• T H I R T E E N •

100 7 0
                                    

Vier weken later, het was vier weken later sinds dat ik James heb leren kennen. We hebben nummer uitgewisseld en mijn gevoelens zijn nog erger geworden dan dat ze al waren.

Het ging verschrikkelijk snel, maar was het niet dat je elke kans in je leven moest grijpen?

Het was zondag en ik had ingebroken in Rosa's huis, het was misschien niet slim, maar ze had mij de sleutel gegeven.

Ik was gestand in Londen, alweer. Deze keer niet vanwege dat ik de laaste trein miste, maar vanwege een heftige storm die over Engeland raasde.

Ik was de kelderkast ingelopen, om eten te zoeken. Vanaf de gang hoorde ik stemmen dichterbij komen. Ik gooide de deur open en zag Rosa, samen met Bradley en James staan.

'Holy fucking hell. Wat doe jij hier?' Rosa keek me schrokken aan. 'Alle treinen zijn geannuleerd door de storm',zei ik. 'En je had me de sleutel gegeven.'

'Court, wat is dat op je hoofd?' Bradley wees naar de pleister en het verband op mijn hoofd. 'Op weg naar het huis van Rosa, ben ik aangerand door een tak',zei ik. 'Maar iemand heeft me geholpen.'

Rosa liep op me af en gaf me een knuffel. 'Je mag hier blijven slapen.' 'Daar had ik op gerekend ja.' James keek me aan en ik glimlachte.

Later die avond stond ik op de badkamer. Opeens vloog de deur open en James keek me verschrikt aan. 'Vandaag is de dag dat ik mensen laat schrikken',mompelde ik.

'Sorry, sorry, sorry. Ik wist niet dat je hier was',zei hij en wilde de deur dicht doen. 'Je mag er wel bij komen staan, ik ben toch al bijna klaar',zei ik en gaapte.

'Ik leef samen met mijn vader, moeder en vijf katten. Ik ben niet gewend om de deur op slot te doen.' James grinnikte en kwam naast me staan.

'Ik ben echt klein. Ze zeggen dat Brad klein is, maar als ik naast hem sta',zei ik en maakte mijn zin niet af.

'Ik vind het schattig',zei James en mijn wangen werden rood. 'Moet ik mijn tanden poetsen, of heeft Rosa nog eten denk je?'

James haalde zijn schouders op. 'Ze wilden een film kijken. Meestal doen ze dat met popcorn',zei hij en ik knikte.

'Ik eet eigenlijk alleen chips bij een film',zei ik. 'Dan ga je maar popcorn leren eten',zei hij en trok me mee naar beneden. 'Courtney beweert dat ze geen popcorn eet.'

Bradley lachte. 'Dat doet ze inderdaad niet.' Net toen ik iets wilde zeggen, ging mijn telefoon.

'Met Courtney Wilson?' Ik nam afstand van James en leunde tegen de eettafel. 'Court, waar ben je?'

'Londen. Ik ben veilig nu',zei ik. 'Nils, waarom zeg jij jouw naam nooit?' 'Is te veel moeite, maar ik wilde gewoon even weten of je veilig was. Normaal was je al thuis',zei hij en ik begon te glimlachen.

'Ik weet niet hoe ik thuis ga komen, maar ik kom thuis. Ik wil naar school morgen. Damn, dit klinkt raar',zei ik en lachte. 'Als het niet gaat, gaat het niet. Ik zal voor je hopen',zei Nils.

'Is goed, maar ik ga. Ze willen een film kijken, met popcorn',zei ik en Nils schoot in de lach. Ik zei hem gedag en hing op.

'James brengt je morgen naar huis.' Rosa keek me aan en ik moest even beseffen wat ze zei. 'Er zullen geen treinen rijden, Courtney.'

Ik knikte, wetend dat ze gelijk had. Ik zuchtte diep. 'Hey, het komt goed. Ik breng je thuis morgen.' James keek me glimlachend aan en ik glimlachte terug.

'Ja en nu popcorn.'

☆☆☆

Na een onrustige, slapeloze nacht was het dan eindelijk morgen. Ik had niet veel geslapen. 'Klaar om te gaan?' Rosa keek me aan en ik knikte.

James was de auto bij zijn appartement halen. 'We moeten wel echt zo gaan',zei ik en gaf Rosa een knuffel.

'Goede terug reis en ik zie je snel weer',zei ze en ik slikte. 'Tot snel.'

Ik liep het appartement uit en zwaaide naar Rosa, waardoor ik tegen de container aan viel.

Rosa en James schoten in de lach. 'Waar woon je Court?' Ik stapte in de auto. 'Windsor Road 24, Worthing',zei ik en James typte het in op de tomtom. Ik zwaaide nog een keer naar Rosa en ze stak haar duimen op.

De reis duurde verbazendwekkend kort. Waarschijnlijk lag het aan mijn gevoel. James stopte de auto voor het wel bekende huis en stapte uit.

Hij opende deur en ik lachte. 'Wacht, Courtney',zei hij en pakte mijn hand vast toen ik uitstapte.

'Ik ken je nu vier weken en dit gaat verschrikkelijk snel, maar ik wil het toch vragen, voordat iemand anders het doet',zei hij en keek me aan.

'Wil je mijn vriendin zijn?'

'Ja.'

---

JOURTNEYY

YESSS

Mijn telefoon viel uit mijn handen en ik was zo van what

Willen jullie 20Hilda02 volgen? Ze heeft en gaat hele coole verhalen maken en ze is lief dus ja

:)

not over you; james mcveyOù les histoires vivent. Découvrez maintenant