“Sizleri korku, açlık, mal, can ve ürün kaybı gibi afetlerle mutlaka deneriz. Sabredenleri müjdele.” (Bakara, 155)
Şöyle dönüp bir bakalım hayatımıza. Eksilen bir şeyler var değil mi? Malın eksiliyor hayatından. Ansızın fakirleşiyorsun. Hiç beklemiyordun oysa ki. Ya da sevdiklerin… Hayatının belli bir döneminde yanındalar. Beraber gülüp eğleniyorsunuz. Sevincini de kederini de onlarla paylaşıyorsun. Ama birlikteliğinize verilen müddet bittiğinde sevdiklerinin yokluğunun kederini paylaşıyorsun kendinle.
Sıkıntılar çekiyorsun. “Yine mi ben?” diye sormadan edemiyorsun. Hoş kime sorduğun belli değil. Yüce Allah’a soramazsın bu soruyu çünkü cevabını biliyorsun ve isyana düşmekten korkuyorsun. Bildiğin cevabı tekrar hatırlatmak istiyorum sana.
Evet yine sen.
Çünkü sen de imtihan için gönderilen insanlardan birisin. Hani hep kullanılan bir söz vardır ya:
‘her şey insan için’.
Bu söze aittir değil mi kederler, hüzünler, telaşlar, kayıplar, ölümler?
Bunlar insana ait olduğu gibi sabır da insana aittir. Her şey insan içinse sabır da insan için. Rabbimiz buyurmuş ayetinde
“Sabredenleri müjdele…”
Demek ki sıkıntılar bizim için yaratılmışsa, sabır da bizim için yaratılmış. Sabrın sonunda elde edeceğimiz sevinç ve neşe de bizim için yaratılmış.
Rabbimiz bize yol göstermek için sıkıntıyla sabrı aynı ayette zikretmiş. Demek ki sıkıntının çaresi sabretmek. Unutmak, alışmak, beklemek, kendini yıpratmak, kabullenmemek değil sıkıntının çaresi.
Sabretmek.
Çünkü sabretmek sadece Allah’tan beklemek demek. Sabretmek sadece Allah için yapılan bir ibadet. Sabretmek en ihlaslı ibadetlerden biri belki de. Allah’ın seni gördüğünü bildiğin için kayıplarına, hüzünlerine sahip çıkıyorsun ve kucak açıyorsun onlara. Bunlar Allah’tan geldi diye kalbini açıyorsun ve misafirperverliğin en güzelini yapıyorsun onlara. Çünkü misafirlerini sana gönderen senin için çok değerli değil mi?
Biricik Rabbin.
Vazgeçilmezin. İnşirah sebebin. O halde sabretmeyi şöyle yeniden bir düşünelim. Sabretmek Allah için beklemek, Allah’ın kararına saygı duymak demek. Sıkıntılarla mutlaka denenecektik ve denendik!
Öyleyse müjdelenenlerden de olalım.
Sabredelim, müjdelerin en güzeline layık olalım… İnşallah.
Hasibe Barlas
