Polaroid × Camren

X

- No dobra, dawaj. - strzelam palcami, poruszając ramionami, jakbym miała zaraz wejść na ring i rozpocząć z kimś morderczą walkę, przez co dziewczyna naprzeciwko mnie nie może powstrzymać się od uśmiechu - Odrobiłam zadnie domowe, pani profesor. Proszę sprawdzić.

Szczerzę się do niej głupio, a ta jedynie przewraca oczami i zaczyna wystawiać na próbę to, co do tej pory udało mi się nauczyć z podręcznika do języka migowego.

Dziewczyna powoli i starannie wykonuje każdy ruch, a ja skupiam na niej całą moją uwagę i bardzo uważnie obserwuję ruch jej rąk, wypowiadając na głos słowa, które z trudem rozszyfrowuję.

- Masz. - mówię głośno i wyraźnie, poważnym tonem, przyciągając tym spojrzenia kilku przypadkowych klientów.

- Ładne.

- Oczy.

Kobieta uśmiecha się lekko, a na jej policzkach pojawiają się soczyste rumieńce, gdy przytakuje mi głową na znak, że udało się i jednak coś zostało mi w głowie po tylu godzinach spędzonych na nauce tego wszystkiego.

- Wiedziałam, że dam radę! - rzucam głośno, ucieszona i dumna z siebie - W takim razie... może mała nagroda? - unoszę w górę jedną brew, na co ta spogląda na mnie pytającym wzrokiem.

- Cóż... - rozsiadam się wygodniej na moim krześle - Zrozumiem jeśli odmówisz i obiecuję, że się nie obrażę. - oblizuję usta, przygryzając delikatnie dolną wargę, bojąc się, iż moja prośba będzie zbyt nachalna - Czy mogłabym zobaczyć parę twoich zdjęć?

Na początku na jej ślicznej twarzy maluje się przerażenie, które jednak z sekundy na sekundę zmienia się w zaskoczenie, zdziwienie, aż na końcu ciekawość. Kamień spada mi z serca, gdy pomimo bardzo dokładnego oglądania jej miny, nie zauważam na jej twarzy ani grama złości, czy chociażby zirytowania.

Dziewczyna przytakuje.

* kto jest kim w tym ff? 😏 *