11

147 6 2
                                    



"Are you in love with Taehyung?"

Jimin asked out of nowhere. We were walking on the corridor on our way for our next subject.

Alam kong may ideya na si Jimin sa tunay na nararamdaman ko. Ayaw ko na ring lokohin pa ang sarili ko at maging in denial sa katotohanan.

"Please, Jimin. Wag ngayon." I said while patting the back of my head. Handa naman akong umamin pero wag sana ngayon.

I've been exhausted this past few days. Due to acads, Jimin's confession and of course, Taehyung.

"You don't call me Chim anymore while you started calling V by his real name. Now tell me, Jessie, ano ba talaga ako sayo?"

"Jim...in" I uttered his name as I fell down on the cold hard ground.







********************
"Doc, is my daughter alright?"

"She's fine, madame. We checked her vitals, sadly her body temperature is not going down. She needs another 2 days of rest then we can allow her to go home."

Unti unti kong ginalaw ang mga kamay ko, sunod ang pagdilat ng aking mga mata. Nasisilaw man sa liwanag ay tiningnan ko ang paligid.

Masakit man ang ulo ko at mabigat ang katawan ay di ko iyon inalintana. Hinahanap siya ng mga mata ko.

"Mom."

"Jessie." My mom sobbed.

"Ma, bakit ako-." Niyakap ako ni mama.

"Shhh. Mommy's here. Kung alam ko lang na maoover work ka dito sa Big Hit U, hindi ka na sana namin pinilit ni daddy mo."

Inilibot ko ang paningin ko at nakita si Meg at ang buong Bangtan maliban kay Taehyung. Ang talagang hinahanap ng puso ko.

"Ma, kilala mo na ba sila?"

"Yes, Jessie. It was this cute little guy who called me."

"Tita!" Pagmamaktol naman ni Jimin.

"Hahaha. Anyway, you can have your lunch na my babies. Use my card, ibalik nyo na lang sa secretary ko." My mom said and handed her card to Jin.

Tuwang tuwa naman na nagsitalon ang Bangtan pati na rin si Meg at tuluyan na silang nagpaalam.

Pagkalabas na pagkalabas nila ay umupo si mama sa kama ko para kausapin ako.

"Anak, is Taehyung your boyfriend?"

Nanlaki ang mata ko sa tanong ni Mama. "Ma, no! Hindi."

"Impossible yun." Mahina ko pang dagdag.

Hinaplos ni mama ang likod ko."It was him who stayed overnight for 2 days. Jessie, you're unconscious for 2 straight days. I was worried sick and so he is. Kaya akala ko boyfriend mo siya."

Tila may sumibol sa puso ko. Kasiyahan.

"Where is he, ma?"

"Pinauwi ko muna, I'm sure he's tired too. Babalik naman daw siya."

I was about to say something to mama when someone knocked on the door.

It's Jimin.

"Uhm tita..."

"I'll leave you two alone." My mom smiled at us and went out.

"How are you feeling?"

"Thank you, Chim."

"Hah! Chim na ulit, ha? Hahah." He said while eye smiling at me.

"I'm so sorry."

"Honestly, Jessie, it wasn't okay. I lost."








JIMIN's POV

"Hello? Uhm tita, Jess' mom?"

"Yeah it's me, who are you? Why do have my daughter's phone?"

"Uhm this is Jimin Park, Jessie's friend. I'm here to say that your daughter is confined at KSJ Medical Center."

"What? Bakit siya nandyan?"

"Exhaustion, tita. Don't worry, she's okay na po. I'm just here to inform you."

"Okay thank you, Jimin." Her mother hanged up the phone.

Binalik ko ang pansin ko kay Jessie na ngayon ay mahimbing na natutulog. Bigla namang bumukas ang pintuan at iniluwa non si Taehyung.

"What happened to her?!"

"None of your bus-."

"She's my damn business, Jimin."

Napaigting ang panga ko sa sinabi ni Taehyung. Hindi ko alam kung bakit ginagawa niya ang mga bagay na 'to kay Jessie, kung bakit siya biglang pumasok sa eksena.

"Stay away from her, Taehyung." Mariin kong sabi sakanya.

"I can't. I need her."

"Taehyung-ah!"

"I'm sorry. I'm sorry, Jimin." Tears fell down on his cheek as he said he's sorry.

I was about to hold his collar and punch him ng mabaling ang tingin naming dalawa kay Jessie na mahimbing na natutulog.

"Tae. Tae-hyung." Mahinang usal niya.


Akala ko magsisimula pa lang ang laban ngunit hindi pala. Matagal nang tapos. Matagal na akong talo.

Hold Me TightDonde viven las historias. Descúbrelo ahora