Reliquia ◇ Jung Jaehyun

1.7

Üniversiteye gitmeyeceğim demiştim değil mi?Bil bakalım
ne oldu.

Teyzem itiraz istemeden üniversiteye gideceğime karar vermişti.İyi olacağını söylemişti.Dondurttuğumu sandığım okula gidiyordum.

Gitmeden önce seni konuşup o gece videomuzu çektiğini,birlikte güzel göründüğümüzü söylemişti.

Gülüp geçiştirmiştim.Nefes alırken bir şeyler batmıştı ama içime.Videoyu izlemek isteyip gizlice kendi telefonuma atmıştım.Bana neler yaptırıyorsun,bunun farkında bile değilsin.

İyi şeyler de oluyordu.Teyzem sabah değil akşam haberlerinde spikerlik yapmaya başlamıştı.Sen ve Youngho aynı odada kalıyordunuz.Aynı çalışma takımındaydınız.

Sıcak bir cuma akşamında otobüsten inip direk yurduma gitmiştim.Eşyalarımı yerleştirmiş,yurdu gezip çoğu şeyi hallettikten sonra dağılmış yatağıma kendimi atmıştım.Her şey ne kadar çabuk gerçekleşmişti değil mi?

Kendimi o mahallenin dışında düşünmemiştim hiç.Hep o mahallede,hep seninle ve o evde...
Kendimi kendim gibi hissedemiyordum.Sanki üstümde derimle bütünleşmiş bi tabaka vardı.Koşa koşa eve gitmek istemiştim o an ve bunun gibi sürüsüyle düşünce beynimi yokluyordu.

Alışacaktım.Herkes gibi..Çocuk gibi içimde bir ağlama isteği vardı.O gece oda arkadaşım gelmedi.Saat ikiden sonra beklemeyi bırakıp yatmıştım ama uyuyamamıştım.

Derslerim başladığında çoğu insan az çok birbirini tanıyordu,kimsenin dikkatini çekmeden sıvışmıştım aralarına.Kimse benim ilk hafta gelmediğimi anlamamıştı.Herkesle anlaşmaya çalışıyordum ve bu konuda sıra arkadaşım Haeun'un büyük katkısı vardı.Uyumlu ve hoşgörülü bi insandı.

Oda arkadaşım ise onunla tanıştıktan tam 1 ay sonra benim yurttan atılmama neden oldu.Açıkçası en başından beri biraz korkutucu ve tuhaf biriydi.Okuduğu bölümde 3.sınıftı ama 6.senesiydi.

Fazla konuşmazdı ve yurtta genellikle haftada 4 gün kalırdı.Bi gece kapının hayvan gibi çalınmasına uyandım.Polisler odama dalmış bir şey arıyorlardı.Diğer odadaki kızları polislerin arkasında görebiliyordum fısıldaşıyorlardı.Kendimi daha sonra polis merkezinde bulmuştum.

Siyasi olaylara karışmaktan bahsediyorlardı,odada bir şeyler bulmuşlardı ama istedikleri yoktu.Silah belki de başka bir şey olabilir diye düşündüm.Suçsuzdum ve beni şahsi olarak suçlamaları adına bir şey yoktu.Oda arkadaşım da geldiğinde soğukkanlılıkla benden özür dilemiş,hiç bi işlem yapılmadan buradan çıkacağımı söylemişti.

Öyle de oldu.Ama yurttan atılmıştım.Böyle bi kural yoktu.Suç kaydım da..Bavullarımı zemin kattaki temizlik malzemelerinin koyulduğu kabinden aldım.Öfke ve hayal kırıklığı içimde karışırken teyzem çoktan yanıma gelmişti.Ağlamıştım.Daha sonra ağlarken kendime acıyıp bu sefer de neden bu hallere düştüm deyip ağlamaya başlamıştım.

Teyzem 'Her şey iyiye gidecek' demişti oradan ayrılırken.Bir şeyler iyiye gidiyordu ama ben iyinin tam anlamıyla zıttıydım.Çoğu şey iyiye  gidiyordu ama bana gelen yoktu,iyiye giderken benden uzağa doğru gidiyorlardı.