Who is going to proposal first?

CHAPTER 13

"Çekilin önümden,onu görmek istiyorum!"

Büyük bir gürültü sonrasında kaldığım odanın kapısı şiddetle ve duvara çarparak açıldı ardından önde Harry olmak üzere ne olursa olsun sürekli yanımda olan(!)arkadaşlarım içeriye girdi.Aslında onları görmek çok hoşuma gitse de bu hepsinin bana cephe aldığı gerçeğini değiştirmiyordu ve Harry'nin beni azarladığını.

Onlara kısa bir bakış attıktan sonra yan dönerek onlara popomu dönmüş oldum."Lütfen çıkar mısınız?"

Bir kaç dakika sonra popomda hissettiğim inanılmaz acıyla sinirle küfür etmek için tekrar yan dönmüştüm ki bana ateş saçan gözleriyle bakan annemle karşı karşıya geldim."Ne kadar ayıp Louis!Harry ve arkadaşların seni görmek için geliyorlar ve onlara çıkmasını söylüyorsun,bu hiç doğru değil Louis Tomlinson!"

Gözlerimi devirdim."Anne onların önünde popoma şaplak atmak zorunda mıydın?!"Hepsi gülmemek için yanaklarının içini ısırırken elimle onları işaret attım."Al işte şunların haline bak,birazdan anıra anıra gülmek için odadan çıkacaklarına kalçamın dünyanın en seksi kalçası olduğuna emin olduğum kadar eminim!"

Harry kocaman sırıttı."Ve bu yüzden bende dünyanın en şanslı erkeğiyim"Kaşlarımı çattım."Onlar artık sana ait değiller Harry Styles,şu karşımda duran gülmemek için değişik hareketler sergileyen Zayn'e hak verdiğinden beri kalçam ve ben sana küsüz!"

Annem hızla elini alnıma koydu."Ateşin yok halbuki,neden bu kadar saçmalıyorsun anlayamadım"

"Anne!"

Dışarıdan ona seslenen doktorla kahkaha atarak odadan çıktı ve anında Harry üstüme çullanıp kollarını beni boğacak şekilde bedenime sardı."O sürücüyü öldürmekten beter ettim,nasıl senin ayağını ezer şerefsiz,haberi aldığım an kim olduğumu bile unuttum,neden hiç kendine dikkat etmiyorsun bebeğim?"

Zorlanarak onu ittirdim."Bunun kendime dikkat edip etmememle bir alakası yok,o orospu çocuğu kediyi ezecekti ve bende kurtardım"Niall anında lafa girdi."Ah doğru tabi kedigiller familyasının dayanışması,arkadaşını kurtarmak istemesi çok normal"

Harry'de dahil olmak üzere hepsi kahkaha attıklarında sırtımdaki yastığı alıp onlara doğru fırlattım."Siktirin gidin!"

Harry anında ciddileşip dudağıma yöneldiğinde hemen geri kaçtım."Lütfen mesafenizi koruyun bayım"Bu sefer elime uzandığında elinin üstüne vurdum,Zayn alayla konuştu."Araba ayağını ezmişti normalde ama sanırım beyni daha çok hasar görmüş"Ona kötü kötü baktığımda sertçe yutkundu,gerçekten sinirli ve kırgın olduğumu anlamış olmalı ki elini kapı koluna attı ve diğerlerini de yönlendirdi."Biz çıksak iyi olacak"

Aslında çıkmasalarda iyi olurdu çünkü Harry'le baş başa kalma fikri de pek cazip gelmemişti.Yatakta ayak ucuma oturup nazikçe ezilmiş ayağımı okşamaya başladı."Çok acıyor mu?"Onun dışında odadaki her şeyde göz gezdirdim."Harry çık lütfen"

Elini çeneme koyup zorla ona dönmemi sağladığında dolu dolu olmuş yeşil gözlerle ezilmiş ayağımın acısı daha da artmaya başladı."Asi gökyüzüm benim"Burukça gülümsedi."Kızma bana ne olursun,ben sadece arkadaşlarınla aranın kötü olmasını istememiştim,benim hiçbir suçum yok ki seni sevmekten başka"

Kapı aniden açılınca rahatladığımı hissettim,çünkü az daha bakışsaydık dayanamayıp dudaklarına saldırabilirdim.Annem elindeki kağıdı katlayıp çantasına koyarken konuştu."Çıkış işlemlerin tamamdır tatlım,gidebiliriz"

Harry'nin gözünden bir damla yaş düştüğünde görmemiş gibi davranıp annemin yardımıyla ayağa kalkıp koltuk değneklerinden destek aldım.Annem önüme düşen saçlarımı düzeltmeye çalıştı."Bende sizinle geleyim,iyi olduğundan emin olduktan sonra kendi evime dönerim meleğim"