Reliquia ◇ Jung Jaehyun

1.3

Okulun son günü okula geldin.Mezun belgeni almak için.Youngho ile bi süre koridorda konuştunuz ve müdür beni yanına çağırdı.Gelmeyen öğrencilerin isimlerini almak için sınıfları gezdim.En üst kattaki koridorun sonundaki sınıfa girecektim.Ama senin ve Hye Jin'in sesini duydum.

Elim kapı kolunda kalmışken içeride birinin ağladığını fark ettim.Hye Jin'di.Normal ses tonunda olan konuşma sesiniz yükselirken Hye Jin sesi kısılı bi şekilde çığlık attı.Çığlık bile denemezdi buna.Ona bile yorgun düşmüş gibiydi sadece.

İnsan hiçbir şeyi nedensiz yapmıyormuş ve küçük gördüğümüz olaylar bile büyüklerine sebebiyet verebiliyormuş.Zaten bildiğim bir şeyi tekrar hatırladım.Hye Jin'le birlikte oracıkta ağlamak istedim.Söyledikleri beynimin içinde kafatasıma çarpıp durdu.

"Sen kimsin ki benim için?Sen beni asla,asla tanımayan,bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?"

"Sen beni hiç sevmedin ki Yoonoh.Bu nasıl bir şey biliyor musun?Yüzüne bakarken bir zamanlar gözünü kırpmadığın insan,sana bakarken seni dahi görmüyor."

Omzumda bir el hissedene kadar ağladığımın farkında değildim.Youngho beni oradan alıp bahçeye indirdiğinde bankta ikimiz bi süre sessizce oturduk.Hye Jin'i düşündüm.Yaptığı şey her türlü yanlıştı ama görmüştüm.Onda kendimi az da olsa görmüştüm.

'Niye ağlıyorsun?'diye sormuştu Youngho.Omuz silkmiştim.Anlatamıyordum.'Yoksa sende Hye Jin'den mi hoşlanıyorsun?'diye sorduğunda o anki halime tezatla gülmüştüm.

Youngho seni sevdiğimi biliyordu.O bilmediğim şeyleri de biliyordu.Kapalı bir kutu gibiydi.İçi ilgi çekebilecek,türlü şeylerle doluydu.O sadece bi arkadaş değildi benim için ve konuşmamız için sözcüklere ihtiyacımız da yoktu.

Kelime dahi etmememe rağmen o bilirdi ne olduğunu.Ve hiç konuşmazdı bunun hakkında.Bu beni hiçbir zaman rahatsız etmedi.

"Kendin nereye koyacağını bilmiyorsun değil mi?Bu yapbozun bi parçası değilmişsin gibi."dedi.Kafamı sallayıp omuzuna kafamı koyduğumda gülümsediğini hissettim.

"Düzelecektir.Sadece bazı şeyleri zamana bırak."demişti o gün hava bozmadan önce.Ben de zamana bırakmıştım birkaç şeyi ama bir daha bulamadım. Daha çok tutunduğum şeylerin beni bırakmasını sağladı zaman.