Een Canvas Vol Liefde✔️ (Uitgegeven)

21

Kunst is er in alle soorten en maten om ons heen. Onze hele omgeving is kunst; de inrichting van ons huis, de straatverlichting langs de weg en zelfs de natuur om ons heen. De bladeren van de bomen kleuren een deel van onze eenzame omgeving in, en laten in combinatie met de zon een mirakelstuk achter.

Het is moeilijk om dat soort kunst te kunnen overtreffen met wat verf en een doek. Er zijn maar een paar mensen op deze planeet die dat écht goed kunnen, en daar wil ik er één van worden, hoe gek en lastig dat ook klinkt.

Acosta's kunst verbaast me al mijn hele leven. De eerste keer dat ik langs en van zijn stukken kwam moest ik eens diep nadenken. De donkere kleuren zeiden me zoveel. Pijn, woede, verdriet en angst. Ik vond mezelf weleens terug in die stukken, waardoor ik zelf ook aangezet werd tot het proberen van nieuwe stijlen binnen mijn normale kader.

Toen der tijd schilderde ik vooral stillevens en portretten van bekende acteurs, zoals Taylor Lautner en Emma Watson. Het was leuk om te doen, dat zeker, maar het waren geen echte kunstwerken zoals die van Acosta. Daarom kijk ik zo naar hem op. Omdat ik zonder hem nooit ingezien had dat ik meer talent in me heb dan ik dacht.

''Waar denk je aan?'' vraagt Jared aan me, wanneer we samen naar een van Acosta's beste werken staren; La Maravilla.

''Ik denk dat dit stuk mijn hele leven verandert heeft,'' zeg ik. ''Zonder dit stuk zat ik nu zeker nog verplicht achter mijn wetbundel.''

Jared schraapt zijn keel en knikt begrijpelijk.

''Waarom?'' vraagt hij nieuwsgierig.

Ik zet in gedachten verzonken mijn vingers vast onder mijn kin.

''Omdat ik vanaf een ander oogpunt ging schilderen na het zien van zijn werken. Deze in het bijzonder,'' leg ik uit.

''Ah. Wel grappig dat het stuk vertaald Het wonder betekend,'' zegt Jared. ''Misschien was het gewoon het lot, hm?''

Ik stem maar al te graag met hem in en trek hem enthousiast mee naar het volgende schilderij; Abrumado por la alegrìa. Ik vind het jammer dat dit het laatste schilderij is wat we kunnen bekijken.

''Weet je, ik ben best blij dat je bij me bent. Dan kun je alle titels juist voor me voorlezen. Ik vraag me al mijn hele leven af hoe ik die rotwoorden moet uitspreken!'' lach ik.

Jared rolt verveeld met zijn ogen.

''Oké, oké!'' sust hij me, lettende op de vuile blikken die we krijgen van de weinige andere bezoekers om ons heen. ''Iets minder enthousiasme mag wel hoor.''

Ik steek mijn handen uit vermaak de lucht in. Deze zaal is geweldig en ik heb totaal het idee niet dat ik op de dertiende verdieping rondloop. Het is een zaal precies zoals die op de begane grond, alleen dan vol met kunst en een paar bankjes om op te kunnen zitten.

''Ik kan er niets aan doen. Dit is een droom die uitkomt!'' zeg ik blij.

Ik doe een kort vreugdedansje en kijk op naar het nieuwe stuk voor ons.