~ This Isn't Madness, This is Naruto! ~

Birthday Present!

Als ik achter mijn pc zat, te typen en zo, zette ik mijn muziek luider. Het escaleerde van normaal naar luid dat de buren bijna doof werden. Ik hoorde geschreeuw, alhoewel het best vaag klonk en onmenselijk? Ik keek achter me, schudde mijn hoofd en draaide me om. Ik chatte met een vriend van me en begon wat mee te zingen met "Call Me Maybe" van Carly Rae Jepsen. De deur werd opengeramd, mijn naam werd luidkeels geroepen en ik gilde me dood.

'LAURA!' hoorde ik, ik gilde nog, draaide me om en zag mijn zus, Anaïs. Ik zuchtte, verminderde het volume en vroeg haar wat ze wou.'Je pimp is beneden, dommerik.' zei ze, best kalm. Ik denk toch wel dat ze me wou wurgen, maar omdat mijn "pimp" beneden zit, deed ze het toch niet. Ik rende de trappen af en zag Glenn, hij stond er maar wat te wezen. Hij zag mij en ik gaf hem mijn dodelijkste knuffel.'Dude, ik wil graag nog ademen..' piepte hij, ik wurgde hem bijna. Ik liet hem los en giechelde wat.'Zo, ben je klaar?' vroeg hij, hij keek hoe in aangekleed was.'Yep.' zei ik. Hij schudde zijn hoofd.'Ga je omkleden, je lijkt op een zwerver.' zei hij.'Auwtch!' zei ik beledigd. Hij grijnsde en ik ging naar boven. Ik keek in mijn klerenkast, opzoek naar awesome kledij.'Zorg dat je mooi gekleed bent, anders kom je niet mee, ziek kind.' zei hij.'Ja ja, pimp.' zei ik droog en besloot dan maar om mijn favoriete jurk aan te treken: een jurkje in het wit met blauwe stipjes. Ik bekeek me zelf in de spiegel.'Ugh, ik en een jurk.. Dat gaat niet.' gromde ik.'Kom gewoon naar beneden.' zei mijn zus. Ik keek haar aan.'In dit?!' vroeg ik.'Ja, ik leen je wel mijn ballerina's.' zuchtte ze, ik denk dat ze me echt wel buiten wou. Ze gooide haar witte ballerina's bijna naar mijn gezicht, maar ik heb een prachtige reflex. Ik greep ze beiden juist op tijd.'Ahaaaaaaaah!' zei ik en deed een wenkbrauw wiebel. Ze rolde met haar ogen en wenkte dat ik op moest rotten.'Goh, wat lief van je.' zei ik met dat sarcastisch toontje.'Rot op, viswijf!' schold ze.'Tsk, wat een bitch ben je.' zei ik en trok de ballerina's aan.'Geen dank je voor de ballerina's.' zei ik kinderachtig en ik stak mijn tong uit naar haar. Ze gromde en duwde me bijna de trappen af. Mijn pimp zag me en vond me prachtig.'Nu kan je pas aan het werk beginnen.' grapte hij.'Ha-ha, heel grappig.' zei ik en gaf hem een billy tegen zijn dijbeen. Hij kreunde van de pijn en gaf mij een boks tegen mijn bovenarm.'Oy! Geen meisjes slaan, pimp!' zei ik nep-boos en stapte naar de voordeur.'Kom pimp, je moet meisjes aan de haak slaan! Het zou tijd voor jou zijn. Anders is "forever alone" de enige optie voor je.' grapte ik en grinnikte.

Het was al behoorlijk laat, niet echt, maar wel voor mij. Ik begon al moe te worden.'Dude, ik wil straks nog op facebook voor de foto's te uploaden van vandaag.' zei ik.'Dudette, je hebt je cadeau nog niet eens gezien!' zei hij.'What? Welke cadeau?' vroeg ik.'Je verjaardagscadeau.' antwoordde hij.'Maar, het is pas 23 mei mijn verjaardag?' liet ik hem eraan herinneren.'Ja ja, what ever. Je weet toch dat ik volgende week met mijn klas naar Spanje ga?' vroeg hij.'Echt? Neem me mee! Het weer hier is nog erger dan in het Verenigd Koninkrijk!' smeekte ik.'Neen, het is met universiteit.' zei hij droog.'Oh, lessen zeker?' vroeg ik. Hij knikte. Oh ja, vergeten te zeggen: mijn beste vriend is dus een abnormale gast van.. 10 jaar. Whoops, 20 jaar, sorry. Alhoewel, maak er maar 10 van. Glenn gaf mij een doos.'Glenn, ik hoop voor jou dat er niets vies of zo uitspring. Anders begraaf ik je levend in mijn tuin.' bedreigde ik hem. Hij huiverde al en zei me dat het veilig is. Ik greep de doos stevig vast en opende ze. In die doos, zat een andere doos.'Trolololol.' zei hij en grijnsde.'Glenn, als er nog een doos is, steek ik je in de fik.' bedreigde ik reeds weer. Glenn slikte en ik zag weer een doos.'Ik hoop dat er hier geen vuur in de buurt is.' zei ik en gaf hem een dreigende blik.'Open gewoon de volgende doos!' riep hij. Ik opende de doos en zag dan een amulet.'Aaaaaaaaahw!' bracht ik er dan verrast uit. Ik nam het uit het doosje en Glenn plaatste het rond mijn pols.'Voor mijn allerbeste vriendin!' slijmde hij.'Okay, stop het slijmen al maar meteen.' zei ik droog en bewonderde erna mijn verjaardagscadeau van Glenn. Hij glimlachte en omhelsde me, zomaar uit het niets.'Wel, ik ga je naar huis brengen, het begint te overtrekken.' zei Glenn. We stonden op en ik ruimde al die dozen op en stapte ermee naar huis met hem. 

Hij gromde.'Wat is er?' Hij nam de dozen en smeet ze bij de buren.'HEY! Die mensen kennen mij wel, hé!' siste ik. Hij hield zijn schouders op.'Who cares? We zijn er tenminste vanaf, ze irriteerden me.' zei hij en keek me schaapachtig aan.'Dude, serieus.' zuchtte ik en schudde mijn hoofd. Plots schoten we beiden in de lach om gewoon die idiote dozen. Nog nalachend, kwamen we bij mij thuis aan.'Wel, hopelijk heb je van je dag genoten.' zei hij, hij was trots dat hij vandaag zo leuk gemaakt had. Ik knikte en glimlachte blij.'Het was geweldig vandaag!' zei ik. Hij glimlachte en omhelsde me. Ik hield hem ook vast en hij liet me dan los.'Tot in de grote vakanties zeker?' vroeg hij, hij was onzeker.'Hangt er vanaf wanneer je terug komt.' zei ik kalm.'Juli.' zei hij.'Dan ben ik zelf in Spanje.' zei ik en grinnikte. Hij zuchtte.'Twee weken nog zonder jou. Puh.' zei hij. Ik giechelde.'Chill dude, je hebt uh.. Hoe noemt ze? Uh... Dat onmenselijk kind daar zo..' kraamde ik uit, ik wist echt haar naam niet meer! Glenn keek me droog aan.'Bedoel je misschien niet Marine?' vroeg hij.'JA! ZIJ! Haar naam was ik dus vergeten.' zei ik, mijn zin ging van luid naar kalm.'Wie wilt er nu met Marine rondhangen? Neen, serieus.' zei hij droog. Ik grinnikte.'Juist, sorry.' zei ik en lachte zachtjes. Hij schudde lachend zijn hoofd.'Je hebt anderzijds nog Chris, Lisa, Tess en zo.' somde ik op. Hij knikte.'Juist.' zei hij. Ik glimlachte.'Wel, tot na mijn vakantie.' zei ik en glimlachte. Hij knikte en gaf mij een kus op mijn wang. Ik giechelde en ging aan mijn deur staan, alsof dat ik naar mijn sleutel zocht. Glenn was al vertrokken en ik rende weg van mijn huis, naar het parkje dicht bij mijn huis.

Ik zat op de schommel en schommelde heen en weer. Ik hoorde het geluid van regen dat aankwam. Ik glimlachte en voelde kleine druppeltjes regen op mijn huid vallen. Het regen viel harder op aarde en tussen die regen hoorde ik een stem.

Een stem dat me riep, het kende mijn naam. Ik keek achter me en hoorde een donderslag, dichtbij mij in de buurt vallen. Ik verstijfde en wou helemaal niet meer bewegen. Ik kon zelfs niet bewegen. Die stem riep nog steeds mijn naam, dus ik besloot maar om daarheen te gaan.

Ik stond recht en volgde het geluid. Ik was bij de struiken en kroop ertussen om te zien of het daar was. Ik hoorde een luide bliksemslag en gilde. Ik kroop verder de struiken in en viel in een put. Niet zo maar een put met bodem, maar een oneindige put waar geen bodem kwam. Ik gilde en viel in de duisternis.