Een Canvas Vol Liefde✔️ (Uitgegeven)

13

Toen ik in de zesde klas zat, nog niet zo heel erg lang geleden, was ik er zeker van dat ik aan de UVAK wilde studeren. Het enige probleem wat tussen mij en de school in stond waren mijn ouders. Goh, het zou je toch eens verbazen.

Ze waren rond die tijd erg druk bezig met een rechtszaak rondom de moord van Wendy Emmers, een jonge vrouw uit de politiek die vermoord was door een van haar collega's. Raar, vindt je niet? Dat ze het niet gewoon konden bijleggen door het uit te praten? Dat vonden mijn ouders ook.

De rechtszaak deed veel schade aan het bedrijf van mijn ouders, welke toen nog net een paar jaar bestond. De media omschreven hen als 'slap' en 'zonder ruggengraat', aangezien de moordenaar maar een paar jaar celstraf opgelegd kreeg. Dat was geen leuke publiciteit voor mijn ouders.

Ik kan me nog goed herinneren dat mijn vader thuis kwam, de avond na het vonnis. Hij was woedend. Zo woedend dat hij mijn verjaardag vergeten was! Welke ouder vergeet de verjaardag van hun dochter nu weer?!

Toen der tijd vond ik het niet eens zo erg, aangezien ik niets speciaals verwacht had. Ik bedoel tuurlijk, ik was teleurgesteld, maar met ouders zoals die van mij gebeuren dat soort dingen wel vaker.

Jeffrey en ik hadden besloten om voor één avond weg te lopen van thuis, aangezien we helemaal klaar waren met al het gezeik om ons heen en de geheime cameramannen in witte busjes tegenover ons huis.

We kochten een taart bij de dichtstbijzijnde supermarkt, die toen nog 'Perry's' heette, en aten deze op in de verlaten speeltuin naast de snackbar in de buurt. Het was een slagroomtaart, zo een met nootjes aan de zijkant en stukjes fruit in de hoekjes. Ik proef de zure mandarijntjes nog steeds.

Jeff en ik zijn na die avond zo veel closer geworden als broer en zus – ook al had ik een slechte invloed op hem volgens mijn ouders – en telkens als onze ouders weer eens ruzie maken hebben we het er nog steeds over met z'n tweeën. Dan praten we over de krakende wipwap, die wel bewoond moest zijn door geesten aangezien deze vanuit zichzelf op en neer wipte en halen we samen een patatje, ondanks dat het misschien wel 3 uur 's nachts is. Jeff mag me altijd bellen als er iets is, al helemaal sinds ik het huis uit ben. Ik weet niet hoe hij het daar in zijn eentje kan volhouden.

''Lena, luister je wel?''

Jared's stem baant zich een richting naar de voorgrond. Hij overhandigt me een dartpijltje. Ik neem het ding onhandig van hem over.

''Ja, uhm, ik doezelde even weg, maar eh, wat was de bedoeling nou?'' vraag ik verward.

Jared heeft al zijn meubels opzij geschoven, net zoals de vorige keer dat ik in zijn kamer was en zijn muur nog moest drogen. Overal op de muur hangen kleine waterballonnetjes vol met verf. De grond en de rest van de meubels zijn bedekt met plastic folie, zodat deze niet aangetast kunnen worden door onze verf.

''Ik bedoel, ik vind het heel leuk dat je dit allemaal geregeld hebt, maar wat is het doel?''

Jared stroopt de mouwen van zijn bloes omhoog, nu nog volledig vrij van enige verfvlekjes, en keert zich tot mij.