Tuldukuwit

✎ Nak, Kumusta Ka?

"Nak, kumustang pag-aaral mo diyan?

'Wag kang magpapagutom ha,

mag-ingat ka anak."

Tugon ng inay sa butihing anak,

na katumbas ay tiwala,

pag-aakala,

na sa dulo ng bahaghari

ay may matatagpuang tagumpay.

"Nak, kumustang pag-aaral mo diyan?

Bukas na lang ako magpapadala ha,

mag-ingat ka anak."

Tugon ng inay sa butihing anak,

na may halong pagkalungkot,

pangangamba,

di nakadelihensya,

mahina ang kita,

baka magutom ang anak niya.

"Nak, kumustang pag-aaral mo diyan?

Kaya pa? Alam ko kaya mo yan,

mag-ingat ka anak."

Tugon ng inay sa butihing anak,

na may halong saya,

pagkakatuwa,

dahil ayon sa kanyang anak,

pasado na naman daw siya.

Pero bakit?

Binalewala mo

ang mga pagsisikap

ng mga magulang mo

para lang sa'yo,

para lang makapag-aral

ang

kanilang

butihin

sanang

anak.

Di mo ba alam

na sa bawat butil ng bigas

na kinakain mo,

katumbas ay bawat patak

ng kanilang pawis,

sa pagbabanat nila ng buto?

Para lang sa'yo!

Mahirap.

Oo, mahirap.

Pero ginagawa nila

ang kanilang tungkulin

bilang mga magulang mo.

Sana mapagtanto mo,

kaya nilang mag-ulam ng asin,

kaya nilang malipasan ng gutom,

'wag lang ikaw!

Ilang putik at lubak sa daan

ang kaya nilang lakarin,

para lang maihatid ka

sa naka-aspaltong kinabukasan.

Pero pinili mo pa ring magbulakbol!

Pinili mo ang pag-oovernight

sa internetan,

sa halip ay pagtuunan ng pansin

ang bagsak-bagsak mong exams?

Ang kapal naman ng mukha mo!

Humihingi ka pa rin ng pera.

Para saan?

Pang-enroll?

Pangrenta?

Pang-allowance?

E, di ka naman pumapasok sa eskwela,

di ka na naman nag-aaral, di ba?

Ilang sem na nga ba?

Ilang taon na ba?

Hanggang kailan mo ba balak lokohin

ang mga magulang mo?

Hanggang kailan mo ba balak lokohin

ang sarili mo?