Een Canvas Vol Liefde✔️ (Uitgegeven)

9

Ik. Drink. Nooit. Meer. Echt nooit meer! Niet één druppel!

Ik weet gewoon dat ik gisteravond iets doms gedaan heb als ik wakker word. Ik heb enorme hoofdpijn! Het is net alsof iemand mijn hersenen ingeslagen heeft met een knuppel terwijl ik sliep. Nee, wacht, het is nog erger dan dat.

''Fuuuuck,'' mompel ik slaperig.

Ik reik met mijn hand naar mijn nachtlampje, zodat ik iets kan zien in het donker van de kamer, maar ik voel geen nachtkastje en ook geen knopje. Huh.

''Abby?'' vraag ik verward. Mijn woorden worden opgenomen in de duisternis om me heen. Hoe laat is het? Het ruikt hier naar verf.

Als ik geen antwoord krijg heb ik gelijk door dat ik niet in mijn eigen kamer ben. Hoe dronken Abby ook is, ze eindigt altijd weer naast mij in haar eigen bed! Shit.

Ik kan niet helder nadenken als mijn hoofd in brand staat, dus besluit ik mijn ogen te sluiten en nog even weg te doezelen in mijn eigen gedachten. Laat ik stap voor stap de avond doorlopen.

Gisteravond kwam ik op het feest met Abby en Adam rond elf uur ongeveer? Abby ging naar Max en ik en Adam gingen samen naar het dakterras. Daar hadden we het over, uh, over Tom? Nee, over Adam? Ah! Wat frustrerend! Ik weet het niet meer.

Toen zag ik Jared en Zac en toen gingen Zac en ik dansen. Nee, wacht, dat is niet waar. Zac gaf me wat te drinken en daarna gingen we dansen? Volgens mij wel. Daarna is alles één groot zwart gat van vergetelheid.

Mijn gedachten worden onderbroken als iemand de deur van de kamer open doet. Ik hoor de deur kraken. Het is een bekend gekraak. Het gekraak van.. van Michael's deur?!

Licht vult gelijk de ruimte op als de vreemdeling naar binnen komt en het grote licht in de kamer aanzet. Mijn ogen verblinden even wanneer dit gebeurd. Ik kreun en sla mijn handen voor mijn ogen om het licht tegen te houden.

''Uh, ik weet niet wie je bent of wat we gedaan hebben, maar ik wil héél graag weg hier,'' beken ik.

Ik hoor het geluid van een kastlade die geopend wordt. Iedereen behalve Dylan, alsjeblieft.

''O, je bent wakker, uhm, shit,'' mompelt een herkenbare stem, niet heel ver weg van mij. Vervolgens hoor ik een harde bons, alsof iemand ergens tegenaan gevallen is.

Ik open gelijk mijn ogen, die pijn doen van het licht wat nu wel mijn zicht aantast. In het hoekje van de kamer vinden mijn ogen niemand minder dan Jared. Hij zit op de grond. Zijn haar is nat en hangt iets wat slapjes langs zijn slapen. Het lijkt nog donkerder dan normaal nu het nat is.

Zijn wangen zijn ontiegelijk rood als hij weet dat ik hem kan zien en onze ogen contact maken. Pas als ik mijn blik naar de rest van zijn lichaam laat afdalen heb ik door dat hij alleen een onderbroek aan heeft. Holy guacamole. Shit, shit, shit, hij is sexy... Nee! Lena, zo mag je niet denken.