not over you; james mcvey

• T E N •

'Wacht, wat?' Met een raar gevoel in mijn onderbuik spring ik op. Emmy en Nils kijken me vragen aan, en ik zet de telefoon op de luidspreker.

'Nou, ik heb ene James op de wc gevonden, en zijn telefoon heeft geen wachtwoord, dus heb ik zijn laatst gebelde nummer gebeld', zegt de  mannenstem. Emmy hapt naar adem en kijkt geschokt.

'Oh, shit. Wat is er gebeurd dan?' Ik wil het niet toegeven, maar ik begin in de stressmodus te schieten. 'Hij heeft gewoon te veel gezopen. Hij is out gegaan. Ik denk dat je hem moet komen ophalen, anders ligt hij hier morgen nog.' 

'Eh, oke?' Ik klem mijn kaken op elkaar, in de hoop dat de stress in mijn buik minder word, wat niet gebeurt. 'Waar is hij?' 'Wacht, ik sms je het adres, oke?', zegt de stem. 'Ja, is goed. Ik kom er zo snel mogelijk aan.'

'Holy fuck', Zegt Nils, nog steeds met zijn arm om Emmy heen. 'Hij heeft zich lopen bezatten omdat hij niet over je heen is', zegt Emmy met een serieus gezicht. 'Nee, dat kan toch niet?' 'Oh, kom op, Court. Hij zag jou weer, na al die maanden. Hij belde je, maar jij nam niet niet op. Hij is verdrietig geworden. Liep een bar in.' 

'Wat moet ik doen?', vraag ik, terwijl ik weer op het bankje ga zitten, met mijn hoofd in mijn handen. 'Je kunt die ene vriendin van je bellen, Rosa. Die is toch het vriendinnetje van één van zijn vrienden?', stelt Nils voor. 'Nee,' Breng Emmy ertegenin. 'Ik vind dat je zelf moet gaan, Courtney. Hij belde jóú, hij heeft je nodig.'

'Denk je?' 'Ja. En buiten dat, jullie hebben nogal wat te bespreken.' Ik knik langzaam. 'Oke, ik ga.'

Twintig stressvolle minuten later, als we eindelijk weer op de grond staan, zeg ik Nils en Emmy gedag, en begin naar het adres te lopen dat me is doorgestuurd. het is maar twee straten verderop.

Als ik achterom kijk om voor een laatste keer te zwaaien, zie ik dat Nils zijn arm nog steeds om Emmy heen heeft geslagen. Ik zweer het je, die twee krijgen wat, na deze dagen.

Ik loop snel de route die google maps aangeeft, en doe mijn best mijn angst te onderdrukken. Het is s'avonds laat, en ik loop alleen door Londen om mijn dronken ex op te halen uit een bar. Eigenlijk weet ik niet waar ik banger voor ben, James zien, of het alleen door Londen lopen.

Een paar minuten later sta ik voor het goede adres. Het is een pub. Gelukkig staat er een beveiliger bij de deur, zodat ik niet in mijn eentje naar binnen hoef te gaan om de wc te zoeken. 

'Hallo', begin ik. De beveiliger kijkt op. 'Ik kom, ehh, mijn ex ophalen? Hij zou hier buiten westen op de wc liggen?' De man lacht. 'Weet hij al dat hij je ex is?'

 Ik word rood, maar de man praat verder. 'Ga naar binnen, rechts achterin is de wc.' 'Bedankt.' Ik loop de pub binnen, waar het aangenaam warm is na de winterlucht van buiten. Ik loop naar de mannen-wc, die ik aarzelend instap.

'James?' Een zachte kreun uit het achterste hokje bevestigt dat James zich hier inderdaad bevindt. Als ik het laatste hokje open, slaat de geur van kots me in het gezicht. Daar, op de grond, ligt James. Er zit opgedroogde kots op zijn wang.

'Jezus, James.' Zeg ik, mijn mond en neus bedekkend met mijn hand, tegen de geur. Hij reageert niet. Ik besluit zijn gezicht even schoon te maken met een WC-papiertje, en dan schud ik hem door elkaar. Eindelijk opent hij zijn ogen.

'Courtney?' Zijn stem klinkt wazig. 'Kom, we moeten hier weg.' Ik hijs hem zo goed als het gaat omhoog, en laat hem op mijn schouder leunen als hij wankelend met me mee naar buiten loopt. 'Courtney, ik heb een fout gemaakt...' 'Jaja, laten we nou maar gewoon naar huis gaan, James.' Ik heb geen behoefte om dit soort gesprekken te voeren op dit moment.

Ik krijg hem zonder heel veel moeite in een taxi, en geef het adres van zijn appartement door. Nu maar hopen dat hij niet verhuist is.

James valt om als we in de lift staan, maar uiteindelijk zijn we in zijn appartement. De  vertrouwde geur die er hang, zíjn geur, maakt me verdrietig. 

Ik leg James in bed en doe zijn schoenen uit. Dan sla ik het dekbed over hem heen. 'James, ik ga nu, oke?', zeg ik, van het bed wegstappend. 'Nee. Blijf.' Zijn stem klinkt smekend, maar ook dronken.

'Ik ben hier met school. Ik kan niet zo maar de hele nacht wegblijven.' 'Alsjeblieft?' Ik slaak een zucht, en hij opent één oog, waar hij me mee aankijkt. Fuck, ik was vergeten hoe mooi zijn ogen waren. Vroeger kon ik die ogen ook niks weigeren.

'Court? Wil je alsjeblieft naast me komen liggen?' Met een zucht geef ik toe, en laat ik me naast hem op het bed zakken. Gelijk slaat hij zijn arm om me heen. Het voelt fijn.

God, ik ben zó niet over hem heen.

---

Bij dit hoofdstuk heb ik ook weer hulp gekregen van jetblackrosa ja ik hoop dat dit goede creds zijn

Morgen is het bijna vrijdag

Yes