No Strings (Strings Series 1)

32. Bad

After what happened ay hindi na lumabas si mommy. Ganoon din ako. Ni hindi ko makuhang mag-isip ng kahit ano dahil sa nangyari kanina. Bakit ganoon ang reaksyon ni mommy sa presence ni Eros? Kilala niya ba ito? I really don't know.

Pumikit ako ng mariin. Gusto kong ipahinga ang utak ko pero kahit isang segundo ay hindi nito magawa.

Tinanaw ko ang garden na madaming tao ang naghahanda para sa party. It's 5 in the afternoon kaya abala ang lahat.

"Ate can I come in?" Sigaw ni Kristele. Huminga ako ng malalim at binuksan ang pinto. Nagulat pa ako ng makita kong naka-ayos na si Kristele. "Bakit hindi kapa ayos?" Tanong niya sabay hila ng kulay asul na gown niya. I shrugged. Masyadong busy ang utak ko para hindi mamalayan ang oras.

Hindi na ako nagsalita. Kumilos ako at nagsimulang i-ayos ang sarili. Sa malaking salamin sa kwarto ko. Kitang kita ko ang panunuod ni Kristele sa bawat galaw ko.

"Bakit?" Takang tanong ko sa kanya habang nagpapahid ng foundation. "About what mom--"

"Lets not talk about it." Pinal na sagot ko na nagpatigil sa kanya. Huminga ulit siya ng malalim at hindi na inungkat pa ang topic.

"Do you wanna see kuya Luther?"

Napatingin ako sa kanya. Seryoso ba siya? Even if I want to see Luther, siya mismo ang may alam na hindi kami pwedeng magkita. How funny that we live at the same roof pero hindi kami pwede mag-usap dalawa.

"Don't look at me like that, ate." Umirap siya. "You know I have ways.."

Tumaas ang kilay ko. Kristele and her devil side. Hindi ko alam kung bakit ayoko ng sumubok. Napapagod ako sa mga nangyayari sa buhay ko. And Luther? I love him pero maraming tanong sa utak ko kung dapat ko pa bang ilaban yung sa amin.

I'm still wondering why dad and mom acting weird. Lalo na si mommy-- I mean, yung mga masasakit na salita niya na hindi ko alam kung saan niya pinagkukuha.

My life now is not between me and Luther anymore. Pakiramdam ko ay mayroong mali sa pagkatao ko na hindi ko maipaliwanag.

Umiling ako. "Ayoko," malamig na sagot ko na ikinalaglag ng panga niya.

"Sumusuko kana?" Iritableng sabi niya kaya ako naman ang nalaglag ang panga.

"Why are you like that--- I mean, you should be disgusted to us. Bakit sinosoportahan mo ako? Kami? We can't be together.. We shouldn't be together."

Sa mga nangyari, parang araw araw na sampal sa akin na hindi talaga kami pwede. Tama naman si mommy at daddy, ako ang dapat magsakripisyo dahil sa amin ni Luther-- mas kaya kong hawakan ang feelings ko.

Kung hindi ko pipigilan ang nararamdam ko. Lalalim lang lalo ang feelings namin hanggang malunod kami at hindi na makaahon pa. Bakit pa ako susugal sa laban na alam ko naman sa simula palang ay wala nang panalo?

I smiled bitterly. As much I wanted to be with him. Hindi na pwede, si Luther ang naging pamilya ko noon. Ngaun-- literal na pamilya na kami. Now I regret that I wished for the real strings. I should be contented for no strings.

Nagkibit balikat si Kristele. "I don't know? I believe in you two.. Since you graduated from college. Alam kong kasama mo siya ate, Si kuya ang nagbigay seyo ng happiness na hindi ko maipaliwanag. I know that coz I'm your sister.. I'm not naive nor stupid like what you think.. I know what you've been through.."

"Kapatid natin siya,"

"Dapat ba itigil mo ang love at care mo sa kanya dahil kapatid natin siya? Alam kung nahihirapan kana ate. Kayo. Pero minsan ba natanong mo na si Kuya kung ano nararamdaman niya? His world turns upside down, too, ate. Imagine how hard for him to accept na hindi pala talaga siya anak ng kinilala niyang daddy. Imagine kung ano pinagdaanan niya ng malaman niyang magkapatid kayo? He more needs you now. Ikaw lang ang meron siya."