Rohan's POV
Palabas na sana ako, kaso hinanap ko pa yung isang partner nung suot kong slippers. Tinignan ko sa ilalim ng kama, at nandun nga. Nakita ko rin yung box na bigay sakin ni kuya.
"Ya, hurry ok?" sabi ni Tao bago lumabas ng pinto. I just gave him a nod tapos umupo ako sa dulo ng kama habang hawak yung box.
Binuksan ko yung box, tapos isang polaroid cam ang laman. Naghanap ako sa loob ng box kung may photo paper ba, kaso wala. Anong silbi neto diba? -_-
Naalala ko din yung paper bag na bigay ni Shumin hyung. Kinuha ko yun sa drawer, tapos pagtingin ko, 3packs ng 500 pieces ng photo paper ng polaroid. Wow. Di naman ako katulad ni Tao na sobrang adik magselca. -_-
But anyways, pinasok ko na sa box yung dalawang regalo na natanggap ko, saka ako lumabas.
"Sehun-ah, what do you want for breakfast?" sabi ni Kris hyung sakin.
"Anything but ramen, hyung." sabi ko tapos umupo sa dining table.
"How about you, guys? What do you want for breakfast? Hurry, we have to be at the venue in less than two hours!" sabi nya.
"Jjajangmyeon?" suggestion ni Tao. Lahat sila nag-agree, tapos nagsitinginan sila sakin.
"Are you fine with that?" tanong ni Kris hyung.
"He'll be fine. He'll eat whatever is served." sabi ni kuya bago pa man ako makapagsalita. Dahil sa sinabi niya, nagpaorder na si Kris hyung.
Nagsi-ayos ang nagsi-ligo na kami, tapos pinatawag kami ni Kris hyung nung dumating na yung delivery.
May dalawang upuan ang hindi pa nauupuan.
"Where are the two hyungs?" tanong ni Lay hyung.
"Lu hyung and Umin hyung?" si Tao naman ang nagtanong.
"Still taking a shower, I guess." sabi ko, tapos maya-maya dumating din sila. Si kuya nagpapatuyo pa ng buhok gamit yung towel.
"Hurry and let's eat. We have to get to the venue in a jiffy." sabi ni Kris hyung. Nagmadali kaming kumain. I think it's my first time eating this? Ewan. Basta, tapos dumiretso kami sa pag-aayos ng sarili bago nagsipuntahan sa van.
"Hyungs!" tawag ko sa attention nila. Lahat sila naglingunan sakin. Tinapat ko samin yung polaroid cam tapos nagpicture. Bumalik ako sa upuan ko tapos hinintay na lumabas yung photo paper, at hinintay yung pagtuyo ng ink. Di kita si kuya sa picture..
"Kuya, let's have a shot together. You weren't seen in the groupshot." sabi ko sa kanya. Nasa harapan kasi sya ng upuan ko. Tinapat ko sa harap nya yung cam tapos umusog ako papunta sa direction nila, saka kumuha ng pic.
Maya-maya tumigil yung kotse. Sumilip kami sa bintana pero wala pa kami sa venue, tapos umuulan. Bumaba yung driver, tapos nagpunta sa may likod. Flat tire ata.
"Guys, can we ride a cab? We'll be late." tanong ni manager hyung samin.
"It's alright to me. I mean, I kinda miss those public vehicles." sabi ni Tao.
"Nado." sabi ni Kris hyung. Pumayag na rin yung iba.
Ang nangyari, pumara ng dalawang cab si manager hyung. Ang nakasakay sa unang cab ay si manager hyung, si Kris hyung, si Tao at si Lay hyung. Sa second cab kami nila kuya at Shumin hyung. Siguro kung hinintay namin na maayos yung van, mga 2hours late kami.
Rehearsal palang naman. 5 hours pa bago ang mismong concert. Buti nalang may hood yung jacket ko kanina kaya di ako masyadong naulanan.
FASTFORWARD~
BINABASA MO ANG
Be Who's Nanny?!
Teen FictionBeing independent isn't always good... Â Kailangan mong gawin ang lahat para matustusan ang sarili mong pangangailangan... Â Â Pero paano kung yung pagtatrabahuhan mo, kapatid ng bias mo? Â Â Magiging bridge ka ba ng pagkakasundo nila...
