SÜRTÜK 2

Bölüm-13

Selamlaaaar :D Bu bölüm Savaş'ın ağzından :D Aslında onu benimseseniz iyi olur :D Neyse arkadaşlar.Desteğniz için teşekkür ederiiim :D Her gün bölüm atmaya çalışacapım artık :D Sizleri çok ama çok seviyorum :D İnanın bana ben de bu hikayeyi çok ama çok özlemişim :D Esen kalın :*

Ha.Resimde Savaş var ;) 

 Masadaki son tozu da burnuma çektikten sonra başımı kaldırdım.Aynada yansımamı görünce gülümsedim.Hayır kafam iyi olmamıştı.Bu kadar doz bana etki etmezdi.Ama şimdilik fazlasına ihtiyacım yoktu.Şimdilik…

    Sandalyeyi itip yatağa oturdum.Aşağıda ailemin sesleri geliyordu.Gülüşüp eğleniyorlardı.Kardeşim ,Barış, tam olarak onların istediği çocuktu.Sevecen,tatlı,başarılı ve söz dinleyen.En ufağından benim gibi uyuşturucu bağımlısı değildi.Olamazdı da.İzin vermezdim.Boynumu kütletip ayağa kalktım.Kahvaltı vakti.

     Merdivenlerden inerken annem ve Barış oturmuş bir şey konuşuyordu.Barış daha lisedeydi ve bu yıl sınava girecekti.Sanırım mühendis olacaktı.Hayalleri varmış.Annem bana bakıp gülümsedi.

-Savaş,gelsene.Otur da azıcık yüzünü görelim.

    Bende ona gülümseyip yanına oturdum.Onları üzemezdim.Böyle olmayı ben seçmiştim.Elbette ki haberleri vardı.Buna engel olmaya çalışıyorlardı ama başaramazlardı.Beni bundan anca altın vuruş kurtarabilirdi.Onun için ise daha vaktim vardı.

-Nasılsın Savaş? Dün gece sesini duydum.İyi misin yavrum?

-Evet iyiyim.Endişelenmeyin.

     Evet.Dün gece.Devrim’ öptüğüm o gece.Bu beni neden bu kadar etkiledi bilmiyorum.Tamam her gece yatağına başka kız atanlardan değildim.Hatta kızlarla çok konuşmazdım.Ama Devrim.Ah düşünmesi bile başımı ağrıtıyor.

-Savaş.Bir konuda takıldım.Yardım eder misin?

-Elbette ufaklık.

    Saçını karıştırıp ona gülümsedim.Mutfağa geçip kendime su doldurdum.Bu sırada annem de gelip masayı kurmaya başladı.Tezgaha dayanıp onu izlemeye başladım.Bir yandan da suyumu içiyordum.

     Saçlarımı ondan almıştım.Yüz yapımı ise babamdan.Bu sırada annem bana gülümsedi.

-Tatlım,tabakları çıkarır mısın rica etsem?

     Dolaba uzanıp tabakları çıkardım ve masaya yerleştirmeye başladım.Babam da gelince hep beraber masaya kurulduk.

-Dersler nasıl gidiyor Barış?

-İyi baba.Savaş bugün bana bir konuda yardımcı olacak?

-Öyle mi?

    Babam bana bakıyordu.Ona bakmadan başımı salladım.Babamla aram eskiden çok iyiydi.Ta ki benim uyuşturucuya başlamama kadar.Derin bir nefes alıp tabağımı bitirip tezgaha koydum.

-Afiyet olsun.Ben çıkıyorum.Gelince konuya bakarız tamam mı Barış?

-Elbette.

    Tekrar saçlarını karıştırıp mutfaktan çıktım.Babam evdeyken geriliyordum.Hayır suçluluk falan hissetmiyordum.Bu benim hayatım,benim kararlarım.

    Arabaya binip okula sürdüm.Bu sırada Devrim’i düşünüyordum.Tamam belki de dudaklarını.Neden beni bu kadar etkiledi ki? Ah lanet olsun.Sinirle saçlarımın içinden elimi geçirdim.

     Uyuşturucuya ihtiyacım vardı.”Şimdilik” kısmı bitmişe benziyordu.Arabayı kenara çekip torpidodan tozu çıkardım.Baş parmağım ve işaret parmağımın arasına döküp tek nefeste içime çektim.Burnumu yakmıştı.Ama bu acı iyi geliyordu.Gözlerimi açıp torpidoyu kapadım.Bu akşam yeni mal almalıydım.

      Okula varınca arabayı park ettim ve güneş gözlüklerimi taktım.Sarı saçlar ve Ray-Ban gözlükler.Dışarıdan nasıl gözüktüğümü biliyordum.Bu ego değildi.Sadece özgüven.

    Koridorda ilerlerken onları gördüm.Devrim ve Ufuk’u yani.Gözlerim ellerine kaydı.Bu niye canımı yakmıştı.Kaşlarımı çattım ve sinirle Devrim’e baktım.Niye böyle hissediyordum ki.Gözlerinde tuhaf bir şey vardı.Kafamı salladım ve yanlarından hızla gittim.Sınıfa varınca boş olduğunu gördüm.

-Galiba kahveye ihtiyacım var.

    Hızla kafeteryanın yolunu tuttum.Yine oradaydı.Berk’le oturuyordu.Berk ona sinirle bir şey söylüyordu.O ise dokunsan ağlayacaktı.Berk’e sinir olmuştum.Yumruklarımı sıkıp yanlarına gittim.Derin bir nefes aldım.Sakinleşmem gerekiyordu.

-Duygusal an ha?

-Savaş?

-Zamanı değil dostum.

-Neyin? Sadece oturmaya geldim.

-Önemli değil Berk.Ben kalkıyordum zaten.Dersim başlıyor.

-Tamam.Çıkışta görüşür müyüz?

-Aslında ufak bir işim var.Ondan sonra tabii.

    Bana gülümseyerek baktı.Onun arkasından bakakaldım.Bir süre sonra yanımda kahkaha sesleri duydum.Berk.

-Ne gülüyorsun Berk?

-Sana.

   Gözlerimi devirerek ona döndüm.

-Neden peki?

-Seni ilk defa aşık olmuş bir şekilde görüyorum da ondan.

-Saçmalama Berk.Ne aşık olması.

-Devrim’e.

     Kaşlarımı çatarak ona baktım.O da ellerini kaldırarak gülümsedi.Bakışlarım tekrar çıkışa yöneldi.

-Ben sınıfa gidiyorum.Sonra görüşürüz.

     Berk'in yanından kalkıp kafeteryadan çıktım.Sınıfa geçerken Devrim'in sınıfının önünde duraksadım.Kapıdan ona baktım.Yanında bir kızla gülüşüyordu.Daha doğrusu kız ona şaşkınca bakıyor o ise kahkaha atıyordu.Gülüşü tarif edilemezdi.

-Siktir.Berk haklı olamaz.Değil mi?