I'll Never Fall For The Playboy

Chapter 29

INFFTP 29

 

I was staring at the ceiling for God knows how long. Kakadating lang namin ni Ethan dito sa US, New York to be exact. Pinayagan ako ni Mommy nung sinabi ko sakanyang gusto kong dito na mag-aral para mabantayan ko si Ethan.

What a struggle it has been para lang mapapapayag ko si Ethan na sumama ko sakanya dito. We’re not staying together though. May bahay kami dito since dito kami tumira nung bata pa ko. May bahay din naman sila Ethan dito.

I was sitting at the airport waiting for Ethan. Yes, nalaman ko yung flight niya kaya nakapagpaarrange agad ako ng ticket. Im not a Bernardo for nothing. Isang tawag ko lang naayos na nila yung ticket ko para sabay kami ng flight ni Ethan.

 

Nakita ko si Ethan papalapit dito. Shock evident on his face ng makita niya ko.

 

“Cass.” Tawag niya sakin. “A-anong ginagawa mo dito?”

 

“Im coming with you.” Deretso kong sabi sakanya.

 

“No. Umuwi ka na. Be with Alex.” Sabi niya sakin.

 

F-ck!

 

“Bakit mo ba ko ipinagtutulakan sa iba?! Bakit ba hindi mo nalang ako hayaang samahan ka lumaban sa sakit mo? Ganun ba kababaw ang tingin mo sa pagmamahal ko sayo ha Ethan? Na dahil lang may sakit ka at sinabi mong si Alex nalang ang piliin ko, eh babalikan ko na siya? Hindi mo man lang ba naisip na nasasaktan ako sa pagtutulak mo sakin palayo? Gusto kitang samahan sa pagpapagamot mo. Gusto kitang alagaan tulad ng pagaalaga mo sakin noon. Gusto ko nasa tabi mo ko sa panahong kailangan mo ko. Gusto kong iparamdam sayo kung gaano ka kaimportante sakin at kung gano kita kamahal. Ano bang mahirap intindihin dun ha?”

 

I know Im making a scene here. Sinisigawan ko siya habang umiiyak ako at pinagpapalo ko siya sa dibdib.

 

After struggling, he pulled me for a hug.

 

Nasasaktan na kasi ako. Bakit ba niya ko tinutulak palayo? Eh ako na nga tong kusang lumalapit sakanya.

 

“Bakit mo ba ko pinagtutulakan palayo? Ikaw ang pinili ko. Bakit ba hindi mo maintindihan yun?” Pabulong kong sabi sakanya.

 

“Im sorry. Im sorry. Im so sorry Cass.” He said while kissing the top of my head. “Ayaw ko lang na mag-hold on ka pa sakin. Paano nalang kung bukas makalawa mamatay ako. Ayokong iwan kang nagiisa at nasasaktan dahil sakin. Kaya kita pinipilit kay Alex kasi atleast alam kong may magpapasaya na sayo, may magaalaga na sayo, may pprotekta na sayo, may magmamahal na sayo sa oras na mawala na ko.”

 

“Bakit mo ba iniisip na mamamatay ka na? Lalabanan nga natin yang sakit mo eh.”

 

“Im dying Cass. Kahit pa magpagamot ako at magchemo, alam kong sooner or later mamamatay din ako. Kailangan tanggapin mo yun katulad ng pagtanggap ko na pwedeng mangyari yun anytime.”

 

“Hindi. Hindi. Hindi ka mamamatay. Kasi lalaban tayo. Lalaban ako. Kung ikaw sumuko ka na sa sakit mo. Pwes ako hindi. Hinding hindi kita susukuan Ethan. Hindi. Kung pagod ka ng lumaban sa sakit mo, ako ang lalaban para sayo.”

 

Niyakap niya ko ng mahigpit. “Matigas talaga ulo mo.”

 

“Alam ko. Kaya pag sinabi kong sasama ako sayo, sasama ako sa ayaw at sa gusto mo.”

 

“May magagawa pa ba ko? Haha! Pasalamat ka talaga mahal kita at di kita matiis.” He said before giving me a killer kiss.

 

Damn. I love this guy.

 

 

My phone beeped. It was a text from Ethan.

Fr: Hon

Hon. Im sorry kung pinagtulakan kita kay Alex. For me, that’s the right thing to do. Ayoko kasing makita mo kong nahihirapan sa sakit ko kasi alam kong masasaktan ka. Ayokong mamatay na iniisip na baka walang mag-alaga sayo pag wala na ko. Alam ko kasing mahal niyo pa ang isat isa. Kaya alam kong mapapasaya ka niya. Pero matigas talaga ulo mo, sinamahan mo parin ako dito. Thank you for that. Ngayon, may rason na ko para lumaban sa sakit ko. Lalaban tayo gaya ng sabi mo. Lalaban ako, para sayo. I love you.

I cant help but cry.

Naisip ko, tama ang desisyon kong piliin si Ethan kaysa kay Alex, sa ngayon. Mas kailangan ako ni Ethan. Mas dapat akong magstay sa tabi niya.

Lalaban kami. Lalabanan namin yung sakit niya. Ngayon, dalawa kaming lalaban para mabuhay siya.

 ***********

Short chapter lang po. Medyo hahabaan ko kasi yung last chapter.

Last chapter na yung next tapos Epilogue na. Yehey. <3