Eğer annem gözlerimin önünde acı çektirilerek öldürülmüş olmasaydı kesinlikle bu genç kadın -yaşını hesaba katmıyorum bile- annem derdim. Ben transa geçmiş gibi karşımdaki kadına bakarken - kadın diyorum ama yaşı küçük en fazla 19 falan- o benim yüzüme boş boş baktı.
Sonra benden bi tepki alamayınca yavaşça yanıma yaklaştı. Hareketlerini takip ediyordum ama sanki transa girmiş gibi hareket edemiyodum. Onu annem gibi görüyodum. Elini yüzümün önünde sallayınca kokusunu derince soludum. Kokusu bile anneme benziyordu.
Elini indirecekken hızla yakalayıp onu kendime çektim. Ellerimi beline yerleştirip sımsıkı sarıldım. Elimde olmadan sayıklıyodum annemi. O kadar özlemiştim ki onu. Acı içinde bağırışı, ama yine bile beni teselli edişi gözümün önünden gitmiyordu. İstemsizce gözlerim doldu ama hemen geri gönderdim. Bu kızı kaybetmiyicem.
Kız bende kurtulmaya çalışıyodu. Ama onu sanki hiç bir almaya dalmışım gibi sarmalamıştım. Annem boynunu öpülmesini severdi hiç yanağını öptürmezdi. Hatta gelen kadın misafirlerle de bu yüzden sadece tokalaşırdı onlarla. Sert bi öpücük kondurdum boynuna bu küçük kadının annem olmadığını bildiğim halde.
Tekrar debelenmeye başladı. Ama benim 'anne' diye sayıkladığımı duymuş olmalı ki bana sarıldı. Bende heyecanla ona daha sıkı sarıldım. Nefes alamadığını söyleyince hızla geri çekildim. Bişey oldumu diye kontrol edip lafı ağzımda gevelemeye başladım:Pardon... Ben...ben sözleşmeyi getireyim. Dedim ve koşar adım salondan ayrıldım.
Yukarı çalışma odama girdim. Aslında sözleşme falan yoktu. Ama onu elimden kimse alamamalı. Hızla bilgisayarın başına geçip sözleşme hazırladım.
Kesinlikle bu sözleşmeyle onu elimden kimse alamazdı. Hızla aşağı inmeye başladım.
Salona girdiğimde can küçük kadınımın boynuna sarılmış duruyodu: Noluyo? dediğimde küçük kadınım bana döndü. Sonra kahkaha atmaya başladı. Ben kaşalrımı çatmış ona bakarken, can kafasını kaldırıp: Anne sen hiç gıdıkkanmazdın. Dedi.
Sanırım huylanıyodu boynundan. Bana dönüp yardım bakışı yollayınca cana dönüp: Bu abka bizim annemiz değil küçük bey, senini bakıcın. Dedim.
Can büyük bi ciddiyetle kafasını sallayıp: Annadım, o zaman benilm sevgilim olursun olurmu? Dedi. Ben kaşlarımı çatmış ona bakarken küçük kadınımda benden farksız değildi.
Küçük kadınım onun dediklerini kabul edince sanırım küçük kardeşimden onu kıskandım. Can tekrar boynunu öpünce kıkırdayarak : ama huylanıyorum sevgilim. Dedi
Bana demeliydi sevgilim diye. Neyse noluyo ya odaha çok küçük bi çocuk gerçekten sevgilisi değil ya.
TEKRAR GELİCEM 😘
BU ARADA YENİ KİTAP YAZMAYI DÜŞÜNÜYORUM 😊😊
