Hermosa Señoritas' 1: Those Three Words

Chapter Fifty Two

Tinatanaw ni Tessmarie ang mag aama na nasa dalampasigan. Lance got surprised when he met his two siblings in his father side. Kahit siya ay nagulat ng malaman niyang anak ni Onie si sushi. Today is Lance birthday, at nakikita niya na sobrang saya nito. Kung makipaglapit ito kay sushi at kimchi kanina ay parang matagal na silang magkakasama.

Kompleto ang mga malalapit sa buhay nila. Kasama nila na nagsecelebrate ng birthday ni Lance. Except Maurice. Nalungkot siya na wala ito pero ipinaunawa naman nito sa kanilang mag ina. Sobra pang natuwa si Lance ng makilala niya ang lolo at lola niya. Mr. Jorge Cortez and Mrs. Dioann Victorio Cortez came. Noong una ay akala niya, galit at sama ng loob ang sasalubong sa kanya. Dahil itinago niya si Lance sa isa pang pamilya nito. Pero ang sabi ni Mrs. Corte kanina ay nauunawaan daw siya nito.

"Mama!" Dumeretso ang tingin niya ng kumaway si Lance sa kanya. Ngumiti siya at kumaway din. Pero sabay sabay na tumakbo papalapit ang tatlong bata sa kanya.

Nakangiting lumapit si Sushi sa kanya. Kabaliktaran ni Kimchi na nakatitig lang. Nalaman niyang may speech disorder ito, maybe she will study her case at baka may maitulong siya. "Ma, nagyayaya si tatay. Maglaro tayo." Hinawakan siya ni Lance sa kamay.

"Kayo nalang anak. Papanoorin ko nalang kayo." Si sushi namn ay humawak din sa braso niya.

"C'mon tita marie, hinahamon tayo ni daddy. Girls versus boys daw. And i promised that we're going to beat them." Yakag ni Sushi.

Si Lance naman ay umapela. "Oh! Kami ni tatay ang makakatalo sa inyo."

Inawat niya ang dalawa. Obviously nagtatalo na sila. Pero mukhang di naman seryoso. "Okay kid,  enough. Sasali na ako sa inyo."

"Yehey!" Sabay pa nilang hiyaw. Inakay niya si kimchi. She may not speaking but she play. Unti unti ay nakikita niyang ngumingiti ang bata. Bagay na pinagtitinginan nila ni Onie.

Magkakampi si Lance at onie. Siya naman ay si Sushi at kimchi ang kakampi. Sushi toss the Frisbee and lance jumped high. Naabot nito, and he toss it again. Akala ay lalampas iyon sa kanya pero saktong tumama sa noo niya. "Mama!"

"Aww.." Napaupo siya sa buhanginan habang sinasalat ang noo. Mabilis nman siyanh nilapitan ng mga bata. At pati si Onie ay humahagos na lumapit sa kanya.

"Marie!" Hinawakan siya nito sa braso at inilapit dito. Sinalat nito ang noo niya. "Masakit pa ba?" Ani nito habang hinahaplos haplos ang nasaktan niyang noo.

Tumitig muna siya sa mga bata. Concerns are all written in their faces. Lalo na kay lance. "I'm okay now. Nagulat lang ako."

"I'm sorry mama." Ngumiti siya kay lance. "It's okay anak. Hindi naman nasaktan si mama.

Inalalayan siya ni Onie na makatayo. Bago humarap sa mga bata. "Kids, go to your lola muna. Mamaya na tayo maglalaro ulit." Lance act like a real gentleman dahil hinawakan nito sa kamay si kimchi at inalalayan sa paglalakad. "Does it hurt?" Sinalat muli ni Onie ang noo niya. Umiling siya.

"O-Okay na... " Naiilang kasi siya sa pagkakalapit nila. Nakahawak sa baywang niya ang kamay ni onie habang magkaharap sila. Bahagya niya itong itinulak para makalao siya ng konting pulgada.

"Kapag ba nagawa kong ibalik ang oras, maiibalik ko rin ang nararamdaman mo?" Mabilis siyang napatitig kay Onie. Seryoso ang mukha nito. Simula ng mapagkasunduan nila ang tungkol kay lance ay sinabi niya ditong wag na nilang uungkatin ang nakaraan.

"O-Onie..."

Pero lumapit pang muli ito sa kanya. "Masisisi mo ba ako kung hanggang ngayon ay mahal pa rin kita? Do you blamed me for being a fool and jerk?"

Hindi siya nakapagsalita. Sa tuwing tititig kas siya dito at iisipin niya kung gaano kasaya sila noon. Si Maurice ang nakikita niya. Maurice sad face. "M-May asawa na ako..." Hindi na niya gustong sabihin pa iyon dahil alam niyang masakit.

"Pero hindi mo siya mahal." Mariin niyang ipinikit ang mga mata. "Ako ang mahal mo hindi ba? Why you can't end all of these? Sabihin mo sa kanya ang totoo."

May luha sa mga matang tinignan niya si Onie. "Hindi ganoong kadali 'yon. Maurice don't deserve to be betrayed. Kapag ginawa ko 'yon ibig sabihin niloko ko siya."

"Pero hindi ba't niloloko mo na rin siya ngayon. He doesn't even know that i already met my son and me and my family are here. And you're saying na hindi ito alam ng asawa mo." She's guilty. Maurice doesn't know anything about these. He has no idea kung sino sino nga ba ang inimbita niya.

Binawi niya ang kamay na hawak ni Onie. Kung patuloy niyang kukunsintihin ang puso niya. Magtataksil at magtataksil siya kay Maurice. "I love you or not, it doesn't matter now. Dahil kahit kailan ay hindi na magiging pwede ang hindi na pwede."

To be continued...

--------

I read one comment, and it----.

Bakit palaging malungkot ang isinusulat niyo?

Siguro dahil doon ako masaya. Yun kasi ang nakakayang ilabas ng emosyon ko eh. Diba, magagawa mo lang naman ang isng bagay depende sa emosyon mo. Siguro dahil malungkot talaga ako.

Don't worry guys, malapit na po tayong magwakas. Hindi ko alam ba't umabot ito sa chapter na ito. Noong nagawa palang ako ng timeline nito.. 20-30 chaps lang ito e.

Thanks for the reads.
ai:)