na 'yung asawa niya." May tinanggal siya sa damit nito.

And he went stilled when he saw nameplate pinned in her dress. The solid rectangular silver metal that shines engraved a certain name on it. Dra. Tessmarie Castellano-Gabriel MD

Ang daming naglalaro sa isipan niya. Pero baka kapangalan lang. May mga boses na sinasabing habulin niya baka iyon na ang matagal niyang hinahanap. Pero pipi niyang ipinagdarasal na sana ay hindi siya iyon dahil baka hindi niya kakayanin makitang masaya na ito sa piling ng iba.

Walong taon siyang naghintay. Sana.. Sana lang wag mauwi sa wala ang paghihintay niya.

To be continued...