• E L E V E N •

107 8 23
                                    

'Courtney?' James trekt me dichter tegen zich aan. 'Ja?' Mijn stem klinkt verschrikkelijk schor, alsof ik zo kan gaan huilen.

'Je hebt me verteld dat je vijf katten had, heb je die nog steeds?' Ik knik. 'Nog steeds, alle vijf',zeg ik zacht.

'Ik heb je gemist.' 'Je bent dronken, James',zeg ik en zucht. Met een hand wrijf ik de tranen weg. 'Niet meer zo heel erg',zegt hij.

'Je kon nog niet eens recht staan',mompel ik. 'Dat kan jij ook niet',zegt hij, mij herinnerend aan de keren dat ik viel.

Ik ben iemand die nogal vaak valt. 'Doe je nog steeds toneel?' 'Ja. We hebben binnenkort een uitvoering',zeg ik.

'Mag ik komen kijken?' 'Je bent dronken, James. Je zult straks wakker worden en denken van waarom ligt zij in mijn bed',mompel ik.

James mompelt wat en drukt een kus op mijn haren. Zonder al te veel geluid te maken, hap ik naar adem.

James ademhaling verandert en ik denk dat hij slaapt. Ik haal voorzichtig mijn telefoon uit mijn broekzak en stuur Emmy een bericht over dat ik bij James blijf en dat ik het nog allemaal wel uitleg.

Ik leg mijn telefoon op het nachtkastje en sluit mijn ogen. Ik voel hoe James me weer tegen zicht trekt.

Ik ben nooit een moeilijke slaper geweest. Met dat in gedachten val ik in slaap.

☆☆☆

Ik word wakker door een zachte gil. 'Court, Courtney?' Ik draai me om en kijk recht in de ogen van James.

'Hebben we? Wat doe jij hier? Hebben wij iets gedaan?' Paniek klinkt er in zijn stem en ik schud mijn hoofd.

'Jij ging out en toen heb ik je geholpen',mompel ik en sluit mijn ogen weer. 'Oh',zegt James. 'Godver ik heb een kater.'

'Ik ook',zeg ik en strek mijn benen. 'Auw',zegt James. 'Oh sorry.' 'Maar je drinkt niet, hoe kan je dan een kater hebben?'

'Inside joke van Nils en mij',zeg ik en rol uit bed. 'Wat ga je doen?' Ik haal mijn schouders op. 'Terug naar het hotel',mompel ik.

'Je bent niet veranderd',zegt James en ik haal mijn schouders op. In mijn ogen ben ik heel erg veranderd. Ik zucht diep en pak mijn telefoon van het nachtkastje.

Ik check mijn telefoon, en zie dat ik een paar berichtjes heb van Emmy, die me succes wensen. Ik voel de ogen van James op me branden, alsof het lasers zijn.

Daarnaast heb ik er ook een paar van Rosa, die vraagt of ik nog langskom. Snel stuur ik een berichtje terug dat me dat heel leuk lijkt. James staat op uit het bed. 'Ik ga, eh, even pijnstillers innemen enzo.' 'Oh, ja, succes.' Ik kijk hem expres niet aan.

Ik hoor zijn voetstappen en dan de deur van de badkamer die open en dichtgaat.

Wat ongemakkelijk loop ik door het vertrouwde appartement naar de keuken om een glas water te pakken. Ik heb ook verschrikkelijke honger, maar voel me niet comfortabel genoeg om zomaar de koelkast open te trekken.

Ik kijk naar een paar foto's die aan de muur hangen. Ik zie James met zijn familie, een foto van hem en de band, en tot mijn verbazing, een foto waar ik ook op sta.

Ik en James, op de bank van zijn appartement. Hij kijkt glimlachend naar mij, terwijl ik de camera inkijk en een hap neem van een stuk pizza. Dit was mijn favoriete foto van ons.

Ik veeg een traan van mijn wang en neem een slok water, omdat mijn keel opeens rasperig en droog aanvoelt. 'Er is veel veranderd.' De stem van James achter me doet me opschrikken.

'Ja,' beaam ik, 'en soms vraag ik me af hoe het zou zijn als...' Het lukt me niet om mijn zin af te maken.

Er valt een stilte, waarin ik me niet omdraai, maar naar de foto blijf staren, omdat dat waarschijnlijk minder pijnlijk is dan hem in de ogen kijken.

'Hoe het zou zijn als?' Dringt James aan. Opeens word ik overspoelt met de behoefte om hier weg te zijn. Weg van hem, weg van deze foto, weg uit Londen. Ik wil gewoon naar huis.

'Het spijt me.' Zeg ik tegen James, niet in staat mijn gesnik binnen te houden, terwijl ik me snel omdraai en mijn halfvolle glas water op een ladekast zet. 'Ik moet gaan.' Ik ruk mijn jas van de kapstok en ren halsoverkop het appartement uit.

Ik merk twee straten verderop pas dat mijn telefoon niet in mijn broekzak zit.

---
E

igenlijk is dit boek half ft. jetblackrosa oeps

W E E K E N D


not over you; james mcveyWhere stories live. Discover now