not over you; james mcvey

• S E V E N T E E N •

Het regende toen ik uit de trein stapte. Ik zuchtte diep. Ik wist wat er ging komen, ik kon er niet onder uit. Ik zou nu gelijk de trein terug naar Worthing kunnen pakken, maar iets in mij hield dat tegen.

Ik liep naar het metrostation, niet wetend welke metro ik zou moeten hebben. Ik opende het gesprek van James en mij. Ik scrolde naar boven en de herinneringen kwamen terug.

James en ik daten al een paar maanden, maar hij liep ergens tegen aan en eigenlijk deed ik dat ook. Onbewust zat ik er mee.

Alles ging veel te snel. Ik kende hem nog niet eens een jaar. James wilde me beschermen tegen de haat op social media, ook al gebruikte ik het niet zo vaak.

Ergens diep van binnen werkte het niet. James wilde me zien, anders leek hij zo'n eikel. Vandaar dat ik op weg was naar zijn appartement.

Eindelijk had ik de goede metro gevonden en zag dat ik twaalf minuten moest wachten. Het maakte me niet uit.

Vroeg of laat kwam ik toch bij James uit. James stuurde me een bericht of ik er al bijna was. Hij had chocolade melk klaar staan.

Ik stuurde terug dat ik wachtte op de metro, die ik schijnbaar net had gemist. James zei dat hij me kon ophalen, maar dat ik dan nog langer zou moeten wachten.

Ik zei dat ik het prima vond om te wachten op de metro. Ook al was het koud. De kou en de regen hielden me rustig.

Ik stond op toen de metro het station in rolde. Ik haalde een hand door mijn haren en stapte in. Ik wist precies waar ik uit moest stappen.

Niet lang daarna was de metro op de plaats waar ik moest zijn. James woonde drie minuten lopen van het station af. Ik stapte uit en checkte uit op het station.

Stevig stapte ik door, het was harder gaan regenen. Ik pakte google maps er bij en zag dat ik er bijna was. Ik zuchtte diep. Tranen sprongen in mijn ogen.

Ik belde aan en bijna gelijk werd de deur open gedaan. Ik werd in een knuffel getrokken en een snik verliet mijn luchtwegen. Heel gezond klonk het niet.

'Het is goed',mompelde ik. 'Het is goed zo, James.' James begeleidde me mee naar de woonkamer en ik ging op de bank zitten.

'Als ik je nu zo zie, Courtney. Wil ik je helemaal niet achter laten',zei hij en keek me aan. Ik schudde mijn hoofd.

'Nee, James. Het is goed. Maak je niet druk. Ik kom er wel weer over heen. Echt waar. Jij hebt je tour, het is beter zo, James. Echt waar',zei ik en keek hem aan.

'Alleen als je mij belooft dat je er over heen komt en iemand anders vindt',zei James. 'Of probeert.' Ik knikte. 'Ik kom er over heen.'

Grootste leugen die ik ooit heb verteld.

'Dan ga ik maar weer.' Ongemakkelijk schoof ik met mijn voeten over het kleed. 'Ik moet nog naar opa en oma.'

'Ik kan je wel brengen naar het station',zei hij en ik schudde mijn hoofd. 'Ik loop wel',zei ik. James leek er akkoord mee te gaan en ik maakte aanstalte om naar de voordeur te lopen.

'Wacht, voordat we definitief over zijn',zei hij en drukte snel zijn lippen op die van mij.

"No matter what I say, I'm not over you."

---

IS DIT HET EINDE? IS DIT HET EINDE NIET?

WIE WEET, WIE ZIET.

IK BEN EEN RIJMER OF EEN OVERDRIJVER

POËZIE IS NIKS VOOR MIJ EN ER RIJMT NIKS OP POËZIE

DOEI

Omdat jetblackrosa niet wist of ik moest updaten