~ This Isn't Madness, This is Naruto! ~

First training!

Yamato leerde me hoe ik een kage bunshin moest maken. Bizar genoeg, leerde ik snel bij. Net zoals een spons die meteen water opslorpt. Yamato gaf zelf toe dat ik snel bijleerde.'Wel, aangezien het bijna 16.00 uur is, ga ik je laten gaan. We trainen morgen verder, spons.' zei hij. Yep. Spons was mijn bijnaam.'Yamato-sensei, stop met me spons te noemen.' zei ik kalm. Hij glimlachte en verdween dan.'Tsk, ik ga ook eens zomaar verdwijnen.' zei ik en stapte weg.'Als ik de jutsu kan uitvoeren, tenminste..' zei ik. Plotseling poefte Yamato weer voor mij en ik gilde me dood.'YAMATO!' riep ik en gaf hem daar een bitchslap van de geschrokkenheid.

Ik begon nerveus te giechelen en te lachen.'Ah.. Ahahahaha.. Wel.. BYE!' riep ik en rende alsof de wereld ging vergaan.'.. LAURAAAAAAAAAAAAAA!'  Ik bad al tot God toen Yamato mijn naam riep. Tranen schoten in mijn ogen door de wind. Ik was bijna even snel als een TGV. Ik remde af toen ik het gebouw van de Hokage zag. Ik rende het gebouw in, spurtte naar haar deur en klopte aan.'Binnen!' hoorde ik Tsunade zeggen. Ik opende de deur, sloot ze achter mij en gilde reeds weer toen ik Yamato zag. Ik lachte nerveus en Tsunade keek me veel te serieus aan.'Heb jij je eigen sensei aangevallen?' vroeg Tsunade. Ik wees manend naar Yamato.'Hij liet me schrikken!' jammerde ik. Tsunade keek me ongelovig aan.'Hij verdween en ik stapte weg, hij verscheen terug voor mij en ik heb mij dood geschrokken! Daarom gaf ik hem die bitchslap!' legde ik uit.'Niet zo luid!' riep Tsunade. Ik piepte wat en hield mijn mond. Ze zuchtte.'Ik denk dat we nog veel problemen met jou zullen hebben..' zei ze. Hoe lief!

Tsunade had me gezegd dat ik bij Naruto moest verblijven omdat hij de enige persoon is dat ik kende. Naruto stond natuurlijk buiten op mij te wachten.'En, ga ik nog steeds dood?' vroeg Naruto.'Nah, ik ben te moe vandaag.' zei ik en geeuwde.'Wil je ramen eten?' vroeg hij. Ramen? Ik hoop dat hij niet echt ramen bedoelt. Je weet, ramen dat ik de muren staan van huizen..

Ik ging met hem naar Ichiraku's en daar at ik een grote kom ramen. Meer gekend als noedels. Naruto moest lachen om het feit dat ik niet met stokjes eten kon. Hij leerde mij hoe ik het moest eten, maar ik gaf het op.'Het is veel te moeilijk! waarom gebruiken jullie geen messen en vorken of zo?' vroeg ik. Naruto lachte.'Weet ik veel, we zijn het gewoon om met stokjes te eten.' zei hij en glimlachte.'Wil je echt dat ik je ramen opeet?' vroeg Naruto.'Neen!' zei ik en schoof de kom dichter bij mij.'Wel, eet dan.' zei hij. Mokkend nam ik de stokjes vast en probeerde wat zaken te nemen ermee.

Uiteindelijk hadden we gedaan met eten, Naruto had geen keuze dan mij het eten te voeren.'Dude, ik neem mijn vork wel mee de volgende keer.' zei ik. Naruto lachte en keek me aan. Ik begon ook te lachen.'Neen, serieus, ik kan daar echt niet mee eten!' zei ik en glimlachte. We kwamen bij Naruto's huis aan.'Uhm, Laura,' begon Naruto en opende de deur.'Ja?' vroeg ik.'let niet op de rommel..' zei hij, hij was er denk ik een beetje beschaamd over.

Ik was in de woonkamer en mijn mond viel open.'Naruto,' begon ik. Hij keek me aan.'..SERIEUS?!' Naruto krabde aan zijn achterhoofd.'Jij en ik gaan deze rommel hier opruimen.' zei ik en keek hem serieus aan. Naruto keek me aan met die smekende oogjes.'Vandaag en nu.' zei ik emotieloos. Hij zuchtte en knikte dan. Ik ruimde meeste zaken op, want Naruto was totaal geen hulp.

Ik glimlachte, ik was zo trots! Naruto's huis was uiteindelijk proper: de badkamer blonk, de keuken ook, de woonkamer was uitnodigend, de slaapkamer ook (niet doordenken aub). Het was eindelijk leefbaar.'Zie? Is dat niet beter?' vroeg ik. Hij knikte en bedankte me.'Maar Laura,' begon Naruto.'Hm?' vroeg ik en geeuwde eens.'er is maar één bed.' zei hij.'Neem jij je bed maar, ik slaap wel op de sofa.' zei ik en keek naar de sofa. Het zag er wel... Uh.. Never mind.'Zeker?' vroeg Naruto.'Uhm, mij maakt het niet uit.' zei ik.'Slaap jij in mijn bed, ik slaap wel op de sofa.' zei hij.'Maar-' 'Ik wil dat je in mijn bed slaapt.' zei hij. Ik knikte.'Bedankt Naruto en slaapwel.' zei ik. Hij knikte en vlug drukte ik -het is een pure gewoonte- kusje op zijn wang. Naruto bloosde en ik stapte naar Naruto's kamer en liet de deur op een kier, zoals ik vroeger altijd deed.