~ This Isn't Madness, This is Naruto! ~

Reunion.

De foto is Isao, mocht je het niet weten xD Ik ga mijn tekening van Jirou eens uploaden en dan kunnen jullie hem ook eens zien hoe dat ik hem inbeeld ^^ Enjoy ;D

____________________________________________________

~ Still Jirou's Pov. ~

Ik rende door de bossen heen, ik was al voorbij Suna. Aan mijn grommende maag te voelen, was het middag. Daarbij besloot ik een pauze te houden en at ik kalm mijn lunch op wat uit een paar koekjes en water bestond. Ik voelde dat ik niet genoeg gegeten had. Ik zuchtte en stond op.'Jirou... Ben je van plan om me te verraden?' Als ik achter me keek, zag ik Isao. Geschrokken deed ik twee stappen naar achter.'Ik heb je conversatie met Sasuke wel gehoord..' Ik gromde en beet op mijn lip.

Van mezelf wist ik dat ik te zwak was om mijn eigen broer om te brengen, en als ik hem ga ombrengen, moet ik dat niet alleen doen. Dan zou ik tenminste een Uchiha moeten meenemen en ook mijn zus, Kumori. Ik dacht na, ik wist nu niet wat ik zou moeten doen. Mijn rugzak zat al op mijn rug, ik kon nu eventueel een domme genjutsu op hem zetten en hem zo smeren. Maar wie weet is dat een kloon.. Ik zag dat er een shuriken naar me gesmeten werd en deed meteen de substitution jutsu, waarna ik meteen rende, richting de bossen van Konoha.'Je gaat nooit van mij kunnen ontsnappen, Jirou! Je weet dat ik je zal aanvallen wanneer jij je hoede laat vallen...' Isao's stem vervaagde en bij deze voelde ik me toch een beetje veiliger. Alhoewel, ik moet nu altijd op mijn hoede zijn..

Ik zag de poorten van Konoha en voelde me al een stuk veiliger. Maar, nu dat ik eraan denk... Hoe ga ik hierbinnen geraken zonder enige goede excuus? Ik heb al vaak mijn zus geïntimiteerd en ontvoerd...

ANBU cirkelde meteen rondom mij toen ik in Konoha binnenging.'Toushirou Jirou.. Wat heb je hier te zoeken?' 'Uit Akatsuki's zicht verdwijnen.' zei ik kalm.'Ha! En jij denkt dat je hier even kan wonen? Ja, in de gevangenissen!' De meeste ANBU ninja's lachten en bespotten me. Ik voelde me net zoals jaren geleden. Toen ik in de Ninja Academy mijn lessen ging volgen. Ik werd gepest tot en met.

'Jirou.. Wat heb je hier te zoeken?' vroeg er eentje van mijn klas. Ik keek hem in zijn ogen aan.'Ik kom hier gewoon spelen.' zei ik kalm. Het groepje jongens begon me uit te lachen.'Alsof wij je hier gaan laten spelen!' 'Wij gaan spelen, jij niet!' zei iemand. Geschrokken keek ik naar hen en werd dan op grond geduwd. Er werd tegen mij gesjot, gestampt en geslagen. Ik hield mijn tranen in en bad tot de heilige Godin dat iemand me kwam redden uit deze hel.'OY! Laat hem met rust!' Een kleine jongen kwam naar hen toe en begon de andere jongens ineen te kloppen en weg te jagen. Ik keek op en zag een jongen met zwart haar en onyxkleurige ogen. Ik was verrast. Niemand had me ooit durven redden.'Uchiha! Wat is jouw probleem? Moet je ook in elkaar geslagen worden?' 'Urusei!' Ik zag hem handelingen doen.'Gokakyuu no Jutsu!' riep hij en blies een grote vuurbal uit. De jongens renden gillend weg en de Uchiha keek trots. Hij stapte naar me toe.'Gaat het?' Ik knikte en stond op.'... Bedankt.' 'Ik ben Uchiha Sasuke, wie ben jij?' 'Ik ben Toushirou Jirou.' zei ik.'Kom, jij en ik gaan vanaf nu vrienden zijn!' 

Ik wou niet dat iemand me weer kwam "redden".'Kijk, ik ben serieus over mijn zaken. Ik kom alles rechttrekken. Lach me uit, bespot me... Maar karma gaat jullie allemaal terugnemen.' zei ik kalm. Eéntje van de ANBU keek me aan. Hij knikte.'Je weet het gebouw van de Hokage zijn.' zei hij. Ik knikte, baande een weg tussen de ANBU leden en stapte richting het gebouw van de Hokage. Ik ging de trappen op en volgde de weg. Toen ik op de deur wou kloppen, hield iemand me tegen.'Excuseer, de Hokage is er niet.' Ik keek om.'Waar is ze dan? Ik moet met haar spreken.' De vrouw keek me aan.'Ik kom hier niet om misdadigen te plegen -' 'Dat maakt nu niet veel uit, volg me!' zei ze. Verrast van haar reactie zweeg ik en volgde haar.

We renden het gebouw uit en herkende de weg. Ik herkende ze goed. Mijn papa had me die weg getoond, het heet de "Route van de Executie". 'Wat doen we hier?' vroeg ik.'Dat zie je zo!' zei ze. We renden zo snel mogelijk en op de executieveld zelf zag ik de Hokage met andere ANBU leden. Iemand zat hoogstwaarschijnlijk in het midden.'Tsunade-sama! Stop de executie! Toushirou Jirou is hier!' riep ze.'Shizune!' zei ze geschrokken. De cirkel van de ANBU leden splitste en ik zag daar... 

Kumori nee-chan.

'Waarom..?' 'Ze is een crimineel. Haar daden zijn erger dan stelen of een onschuldige man doden. Zij heeft zoveel onschuldige mensen vermoord!' zei Tsunade.'LEUGENS!' riep ik. De Hokage keek me geschrokken aan.'Zover ik het weet is Kumori nooit op missie gegaan, sinds ze gewoon getraind wou worden door de meester van de genjutsu: Uchiha Itachi.' zei ik en stapte naar voor. Kumori keek me aan en ik hielp haar recht.'Het enige wat ze deed was trainen. Haar kekkei genkai trainen. Moorden deed ze niet.' zei ik.'... Dat is niet waar.' zei Kumori. Ik keek haar aan.'Ik heb missies moeten aannemen voor Daimyo's te vermoorden.' zei ze.'LEUGENAAR! Je zei me nog dat je niet ging moorden! NOOIT!' Ik zag haar naar beneden kijken en haar hoofd weg draaien.'Jij... Jij verraadt je enige nii-chan die aan jou kant staat..' zei ik zachtjes. Kumori keek me niet aan.

'Kijk me aan,' Ik dwong haar om me aan te kijken. Ze keek me met tranen in haar ogen aan.'Ah, zo makkelijk ga je er niet vanaf geraken! En speel niet op mijn gevoelens! Trouwens, vind je dat normaal? Tegen jouw bloedeigen tweelingbroer liegen? Hm? HM?!' vroeg ik. Ze schudde haar hoofd, nee zeggend.'Het spijt me! Maar ik had geen keuze! Isao en Pain dwongen me! Ik moest! Ik moest! Ik verloor anders... Mijn maagdelijkheid... Ongewild..' zei ze, van luid naar zacht. Ik liet haar kin los en omhelsde haar. Ik voelde haar tranen op mijn schouder vallen. Ik suste haar en wreef over haar rug.'Je bent nu van Pain af... Isao gaan we samen wel afhandelen. Desnoods met Uchiha Sasuke en zijn team.' Kumori keek me aan.'Sasuke?' Ik knikte.'Hij komt terug, nee-chan. Sasuke komt terug.' zei ik met een glimlach. Ze glimlachte door haar tranen.'Je hebt het gedaan! Ik ben trots op jou!' Ze omhelsde me en hield me stevig vast. Ik lachte zachtjes, hield haar stevig vast en wou haar nooit meer loslaten. Ik ben terug bij mijn zus, in mijn geboortestad. Hier ga ik blijven, hier ga ik gelukkig worden, hier ga ik sterven.